Van der Breggen telde mee, maar vergat Kiesenhofer: 'Zag onderweg 1.35 op de borden'

De Nederlandse wielerdames stonden met een flinke kater na de wegwedstrijd op de Olympische Spelen. Annemiek van Vleuten werd tweede, maar dacht even dat ze won. Ook Anna van der Breggen komt met een soortgelijk verhaal.

Terwijl Anna Kiesenhofer volledig uitgeput en dapper naar goud soleerde, werd er achter haar aangevallen. Van der Breggen en Van Vleuten probeerden het en laatstgenoemde kwam los. 'We hebben een pittige koers gereden, maar het resultaat is jammer. De prestatie van de winnares is sensationeel, ik denk dat niemand haar op had geschreven. Ik ken haar eigenlijk niet, dus dat hebben we wel onderschat. In hoeverre kun je het fout doen als je iemand niet kent?', zo vraagt Van der Breggen zich af bij de NOS.

'De finale was verwarrend', vervolgt ze. Zo bleek, want waar het peloton dacht dat de laatste vluchters waren ingerekend, reed Kiesenhofer er nog voor. 'Op een gegeven moment haalden we die Poolse en Israëlische terug (Anna Plichta en Omer Shapira, red.) en op dat moment reden we op dat moment voor de winst. Dat was niet zo en dat is heel jammer. Als je kijkt wat wij wisten, dan hadden we het goed berekend. Als we dit hadden geweten, hadden we meer kunnen doen.'

Van der Breggen dacht dat iedereen was ingerekend

Hoe het dan komt dat Kiesenhofer er volledig tussendoor glipte? 'Het is de enige wedstrijd zonder communicatie. De kopgroep pakte tien minuten, dus eigenlijk moet je dan gaan tellen hoeveel er terug komen. Wij kunnen wel naar de auto om informatie te halen, en dat hebben we ook wel gedaan, maar in de finale niet meer. Ik heb geprobeerd te tellen en ik dacht dat we iedereen hadden. Ik zag onderweg ook 1.35 minuten op de borden, dus ik dacht dat we het zouden halen. Maar dat bleek de achterstand van de achtervolgers op de leidster te zijn. Dan gebeurt zoiets...'

Uiteindelijk heeft Van der Breggen respect voor hoe de Oostenrijkse winnares vooruit bleef. Oké, er was geen lange en grote achtervolging, maar Kiesenhofer viel ook nooit stil. 'Ze heeft hier naartoe gewerkt en ze heeft gedaan wat ze moest doen. Het is een voordeel dat niemand je kent en ze heeft het goed gedaan. De zilveren medaille voor Annemiek is mooi, daar gaat ze wel van genieten. Maar het is nu wel een beetje zuur.'