Groenewegen snapte nieuwe ambities Jumbo-Visma: 'Maar daardoor zat ik wel op een dood spoor'

Dylan Groenewegen heeft deze winter heel bewust voor een vertrek bij Jumbo-Visma gekozen. De Nederlandse sprinter voelde zich niet weggejaagd, maar hij zag wel in dat er als sprinter minder en minder kansen lagen voor hem bij de ploeg. Bij Team BikeExchange is hij de grote leider, een rol die hij bij Jumbo-Visma niet meer kon vervullen.

Groenewegen - die natuurlijk een jaar miste vanwege het verschrikkelijke ongeluk met Fabio Jakobsen - vertelt aan Wielerrevue dat hij toe was aan een nieuwe uitdaging. Een breed begrip, dus hij legt uit: 'Laat ik wel vooropstellen dat ik snapte dat Team Jumbo-Visma voor een andere werkwijze ging, maar voor mijn gevoel zat ik daardoor wel op een dood spoor. De trigger van nieuwe kansen, een nieuwe ploeg en nieuwe motivatie had ik echt nodig. Vanwege de sportieve uitdaging, maar ook vanwege wat er allemaal gebeurd is. Het is echt een nieuwe start.'

Bij Jumbo-Visma ging de blik de afgelopen jaren meer en meer op de grote rondes. En natuurlijk haalde het met Wout van Aert een wereldtopper in huis voor de klassiekers, tijdritten en ook sprints. Groenewegen had verder geen ambities om te vertrekken met een doorlopend contract, maar toen was daar plots BikeExchange. 'Zij kwamen naar ons toe en ik heb ook nooit met een andere ploeg gepraat. Waarom ze kwamen? Veel mensen in de wielerwereld zullen ook gezien hebben dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging.'

Groenewegen plaatste privéproblemen boven de fiets

Groenewegen geeft ook toe dat de motivatie de laatste twee jaar simpelweg minder was dan voorheen. Daar zijn logische redenen voor, maar ook daarom komt een transfer op het goede moment. 'Ik vind het fietsen heel leuk om te doen, ook vorig jaar. Maar ik geef toe dat ik het echte trainen en het tot het uiterste willen gaan op training nu meer heb dan vorig jaar. Daar kon Jumbo weinig aan doen, want dat lag bij mezelf en de omstandigheden vorig jaar. Alles kwam samen. De vroeggeboorte van mijn zoontje, de schorsing, het overlijden van mijn opa… Over die laatste twee kon ik me redelijk heen zetten, maar zoiets slijt er toch in. Alles bij elkaar zorgde het er gewoon voor dat het ten koste ging van mijn trainingen. Dat is niet meer dan logisch, want bij zulke privéproblemen komt familie altijd boven de fiets te staan.'