Aanvallen, bijna winnen en veel lijden, Van der Poel is terug na polsbreuk: 'Dit soort finales is de reden dat ik hier ben'

Van tevoren sprak Mathieu van der Poel over een bijna gegarandeerde massasprint, maar uiteindelijk reed de Nederlander weg, met Remco Evenepoel, Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar nog wel. Uiteindelijk werd de ster van Alpecin-Deceuninck in de sprint gevloerd door de wereldkampioen, maar hij kan niet spreken van een slechte prestatie in de eerste etappe van het Critérium du Dauphiné, zeker gezien de omstandigheden van zijn terugkeer.

Met de 'grote drie' en Santiago Buitrago (Bahrain Victorious) wist Van der Poel een gaatje te slaan in de laatste 6 kilometer. 'Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat we met een groep zouden wegrijden', vertelt hij tegenover Cycling Pro. 'Ik verwachte een gecontroleerd tempo, maar ze gingen vanaf de voet van de klim, die echt best zwaar was. Toen ging Jonas op de top, en toen wist ik dat ik moest volgen. Tot de finish was ik niet zeker dat we het zouden halen.'

Het peloton kwam net te laat, maar in de sprint was Pogacar te machtig voor Van der Poel. Ook Vingegaard kwam er nog verrassend overheen. 'Ik had gewoon de benen niet meer. Zoals ik voor de start zei, ik heb hier niet op kunnen trainen de laatste weken', doelt hij op zijn spurt. De polsblessure na zijn val op de mountainbike limiteerde zijn training ietwat in de afgelopen weken. 'Ik voelde dat ik op de limiet zat op de top van de klim, en ik hoopte dat de benen wat zouden herstellen voor de sprint, maar dat was niet het geval. Maar eerlijk gezegd ben ik best tevreden met mijn prestatie.'

Lees verder onder de video!

Van der Poel: 'Zat in een andere gewichtsklasse daar'

We zagen Van der Poel al vooraan op 40 kilometer van de meet, en ook op de laatste helling was hij zeer attent. 'Ik probeerde gewoon vooraan te zitten op de klim om te zien wat er zou gebeuren. In het peloton blijven was ook een optie, maar toen Vingegaard aanviel en Tadej volgde, moest ik ook volgen. Zo reden we met een klein groepje weg. Tussen de klimmers leek hij goede papieren te hebben. 'Ik zat in een andere gewichtsklasse daar', lacht hij. 'Maar ik ben blij dat ik in de beslissende move zat. Ik ben een beetje teleurgesteld dat ik het niet kon afmaken, maar ik ben blij met hoe ik voor de dag kwam.'

Bij de NOS kon de voormalig wereldkampioen verder uitdrukken hoe de etappe voor hem voelde. 'Dit was eentje die heel veel pijn deed in ieder geval', hijgt hij uit. 'Ik heb nooit aan een ritzege gedacht omdat we niet een heel grote voorsprong hadden. Ik zat echt op de limiet, en merkte dat ik niet herstelde van die inspanningen als wanneer ik gewoon ben. Ik zag het peloton komen en moest van ver beginnen, maar ik had de benen niet om het te houden. Maar dit soort finales is de reden waarom ik hier ben.'

Natuurlijk was een ritzege de beste manier van terugkeren in koers geweest, maar Van der Poel begrijpt ook dat dit het maximaal haalbare was. 'Ik ben toch wel heel blij met wat ik vandaag in de benen had, maar de hardheid ontbreekt nog. Ik ben blij met dat ik met deze renners naar de meet kan rijden. Ik had heel graag gewonnen, en het is altijd een beetje balen, maar ik probeer vooral het positieve mee te nemen.'