Jonas Rickaert kreeg na etappe 10 in de Tour de France de prijs voor de strijdlust, de complimenten na afloop en een dag om nooit te vergeten, maar de Belg van Alpecin-Deceuninck moest daar echt heel diep voor gaan. Bij Vive le Vélo legde de normaliter zo betrouwbare helper van anderen zondagavond uit dat zijn lichaam er helemaal doorheen zat na een duo-aanval met Mathieu van der Poel, die uiteindelijk in de slotkilometer werd ingerekend door een sprintend peloton.
Mochten ze het allebei gehaald hebben tot de finish, dan had Rickaert gewonnen. Maar de 31-jarige Belg zat zo kapot, dat hij Van der Poel op zes kilometer van de streep moest laten gaan. Dat was niet zomaar, er zat geen procentpunt energie meer in hem. 'De massage heeft deugd gedaan en het was nodig. Mijn maag kon de inspanning blijkbaar niet verdragen. Ik heb tot vijf keer toe moeten braken. Mijn kleren zagen er niet uit na de aankomst, maar het was het waard.'
Lees verder onder de foto
Rickaert had mogen winnen van Van der Poel
De cijfers waren ongelofelijk, zag ook Rickaert na afloop van dik 160 kilometer volle bak aan bijna 50 gemiddeld. 'Van kilometer 0 tot toen ik gelost werd bij Mathieu reed ik 386 Watt gemiddeld, voor mij is dat gigantisch.' Toen hij hoorde dat Van der Poel het echter nét niet had gehaald, baalde hij echter toch een beetje. 'Achteraf gezien had ik nog meer op mijn tanden moeten bijten, want als we voorop zouden gebleven zijn, mocht ik winnen van Mathieu.'
Het lichaam van Rickaert vertelde het hele verhaal, maar wat als hij nóg dieper was gegaan en zo de finish met Van der Poel net wél had gehaald? De opmerking van de Nederlander had duidelijk indruk gemaakt. Een etappezege was natuurlijk nog wel wat meer geweest dan alleen de prijs voor de strijdlust. 'Dat was niet afgesproken, maar hij zei het me in de bus. Als hij dat nu tien kilometer vroeger gezegd had', lachte hij.
Lees verder onder de video!
Internationale lof voor Rickaert en Van der Poel: 'Grenst aan het ongelooflijke'
De actie van Rickaert en Van der Poel kwam hen op een bak aan lof te staan. 'Verveling bestaat niet in de wereld van Mathieu van der Poel', zo schreef L'Équipe naderhand. 'Dat was zondag ook zo, maar het kostte de Nederlander, die een vriend had meegenomen om zich minder alleen te voelen, meer dan 174 volledig vlakke kilometers om hem te ontmoedigen. Mocht hij niet winnen, dan had hij in ieder geval de prijs voor strijdlust kunnen uitreiken aan zijn ploeggenoot Jonas Rickaert.'
'De Belg droomde van een podiumplaats en dat lukte hem door te worden gekozen tot meest strijdlustige renner van de dag. Een troostprijs na een dag van vergeefse inspanningen, op wegen die zich niet lenen voor dit soort waanzin.' Ook Marc Sergeant kon zijn ogen niet geloven. 'Ik heb mij tijdens de etappe meermaals afgevraagd naar wat ik aan het kijken was. Deze prestatie grensde aan het ongelooflijke', zo stamelt hij in zijn column voor Het Nieuwsblad.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties