Ook haar geavanceerde horloge kan herstel Brand niet verklaren: 'Als ik die moet geloven...'

Nummer 11 van het seizoen, nummer 7 op rij en de allereerste in Antwerpen: Lucinda Brand had alle recht om heel blij te zijn na haar volgende crosszege in deze tot dusverre ongelofelijke winter. De kopvrouw van Baloise Glowi Lions moest er desondanks diep voor gaan, met Ceylin del Carmen Alvarado, die haar namens Fenix-Deceuninck het leven zuur maakte.

'Hier moest ik echt diep voor gaan, het was echt een heel zware finale', hijgde Brand in het flash interview, die toch al zeker een 10 of 15 minuten na de finish werd gehouden. Na de finish boog de ervaren rot ook al secondenlang over haar stuur, happend naar adem. 'Ik voelde het lactaat echt overal, haha.'

Volgens Brand ging het halfweg cross al hard, en dus ging ze er zelf nog twee keer nóg harder tegenaan. 'Ik moest eerder beginnen, omdat het al zo zwaar was geweest. Ceylin vloog vandaag, op een voor haar perfect parcours met al dat draaien en keren natuurlijk. Ik maakte haar moe, maar niet moe genoeg, want ze bleef terugkomen.'

Toen Brand in de laatste ronde een foutje maakte in het zand, zag ze de wereld nog even aan zich voorbij vliegen. Maar Alvarado zat er ook doorheen, waardoor ze er uiteindelijk niet eens meer voor hoefde te sprinten. 'Toen ze even niet op de pedalen kon staan, moest ik mijn moment pakken', aldus de winnares.

En zo won Brand nog maar eens. Wat is toch haar geheim, ook qua herstel, keer na keer? '‘Goed voor mezelf zorgen. Slapen, eten, een beetje stretchen en van alles', lacht ze. 'Als ik mijn sporthorloge moet geloven, ben ik altijd heel slecht als ik goed ben en andersom. Je leert jezelf wel iets beter kennen, maar dat is vooral extra. Het is een mooie leidraad, maar je kunt je er ook gek door laten maken.’

‘Met name voor trainingen is het handig, richting zo’n zware periode toe. Als je je niet lekker voelt en je ochtendpols is niet goed, kun je wat bijschaven', zegt ze over het hulpmiddel vooraleer de focus gaat naar Koksijde: een veldrit die ze nog nooit won, maar wel heel hoog staat op de verlanglijst. 'Ik ben al wel even wezen kijken, maar het zand ging nog niet zo fantastisch. Al is dat daar weer wat anders. Zand is niet mijn specialiteit, maar ik kijk er toch wel naar uit.’

Lees verder onder de video

Ook Alvarado en Van Alphen puffen na

Alvarado kreeg dus de complimenten, maar nog niet de zo gewenste overwinning. In pas haar vierde cross van deze winter behaalde ze wel haar beste resultaat van het seizoen, na eerder al een derde plek in Flamanville. De glimlach was zodoende veelzeggend: 'Laten we hopen dat ik terug ben, na een paar moeilijke weken. Ik had stress voor vandaag, maar uiteindelijk was het een goede dag.'

Het was volgens Alvarado technisch en tactisch, waarbij de sterkste uiteindelijk won. 'Ik was de laatste twee weken ziek, dat was niet makkelijk. Richting het einde van de cross was ik echt moe en leeg. Daarin mis ik nog een beetje.'

Derde werd Aniek van Alphen, die zich niet kon mengen in de strijd om de zege en zo haar leidende positie in de Wereldbeker verloor. Met een derde stek blijft ze echter wel volop meedoen in het klassement. 'Het was heel zwaar vandaag, vooral het zand. Ik heb mezelf wat opgeblazen met die solo in de eerste ronde, maar uiteindelijk heb ik mijn best gedaan en was het goed.'