'Als er iemand Pogacar kan kloppen in Huy, is het Thibau'; Lidl-Trek wil met vertrouwensboost doordenderen

Verrassend genoeg won de Deen Mattias Skjelmose (24) van Lidl-Trek zondag de Amstel Gold Race. Met Tadej Pogacar en Remco Evenepoel aan de start stond een lange, zware koers in de sterren geschreven. In een sprint met drie was het Skjelmose die verrassend won. En dat na een zware val op het hoofd in Parijs-Nice een maand eerder. ‘Dat ik viel in Parijs-Nice was eigenlijk het beste wat kon gebeuren voor de Ardense klassiekers’, zegt Skjelmose verrassend op de persconferentie.

De grote focus van Skjelmose op de Ardense klassiekers bleek al in een interview in de Ronde van het Baskenland. Ondanks dat Skjelmose vooraan meedoet, verbaast hij de interviewer en zegt hij dat de Ronde van het Baskenland geen groot doel is voor hem. Nee, de heuvelklassiekers waren zijn échte doel. Op de persconferentie na de gewonnen Amstel verduidelijkt hij. ‘Ja, ik zit nu in een nog betere vorm dan toen’, zegt Skjelmose. ‘Sinds mijn val in Parijs-Nice heb ik een moeilijke tijd gehad. Ik wist zelfs niet of ik zou starten in het Baskenland. Maar die val in Parijs-Nice was eigenlijk het beste wat kon gebeuren voor de Ardense klassiekers. Met een verminderde vorm van 95 procent ging ik naar de Ronde van Baskenland. Die zes superzware etappes waren ideaal om die laatste 5 procent vorm bij te krijgen.’

Terug op hoogste niveau

Skjelmoses zege in de Amstel is daarom misschien wel extra verrassend tegenover als dat vorig jaar was gebeurd. In 2023 haalde hij onder meer een tweede plaats in de Waalse Pijl, vorig jaar leek Skjelmose een stuk minder sterk. ‘Na het 2023-seizoen verloor ik een heel deel kracht’, zegt hij. ‘De Tour van dat jaar is me zwaar gevallen. Ik heb het lastig gehad om daarna opnieuw mijn beste benen terug te vinden. Deze winter hebben we een goeie aanpassing gedaan. Ik zat heel wat uren in de fitness en dat werpt duidelijk zijn vruchten af.’

Of het een verrassing is dat hij als lichtgewicht uitgerekend de Amstel wint van de drie Ardense klassiekers? ‘Het is degene die met het minste ligt inderdaad. Maar als de wedstrijd zo snel gereden wordt als vandaag, is dat beter voor de klimmers. We hadden ook een heel goed team vandaag. Het is de eerste keer dat ik vraag om een renner die de hele tijd bij mij kan blijven. Otto Vergaerde deed dat en was ongelofelijk vandaag. Hij hield me op de juiste plaats, hij hielp me bijna plassen als ik moest plassen’, lacht Skjelmose. ‘Het team deed het perfect en dat is de reden waarom ik hier zit.’

Lees verder onder de foto!

Evenepoel deed tachtig procent achtervolgingswerk

De koers dan. In de Amstel was de grootste schifting was al een aantal kilometer bezig, maar op 45km van de finish beantwoordt Tadej Pogacar een aanval van Julian Alaphilippe. ‘Ik vond het erg jammer dat ik op dat moment geblokkeerd zat achter Ben Healy, want anders had ik bij Tadej kunnen zitten. Gelukkig kon ik met Remco terugkomen.’

Op de Keutenberg reed Skjelmose weg uit de kleine groep achter Pogacar. Hij kwam niet dichter bij Pogacar, tot Evenepoel op zijn eentje bij de Deen kwam en snel genoeg reed om Pogacar ten minste onder druk te zetten. Of Skjelmose altijd het gevoel had gehad dat jij en Remco Pogacar konden terugpakken? ‘Helemaal niet’, zegt Skjelmose. ‘Als Tadej aanvalt, rijd je normaal voor de tweede plaats’, zegt hij. Dus wanneer ik op de Keutenberg aanviel, was dat voor de tweede plaats. Toen ik bij Remco zat, zat ik op de limiet. Dat zei ik ook en hij geloofde me. Ik deed misschien 20 procent van het werk achter Tadej en hij 80 procent. Op mijn eentje had ik Tadej nooit kunnen pakken. Maar de best voorstelbare renner om bij me te hebben zat bij me, Remco. Op de klim na de voorlaatste keer Cauberg begon ik erin te geloven. Remco deed een paar heel zware beurten op kop en ik zag af en kwamen bij Tadej.’

Of Skjelmose een tactiek had om op de laatste keer Cauberg de koers naar zijn hand te zetten? ‘Om er niet afgereden te worden’, lacht de Deen. ‘Ik had echt niks meer in de benen zitten. Ik was superblij om in die groep te zitten. De derde plaats leek het hoogst haalbare. Op de laatste keer Cauberg ging ik naar de kop om de snelheid er toch wat in te houden en vooruit te blijven. Daarna gaf ik mezelf in de sprint minder dan tien procent kans om te winnen. Ik rijd natuurlijk altijd voor het beste resultaat, maar sinds de voorlaatste keer Cauberg zat ik op de limiet. Ik had geen kracht meer over.’ Skjelmose bleef aanhaken en won de sprint in Berg en Terblijt tegen de verwachtingen.

Lees verder onder de foto!

‘Als iemand Tadej Pogacar kan kloppen op de Muur van Hoei, is het Thibau Nys’

Skjelmose werd in 2023 nog tweede in de Waalse Pijl, achter Pogacar. Langs alle kanten hoor je dat Skjelmoses teamgenoot Thibau Nys op de woensdagklassieker zijn pijlen heeft gericht. Verandert zijn winst in de Amstel Gold Race iets aan de verdeling binnen die ploeg voor de Waalse Pijl? ‘Ja, ik was twee jaar geleden tweede op de Muur van Hoei. Maar ik moet realistisch zijn. Ik heb het al eerder gezegd en ik zal het nog eens zeggen: Als een iemand Tadej Pogacar kan kloppen op de Muur van Hoei, is het Thibau Nys. Als hij zijn dag heeft, is hij onze kaart. Maar wanneer ik tweede was na Tadej twee jaar geleden, was Giulio Ciccone vijfde. Dus is het is mogelijk om meerdere renners uit te spelen. Maar we rijden om te winnen, en Nys is de enige in het peloton die ik Tadej daar mogelijk zie kloppen.’