Column: Wie de koers écht een warm hart toedraagt, kijkt in 2022 alle races van Van Vleuten

In tijden van jonkies die grote rondes en Monumenten winnen bij de mannen, worden de ouderen in het peloton steeds vaker vergeten, of ze worden op de koop toegenomen. Alejandro Valverde neemt afscheid na 2022 en misschien doet Vincenzo Nibali wel hetzelfde. Slaapt er iemand minder om? Bij de vrouwen zwaaien Anna van der Breggen en Chantal van den Broek-Blaak af. Gelukkig is er nog iemand die de eer van de 30-plussers hoog houdt, we gaan er maar beter van genieten.

Na haar crash in Parijs-Roubaix had waarschijnlijk niemand het haar kwalijk genomen als ze haar fiets de weilanden in had gesmeten, in de auto was gestapt en we haar nooit meer hadden teruggezien. Annemiek van Vleuten heeft zo onderhand ieder botje in haar lichaam wel een keer gebroken, maar voor de duizend-miljoenste keer baalde ze er twee dagen van en begon ze met een brede glimlach aan haar weg naar herstel. Net zoals ze deed toen ze na de Olympische Spelen in Rio in de kreukels lag. Toen ze vorig seizoen de belangrijkste koersen met een gebroken pols moest rijden. En nu dus na Parijs-Roubaix, waar ze op de kletsnatte kasseien haar bekken en schaambeen brak.

Oneindig respect voor koersdier Van Vleuten 

In de Dikke Van Dale staat 'eerbied' en 'ontzag' als je zoekt op het woord 'respect'. Het dekt volledig de lading, want als ik voor iemand ontzag heb ontwikkeld in de afgelopen jaren, dan is het voor Van Vleuten. Haar verhaal leest als een sprookje, maar dan wel met als kanttekening dat daar de nodige tegenslagen aan voorafgingen. Ze stond al zo vaak op, op het moment dat anderen de moed allang hadden verloren. Het respect voor het koersdier Van Vleuten is oneindig. Ze werd in oktober 39 jaar en had deze leipe wereld allang vaarwel kunnen zeggen. In 2022 staat ze echter gewoon weer aan de start.

Van Vleuten houdt simpelweg te veel van de fiets en van de competitie. Het is de enige verklaring voor haar harde kop. Voor het feit dat ze zich iedere winter weer laat pijnigen door een week lang aan de staart van de mannenploeg te fietsen tijdens een trainingskamp. Voor het feit dat ze ook nu weer dag in, dag uit op de fiets stapt in Colombia, de ene rit nog langer dan de andere. Voor het feit dat ze nog meer wil winnen, ondanks dat ze al een erelijst heeft met ongeveer iedere rittenkoers, Monument en medaille afgevinkt. Het is ongehoord wat Van Vleuten doet. Zo ongehoord dat we het bijna normaal zijn gaan vinden. Een menselijk, maar vooral Nederlands trekje; zoveel bevestiging krijgen, dat de vraag altijd groter wordt dan het aanbod.

Van Vleuten in rijtje met Messi en Djokovic

In Spanje stonden de kranten drie dagen vol toen Valverde aankondigde te stoppen. Als de man van Movistar eind 2022 daadwerkelijk z'n laatste trap doet, zal het afscheid onvergetelijk zijn. Laat dat maar aan Spanjaarden over. Of aan Italianen, die - als Nibali er besluit mee te stoppen - aan één standbeeld niet genoeg zullen hebben. Nederlanders zijn meer nuchter en gaan sneller over tot de orde van de dag. Als de euforie over een wereldtitel van Max Verstappen pak 'm beet één à twee weken duurt, kun je het de wielerfans haast niet kwalijk nemen dat ze bij de gouden plak van Van Vleuten in Tokio hoogstens 24 uur op de banken stonden. Daarna is het wel genoeg, zo lijkt de boodschap.

Zonde, want hoewel Van Vleuten de eeuwige jeugd lijkt te hebben en met een beetje mazzel langer doorgaat dan de 50-jarige Davide Rebellin, is het in de basis al fout om wereldklasse voor lief te nemen. Het is niet goed als mensen op een gegeven moment hun schouders ophalen als Lionel Messi weer een hattrick heeft gemaakt. Of als Novak Djokovic zijn driehonderd-miljoenste zege heeft geboekt. Grote namen, hè? Ik schaar Van Vleuten er zeker onder. Wat zij - samen met Van der Breggen, Marianne Vos, Van den Broek-Blaak en nog enkele anderen - voor het vrouwenwielrennen heeft gedaan, is met geen pen te beschrijven. Ambities kunnen altijd groot zijn, maar een sport heeft Messi's, Djokovic'en en Van Vleutens nodig om die te bewerkstelligen.

Daarom ga ik even streng zijn voor een ieder die claimt wielerfan te zijn. Als dat het geval is, pak je de agenda zodra het programma van Van Vleuten bekend is. Noteer alle data, het zijn de dagen waar nieuw succes op de loer ligt. Ga er eens goed voor zitten en kijk eens écht naar wat ze doet. Besef hoe hard ze gaat, besef hoe goed ze is en neem iedere pedaaltrap in je op. Neem grootsheid niet voor lief, maar blijf het waarderen zolang het kan. Wie de koers écht een warm hart toedraagt, kijkt in 2022 alle races van Van Vleuten. Want hoewel Annemiek nog jaren door lijkt te kunnen, de smaak van een giftige appel zal ongetwijfeld ook bij haar ooit gaan tegenstaan.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)