Voor deze column kon ik helaas niet om die val in de Ronde van Polen van vorige week heen. De reacties die ik heb gezien maakten me woest, verdrietig, opgelucht, blij en bang. U zult dus begrijpen dat ik het niet uit mijn hoofd kreeg.
Een van de dingen die me irriteerden was het feit dat er direct zo veel met vingers gewezen werd. De CPA wees naar de organisatie van de ronde van Polen en de UCI, de UCI wees naar Dylan Groenewegen. Patrick Lefevere wees misschien nog wel gretiger naar Groenewegen, diens ploeg en de CPA, terwijl de organisatie van de Ronde van Polen de schuld vooral bij de sprinter legde.
De enige die de schuld bij zichzelf legde was Groenewegen. Hij was er kapot van en dacht alleen maar aan Fabio Jakobsen. Het was oprecht. Voor de rest van de wereld is 'sorry' zo ontiegelijk moeilijk geworden. Dat terwijl we állemaal fouten hebben gemaakt en dingen hebben gedaan waar we spijt van hebben. Het is zo fijn om dat gewoon toe te geven, het brengt ons dichter bij elkaar.
Zeg sorry en kijk wat je kan verbeteren
De CPA zou moeten zeggen: 'Wij doen altijd ons uiterste best om de renners te vertegenwoordigen, maar hier waren we niet alert. Sorry.' Van de organisatie wil ik horen: 'Het was roekeloos van Groenewegen, maar we gaan ook kijken hoe wíj dit volgend jaar gaan voorkomen. Sorry.' De UCI: 'We gaan kijken welke schorsing gepast is, en gaan met de Polen en de CPA om de tafel om het in het vervolg beter te doen. Sorry.' Lefevere zou het bij mij goed doen met: 'Ik geef om Fabio, maar had Dylan geen moordenaar moeten noemen. Sorry.'
Degenen die nog het meest excuus horen aan te bieden zijn de schofterige 'fans' die het gepast vonden om zo snel mogelijk naar de socials van Groenewegen en zijn familie te gaan om de meest gore scheldpartijen en verwensingen naar hun hoofden te slingeren. 'Hard on the act, soft on the person' ging volledig uit het raam. Het verkleint de ruimte die iemand heeft, en maakt een 'sorry' alleen nog maar moeilijker. Juist daarom is het zo te prijzen dat Groenewegen uit zijn hart durfde te spreken.
De straf moet los staan van podium en gevolgen
Dit alles betekent niet dat ik vind dat Groenewegen geen straf verdient. Een schorsing is op zijn plaats, al is het maar zodat hij kan bedenken hoe zoiets nou kan gebeuren. Ik vind alleen niet, zoals sommige mensen nu roepen, dat deze straf enorm veel zwaarder moet zijn dan bij een 'normale' crash in de sprint. Sterker nog, ik vind dat de straf niet eens afhankelijk moet zijn van of er een crash ontstaat.
Mijn voorstel is om de straf constant te houden met de actie. Snijd je iemand af in de sprint? Dan wordt je uit de uitslag genomen. Dat is zo als diegene hard ten val komt, maar ook als hij op tijd remt. Doe je het binnen een bepaalde tijd nog een keer? Dan wacht een korte schorsing. Die schorsing wordt natuurlijk steeds langer, maar van te voren staat vast hoe lang die gaat zijn.
Op deze manier voorkom je reacties uit emotie. Als iemand een fout maakt in de Tour de France wordt het vaak groter uitgemeten dan in Rund um Köln. Als iemand een flinke klapper maakt, moet de dader opeens voor het leven geschorst worden. Had Jakobsen op tijd geremd, was iedereen tevreden geweest met een diskwalificatie voor Groenewegen. Dat moet wat mij betreft afgelopen zijn, want alleen zo halen we de roekeloosheid uit de sprint. (Foto: Sirotti)
Ward Hilhorst (Mail: w.hilhorst@indeleiderstrui.nl)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties