Column: Zoek dit jaar niet naar de oudjes voor je wielerpooltjes

'The only thing you can say is fuck, those guys are flying, and they’re kids'.' Was getekend, Nicolas Portal, over de jonge garde die momenteel de regie overneemt in het peloton. Want dat ze de 'oudjes' naar de achtergrond aan het verdringen zijn, dat maken de openingsweken van het Europese wielerseizoen andermaal duidelijk.

De vroege middag van 8 februari, de slotetappe van de Saudi Tour. Phil Bauhaus heeft zojuist de slotetappe en de eindzege van de Saudi Tour binnengehaald door Nacer Bouhanni af te houden in de spurt. Na de meet knuffelen zijn vaste loodsen hem bijna dood, zo blij zijn ze. Deze twee aantrekkers zijn echter niet de minste, het zijn de nummers één en twee van Milaan-Sanremo van 2009. Mark Cavendish (dertig Tourritten) en Heinrich Haussler spurtten destijds samen twee seconden weg (!) van de rest van het sprintersveld, maar zijn amper elf jaar later zo blij als wat met een sprintzege in de Saudi Tour, van hun 25-jarige ploeggenoot Bauhaus.

Pogacar vernedert Valverde op XXL-versie Muur van Huy

Enkele uren later op diezelfde 8 februari staat de koninginnenrit van de Ronde van Valencia op het programma. De ongelofelijk steile Sierra de Bierna met een gemiddeld stijgingspercentage van elf procent vormt het klapstuk van de rit. Een XXL-versie van de Muur van Huy. Gelukkig staat de top drie van de Waalse Pijl van 2017 aan de start met Alejandro Valverde, Daniel Martin en Dylan Teuns. Zij moeten dit aankunnen.

Bovenop het geitenpad wordt er echter met geen woord gerept over een van de mannen op het podium van de semi-klassieker uit 2017. Er wordt gesproken over één man, een 21-jarige Sloveen die de wielerwetten tart. Het klassieke wielercredo op steile aankomsten luidt: wachten, wachten, wachten en in de laatste meters poefen. Tadej Pogacar maakt er gehakt van door op de eerste meters die echt steil zijn direct te versnellen, en doodleuk naar de finish te rijden in zijn uppie.

Over Degenkolb en Kristoff wordt niet eens gesproken

Een dag later wordt de slotetappe van de Spaanse ronde verreden, maar eigenlijk is het net als de eerste en derde etappe wel duidelijk tussen wie er gestreden wordt. Tussen twee Hollanders, Fabio Jakobsen en Dylan Groenewegen. Over mannen als John Degenkolb en Alexander Kristoff wordt er ondanks hun rijke palmares überhaupt niet gesproken. En zo geschiedde, voor de derde maal in de ronde werden de eerste twee plaatsen van de rit verdeeld onder de twee bonkige Nederlanders. In het eindklassement flankeerden de 26-jarige Jack Haig en de 24-jarige Tao Geogeghan Hart de winnaar Pogacar, voor ervaren dertigers als Wout Poels, Ion Izagirre, Martin en Valverde.

El Imbatido moest ook al enkele malen het hoofd buigen op Mallorca, waar verschillende wedstrijden van de Mallorca Challenge werden verreden. Matteo Moschetti (23) won daar tweemaal van Pascal Ackermann, terwijl de overige races op naam kwamen van de talentvolle klimmers Marc Soler en Emanuel Buchmann. Ook in Frankrijk werd al het nodige gekoerst. De Étoile de Bességes werd gewonnen door Benoît Cosnefroy (24), voor Alberto Bettiol (26) en Alexys Brunel (21). Diezelfde Cosnefroy (*Scorito klassiekerspel-hint*) won een week eerder ook al de GP la Marseille, terwijl generatiegenoot Valentin Madouas (23) als tweede eindigde.

Conclusie: Niks staat een overname van de macht in de weg

Waar in Australië de hoofdprijzen nog naar de dertigers Richie Porte en Dries Devenyns gingen, wijzen alle voortekenen van het prille Europese/Aziatische seizoen dezelfde kant op: Er komt nu echt een overname van de macht. Remco Evenepoel, Egan Bernal en Mathieu van der Poel hebben dan nog niet eens voet aan het Europese vasteland gezet, maar de Wervelwind der Supertalenten gaat a lá Ciara of Dennis huishouden dit wielerjaar. Of, zoals Nicolas Portal het zei tegen Cyclingnews; 'The only thing you can say is 'fuck, those guys are flying, and they're kids'.' (foto: Sirotti, 2019)