Gespot op Strava: De twee knal-sprints tussen Van Aert en Pidcock onder de loep

Renners zijn niet altijd even open over hun prestaties, vermogens en gegevens, maar Strava biedt bij veel mannen en vrouwen toch uitkomst. Wie reed er records aan puin tijdens trainingen en hoe presteerden de renners in wedstrijden? In de Leiderstrui kijkt in 'Gespot op Strava' naar de cijfers achter de prestatie. Deze week: Uiteraard de sprints tussen Wout van Aert en Tom Pidcock.

Lang ging het in het Vlaamse voorjaar over 'De Grote Drie', maar in de eerste twee heuvelklassiekers van 2021 ging het toch echt tussen twee mannen. Pidcock nam de maat van Van Aert in de Brabantse Pijl, maar de Belg van Jumbo-Visma sloeg afgelopen zondag terug in de Amstel Gold Race. Beide heren waren zo vrij om hun gegevens te delen op Strava, dus kunnen we de sprints in beide wedstrijden eens mooi onder de loep nemen.

Van Aert versus Pidcock in de Brabantse Pijl

Eerst maar eens naar 14 april, de Brabantse Pijl. Geen Mathieu van der Poel, geen Julian Alaphilippe; dit moest toch voor Van Aert zijn... Het werd een schitterende en bovenal zware wedstrijd. Dik 204 kilometer en 2.812 hoogtemeters aan een gemiddelde van 43,5 kilometer per uur. Dat is verschroeiend hard en dat bleek wel vanuit de start. Van Aert reed alleen in de eerste tachtig kilometer al achttien persoonlijke records uit de boeken. Hij was op deze stroken nooit sneller dan afgelopen woensdag. Na 120 kilometer kwamen de renners op de lokale ronde, met daarin de Hertstraat, de Mokesstraat, Holstheide en de S-Bocht Overijse.

Met onder meer Dylan Teuns en Benoit Cosnefroy roerden grote namen zich al vroeg in de koers. Van Aert en Pidcock begonnen eraan op de Hertstraat, twee rondes voor het einde. Met ook Matteo Trentin in het wiel, stoven ze weg op de kasseienklim. De 720 meter aan 4,9 procent gemiddeld werd gerond in 1.06 minuten, aan een gemiddelde van 39,3 kilometer per uur! Daarmee reden Picock en Van Aert de KOM uit de boeken, die sinds 2020 op naam stond van Amaury Capiot. De Belg deed dat vorig jaar aan zo'n 9,4 watt per kilogram gemiddeld. Het geeft een beetje inzicht in hoe ongelofelijk hard Picock en Van Aert er van weg reden.

Het was dan ook niet gek dat zij met Trentin in no-time aansloten bij de leiders. De drie bleken in de absolute slotfase ook het sterkst, ze reden weg van de rest. In de laatste 26 kilometer, het moment dat Trentin de forcing voerde, ging het aan 43,4 kilometer per uur richting de meet... En dan die sprint: Trentin begon eraan, maar hij werd al rap overvleugeld door Van Aert. Die reed eigenlijk een nette sprint, getuige het feit dat hij nooit inzakte. Zijn tempo bleef vrij constant, tot een piek van 52,9 kilometer per uur. Pidcock was simpelweg beter, zoals Van Aert na afloop ook al toegaf. De Brit van INEOS Grenadiers knalde er in de sprint overheen met een piek van 61,9 kilometer per uur! Ja, dan ben je op waarde geklopt.

Pidcock en Van Aert in de sprint van de Brabantse Pijl. Pidcock was simpelweg een maatje te groot...

Van Aert versus Pidcock in de Amstel Gold Race

Deel twee van de battle kwam al snel. Voor de Amstel Gold Race werden Van Aert en Pidcock uiteraard genoemd bij de favorieten, maar het deelnemersveld was voor deze race toch nog wel een stukje sterker. Primoz Roglic, Julian Alaphilippe, Maximilian Schachmann; ze moesten zich echter toch echt allemaal gewonnen geven. Ook in de Amstel was het Van Aert en Pidcock, met de Trentin-rol dit keer voor Schachmann. En andermaal was het na een zeer zware race. 220 kilometer, 3.000 hoogtemeters en dat aan een gemiddelde van 42,4 kilometer per uur.

Door het lokale lusje rond Berg en Terblijt was het parcours in 2021 heel anders dan andere jaren. De renners kregen uitgebreid de tijd om de recordtijden op de Geulhemmerberg, Bemelerberg en Cauberg aan te scherpen. De Geulhemmerberg ging er alvast aan, Aurélien Paret-Peintre heeft daar na zondag de KOM in handen met een tijd van 2.28 minuten. Op de Bemelerberg bleef de toptijd van Nils Eekhoff uit 2019 staan. Lawson Craddock kwam tot op vijf seconden nog het meest in de buurt. Het geeft al aan; het gebeurde allemaal op de Cauberg voor de grote namen. De KOM van Philippe Gilbert uit 2020 staat nog steeds. Hij stoof toen in 1.27 minuten omhoog op de klim van 780 meter aan 7,5 procent. Pidcock en Richard Carapaz waren zondag in hun snelste poging slechts een seconde langzamer. Het ging om de laatste keer Cauberg, het startschot van de finalelus.

In die laatste lus ging het aan 45,5 kilometer per uur gemiddeld, zien we in de analyse van Van Aerts Strava. De KOM's van de segmenten 'Berg (en Terb.) - Runde - Bemelen' (Van Aert, in 7.08 minuten) en 'Peutgensweg' (Pidcock, in 1.53 minuten) gingen eraan. Maar we zijn natuurlijk vooral heel benieuwd naar de sprint, een ongekende fotofinish. Het blijkt dat om te winnen, Van Aert simpelweg wat betere benen nodig had. Haalde hij in de Brabantse Pijl een piek van 52,9 kilometer per uur, in de Amstel Gold Race tikte hij 61,6 per uur aan. Het bleek nét voldoende om de piek van 61,9 per uur van Pidcock op te vangen. Daarmee was de Brit net zo snel op zijn hoogtepunt als in de Brabantse Pijl. Ook het verloop van zijn sprint was vrijwel identiek. En dus sloeg hij zich na afloop voor zijn hoofd, dat hij er niet eerder aan was begonnen...

De sprints van Pidcock en Van Aert in de Amstel.

Voor meer Gespot op Strava, klik hier.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)