Afzwaaiende Thomas kwam veel grootheden tegen in zijn carrière, maar Welshman weet wel wie de 'beste van zijn generatie' is

Het is alweer een maand geleden dat Geraint Thomas afscheid nam van het wielrennen. In 'zijn' Tour of Britain kwam er een einde aan een indrukwekkende carrière, die de 39-jarige routinier langs allerlei plaatsen bracht. Hoogtepunten, dieptepunten, uitdagingen, tegenslagen... Thomas kwam ze allemaal tegen, en dus blikte de in Cardiff geboren Welshman uitgebreid terug op zijn carrière.

'Ik zal de intensiteit, de routine en het doel om ergens naartoe te werken en ook de druk missen', begint Thomas in gesprek met The Guardian. 'Dat is al zo'n twintig jaar mijn leven. Je wordt elke ochtend wakker met de wetenschap wat je doet en waarom je het doet. Dat is wat ik weer moet vinden, anders word je een beetje gek. Ik wil een Ironman of zoiets doen om me mentaal en fysiek te pushen.'

Het is vooral de lengte van Thomas zijn carrière die indrukwekkend is. In 2007 reed de Brit al zijn eerste Tour en dit jaar pas zijn laatste. 'Ik hoorde laatst dat mijn 18 jaar, van mijn eerste tot mijn laatste Tour, de langste was van alle renners in die tijd. Daar ben ik echt trots op. Alle overwinningen zijn geweldig, maar zo lang competitief kunnen zijn en aan de top kunnen blijven, is bijzonder.'

Lees verder onder de foto!

Thomas trots op podiumplaats in een grote ronde op zijn 38ste

In al die jaren heeft Thomas uiteraard veel hoogtepunten gekend. Zijn Tourzege in 2018 steekt daar natuurlijk bovenuit, maar de 39-jarige Brit won ook goud op de Olympische Spelen in 2008 en 2012. 'Enorme hoogtepunten', zo noemt hij ze zelf, al is hij 'net zo trots op de terugkeer na alle teleurstellingen en blessures'.

De Tour in 2018 zou uiteindelijk de eerste en meteen de laatste grote ronde zijn die Thomas zou winnen. Hij kwam daar vaker dichtbij, zoals twee jaar geleden in de Giro. Toen moest de Brit in de voorlaatste etappe de zege aan Primoz Roglic laten. 'Die Giro was absoluut zwaar en die is me ontglipt. Toch heb ik er geen spijt van', blikt Thomas terug.

Het was eveneens in de Ronde van Italië dat de routinier vorig jaar nog zijn klasse bewees. Toen werd Thomas derde, achter de ongenaakbare Tadej Pogacar en Daniel Felipe Martinez. ' Daar was ik supertrots op. Het was duidelijk dat Pog, een heel bijzondere kerel, de wedstrijd won. Het was dus bijna een race om de tweede plaats. Danny haalde me in, maar op 38-jarige leeftijd op het podium staan ​​maakte me net zo trots als het winnen van de Tour.'

Lees verder onder de foto!

Thomas kiest de grootste van deze generatie: 'Het is waanzinnig'

Zo kwam Thomas in zijn carrière heel wat grootheden tegen. In een vroege stadium was dat al Peter Sagan. 'Hij was super getalenteerd en hoewel hij niet gebouwd was als een klimmer, waren sommige beklimmingen die hij overwon en de wedstrijden die hij won ongelooflijk', klinkt het lovend over de drievoudig wereldkampioen.

Daarna was het ploegmaat Chris Froome die indruk maakte op Thomas. 'Vooral gezien zijn (Keniaanse, red.) achtergrond. Hij had gewoon die motor, dat pure talent.' Toch kan er maar een de beste zijn. 'Het is moeilijk om Pogacar te negeren. Hij is absoluut de beste van zijn generatie en het is onwerkelijk wat hij doet: eendaagse wedstrijden winnen tot en met grote rondes, iedereen in de Alpen verpletteren. Het is waanzinnig', aldus Thomas.