Bondscoach Moerenhout moet na WK direct door en deelt veeleisend reisschema: 'Het slaat nergens op'

Nederland startte zondag met realistische ambities aan het WK wielrennen in Rwanda en moest na afloop concluderen dat dat de juiste aanpak was. Bauke Mollema (21e) en Thymen Arensman (opgave in voorlaatste ronde) kleurden namens oranje enigszins de koers, maar wonderen bleven uit. Dat zag ook bondscoach Koos Moerenhout in gesprek met In de Leiderstrui.

Moerenhout was op voorhand al de eerste om te beamen dat het parcours in Kigali er één was waarbij iedereen op zijn plek terecht zou komen. Dat bleek uiteindelijk ook het geval te zijn. Mollema en Arensman overleefden de eerste schifting op de zogenoemde extra lus door de buitenwijken van Kigali, maar moesten op de lokale ronde vervolgens passen. En dat was ook geen schande.

Lees verder onder de foto!

Interview Koos Moerenhout na WK wielrennen 2025

Koos, hoe heb jij naar dit WK gekeken?
'De wedstrijd is verlopen zoals we hadden verwacht, in de zin dat Mont Kigali bepalend ging zijn. Je hoopt dat het daarna dan nog ietwat in elkaar schuift, zodat er een andere situatie kan ontstaan. Maar er stond geen maat op Pogacar en dat was vrij rap duidelijk.'

Sam Oomen kon niet starten, maar hoe was het met de andere jongens?
'Er zijn diverse mannen die diarree hebben gehad, maar niet in de zin van ziek worden. Ik denk dat het meevalt hoeveel invloed het heeft gehad op de prestatie en het hoort ook bij een avontuurlijke reis als deze.'

Is het té zwaar en hebben we genoeg spanning gezien?
'We hebben strijd gezien, maar uiteindelijk wil je wel spanning in de finale. Aan de andere kant was het zo dat je jaren terug de eerste 150 kilometer van het WK wat anders kon gaan doen, maar juist dat waren nu de mooie uren. Primetime was het alleen even net wat anders, maar dat is ook een tendens van de laatste jaren: de toppers beginnen er vroeg aan. En op zo'n zwaar parcours als dit drukken ze dan hun stempel.'

Lees verder onder de foto!

En richting de komende jaren?
'Het moet eens kunnen, maar het wordt nu wel heel veel klimmen. Montreal 2026 wordt geen makkie en Sallanches, het jaar erna, is ook veel klimmen. Een groot deel van de renners komt er dus wel wat bekaaid vanaf.'

Eerst het EK, volgende week.
(lacht) 'Het is de boel inpakken en dan hopen dat we geen vertraging hebben met het vliegen en de trein. Dan staan we daar woensdag weer aan de start van de tijdrit.'

Hoe ziet zo'n strak reisschema eruit?
'De meeste renners vliegen naar Amsterdam, maar als staf vliegen we op Brussel en dan moeten we met de trein naar Brussel-Zuid. Vanaf daar gaan we met de TGV naar Valence en dan hopen we daar aan het einde van dinsdagmiddag te zijn. 5 oktober is dan het EK op de weg en dan toe ik wat testdagen met de ploeg, dus ik ben 9 oktober pas thuis. Het is een lange trip.'

Is het erover, zo'n EK vlak na een WK in Afrika?
'Het slaat nergens op. En het lijkt erop dat het volgend jaar hetzelfde gaat zijn. Wie dat verzonnen heeft, weet ik niet.'

Kun je dat ergens aankaarten?
'Ik denk dat we moeten concluderen dat de UCI dat louter bepaald. En het word je niet makkelijk gemaakt.'

Lees verder onder de foto!

Dylan van Baarle en Daan Hoole rijden woensdag de individuele tijdrit, terwijl de selectie tijdens de wegrit van het EK naast die twee bestaat uit Tibor Del Grosso, Menno Huising, Huub Artz en Matthijs Paasschens. 'Een mix van ervaren renners en jonge talenten die we richting de toekomst beter willen leren kennen. Een mooie ploeg, met kansen om aanvallend koers te maken tijdens de wegrit.'

'Het is een wat minder zwaar parcours in vergelijking met het WK parcours in Rwanda, maar is nog steeds erg lastig. De wedstrijd zal voorbij vliegen, het is net iets meer dan 200 kilometer. Met een steile korte beklimming, een langere klim in het noordelijk deel van de ronde en een explosief stadsparcours is er voor zowel klimmers als punchers voldoende uitdaging', aldus de bondscoach, die opnieuw realistisch is.

'Je start altijd met het hoogste doel: winnen. Tegelijkertijd gaat het er ook om dat we als ploeg een stempel op de koers drukken. Tegen wereldtoppers als Pogačar, Evenepoel en Vingegaard is dat geen eenvoudige opdracht, maar juist dat maakt het EK interessant. We zullen actief moeten koersen en onze kansen grijpen.'