Van der Breggen over hoe Kopecky omging met verdriet om overleden broer: 'Koersen lijkt haar daarbij te helpen'

Bij de mannen wordt er gesproken over 'De Grote Drie', bij de vrouwen blijft zoiets voorlopig uit. De reden daarvoor is simpel: er zijn geen drie rensters die er bovenuit steken, er is één iemand die met voorsprong de beste renster ter wereld is. Lotte Kopecky reed dit jaar vijf koersen, won er drie en werd in de Strade Bianche tweede na ploegmate Demi Vollering. In gesprek met HLN heeft, Anna van der Breggen, ploegleidster bij Team SD Worx, het over de ontbolstering van de tweevoudig winnares van de Ronde van Vlaanderen.

Dat Kopecky de beste renster ter wereld is, staat ook voor Van der Bruggen buiten kijf. 'Er zijn andere rensters die je dit voorjaar ook had verwacht, maar die vallen tegen. Annemiek van Vleuten heeft nog niet gewonnen, Elisa Longo Borghini is ziek geweest, bij Jumbo heeft Marianne Vos het wat lastiger, Ellen van Dijk is zwanger, bij Cecilie Uttrup Ludwig blijft het ook een beetje uit... Er lijkt een generatiewissel bezig in het vrouwenwielrennen en dan staat Lotte op de eerste rij.'

De concurrentie is misschien niet op het niveau dat we van hen verwachten, de manier waarop Kopecky rondrijdt is ronduit indrukwekkend. 'Het is absurd hoe dominant ze tegenwoordig is. Lotte is een heel complete atlete geworden.' Waar ze vroeger eigenlijk altijd won in de sprint, haalde Kopecky het zowel in de Omloop Het Nieuwsblad als de Ronde van Vlaanderen met een solo. 'Voor haar is dat nieuw, maar ik heb altijd gedacht dat ze het kon. Ze moest het gewoon durven. In de Omloop vond ze het heel eng, in de Ronde van Vlaanderen al heel wat minder', aldus Van der Breggen.

Wat haar prestaties misschien nóg straffer maken, zijn de moeilijke omstandigheden waarin Kopecky dit voorjaar moet rijden. Begin maart overleed haar oudste broer Seppe. Enkele dagen later startte de rensters van Team SD Worx toch in Nokere Koerse. En hoe. Ze reed alles en iedereen los uit het wiel en kwam solo aan.

'Ze had het moeilijk, maar was tegelijk zo sterk. Koersen lijkt haar daarbij te helpen', zo vertelt Van der Breggen daarover. 'Al weet ik niet of het een manier is om haar gevoelens een plekje te geven of om die gevoelens te ontwijken. Als het dat laatste is, dan zal ze die later toch nog een plaats moeten geven.'