Mads Pedersen greep naast de ritzege op dag 3 van de Vuelta a España en toen hij een dag later revanche wilde, liep de lead-out in de soep. Lidl-Trek trok vervolgens aan het kortste eind in de ploegentijdrit en op de donderdag en vrijdag volgden twee bergetappes. Iedere andere renner had de twee ritten gebruikt om even te bezinnen, maar niet Mads Pedersen. De 29-jarige Deen bewees nog maar eens geen gewone te zijn, door in etappe 7 de hele dag mee te zitten.
Pedersen zat mee in een groep van dertien, met daarbij vooral sterke klimmers. Niet zo gek, want uiteindelijke ritwinnaar Juan Ayuso was op de eerste klim al weggereden en andere geïnteresseerden moesten alles op alles zetten om aan te sluiten. Pedersen schoof mee. Of nou ja, meeschuiven. Hij moest heel diep gaan om te doen wat hij zichzelf aan het begin van de etappe ten doel had gesteld: meezitten en sprinten bij de tussensprint.
Probleem: de tussensprint lag na de Coll de L'Espina, na 174 kilometer koers. En dus moest Pedersen mee over een klim van eerste categorie en twee van tweede categorie. Wonderwel slaagde hij daarin, waardoor hij 20 punten bijschreef bij de tussensprint. Daardoor ging hij van 78 naar 98 punten voor het puntenklassement en werd zijn voorsprong op nummer twee Ethan Vernon (Israel-Premier Tech) vergroot naar 22 punten.
Lees verder onder de foto
Mads Pedersen had maar één doel in zware bergetappe
'Op de eerste klim zag ik af in de eerste groep en probeerde ik eraan te blijven hangen in het peloton', zei Pedersen na afloop, stevig in zijn groene trui, in de mixed zone. 'Ik wist dat ik moest volhouden tot de laatste 2, 3 kilometer op die eerste klim, omdat het vanaf daar zou afvlakken. Dat was mijn enige kans om in de kopgroep te geraken, als ik er nog steeds zou zitten. Ik zag het moment en het was de juiste move.'
Wat daarna volgde was op en af, op beklimmingen die gemiddeld tussen de 5 en 6 procent bungelden. Dat kon Pedersen aan, alvorens hij de tussensprint won. 'De tussensprint was de hele dag het enige wat in mijn hoofd zat. Met een aankomst zoals vandaag, had ik maar één doel: de punten pakken aan de voet van de slotklim. Daarna was het een kwestie van terugzakken en kijken of ik nog iets voor Cicco (Giulio Ciccone, red.) kon doen. Dat was niet zo, dus kon ik rechtop zitten en rustig naar de finish.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties