Heeft irritatie bij Evenepoel ook juist een positieve kant? Thomas Dekker denkt van wel: 'Dat was slim gedaan'

Hij zal er ongetwijfeld meer van gehoopt hebben, maar uiteindelijk is een zilveren medaille het resultaat voor Remco Evenepoel bij het WK op de weg in Rwanda. Een hoop fietswissels waren daar deels de reden van, de daarbijbehorende frustratie vast ook. Thomas Dekker zag dat de Belg flink boos werd in koers, maar dat heeft volgens de Nederlander ook juist iets goeds.

'Ik reed in een put en daardoor zakte mijn zadel wat', verklaarde Evenepoel na afloop van de wegrit over de eerste fietswissel. 'Daardoor kon ik er niet goed meer op zitten en dat zorgde even later voor een naar gevoel in mijn hamstrings. Op het moment dat Tadej Pogacar aanviel, en ik wist dat dat daar zou gebeuren, schoot ik volledig in de krampen en kreeg ik de pedalen amper meer rond.'

Een tweede fietswissel volgde later, met daarbij de nodige frustratie. 'Ik wisselde naar mijn derde fiets, maar had daar opnieuw het gevoel dat mijn zadel niet helemaal recht stond. Daardoor kreeg ik last van mijn onderrug.' Zijn mecanicien ontkrachtte dat. 'We hebben het drie keer nagemeten, maar er was niets aan de hand', zo klonk het.

Later volgde er nog een derde fietswissel. 'Dat was naar mijn mening de juiste keuze. Het voelde direct beter. Maar ik zag het gat naar voren bij het passeren van de finish en dacht: waarom zou ik nog doorgaan? Ik moest echt even slikken.'

Lees verder onder de foto!

'Hij presteert ook juist door die boosheid en rancune', zegt Dekker over Evenepoel

Mentaal was het dus een pittige kluif voor Evenepoel, waardoor ook Dekker de frustratie zag bij de Belg. Hoe daarmee om wordt gegaan, is in Slovenië wel anders, zo vertelt de Nederlander in de podcast Live Slow, Ride Fast. 'Pogacar is de belangrijkste sportpersoon van Slovenië, maar die Slovenen gaan daar toch wat nuchterder mee om dan die zeven miljoen Vlamingen.'

Want Evenepoel heeft volgens Dekker 'een kleine probleempje met zijn boosheid', al heeft dat ook wel een keerzijde. 'Aan de andere kant heeft het hem ook zo ver gebracht. Hij presteert ook juist door die boosheid en rancune.' Bijvoorbeeld na fietswissel twee. 'Hij is daarna een klein beetje gaan inhouden om nog één keer te kunnen gaan. Daarvoor was het lang rond de minuut geweest, maar toen hij aanging was het al 1.20. Dat was slim gedaan.'

Lees verder onder de foto!

Dekker zag geagiteerde Evenepoel: 'Respect voor Healy en Skjelmose'

In een ideaal scenario was Evenepoel Ben Healy en Mattias Skjelmose iets eerder kwijtgeraakt. 'Hij had ze er op tempo moeten afrijden, dat ze gewoon hun wiel niet konden houden, maar Healy en Skjelmose waren ook gewoon heel goed. Alleen het verschil zonder hen was geweest dat Evenepoel dan in zijn eentje had kunnen rijden, en zich nergens aan had kunnen ergeren, want dat is wat hij duidelijk doet', zag Dekker opnieuw de frustratie.

Want dat Healy en Skjelmose niet zoveel werk deden in de achtervolging op Pogacar als Evenepoel, moge duidelijk zijn. 'Iedere keer als hij dan van kop komt, zie je dat hij geïrriteerd is. Respect voor Healy en Skjelmose, want als ik hun was had ik niet meegereden als hij zo doet. Ik had gezegd: "Rijd maar, Remco. Jij wil wereldkampioen worden, voor mij is derde ook goed."'

En dus was het al met al een frustrerende dag voor Evenepoel. 'Dit was zijn grote doel en we weten allemaal hoe hij is. Net als we allemaal weten hoe iemand als Max Verstappen is', maakt Dekker een vergelijking met de F1-ster. 'Die reed ook als een dolle en dat doet hij ook nog steeds op de momenten dat het moet. De aard van het beestje ga je er niet uitkrijgen. In bepaalde situaties blijf je dezelfde persoon en komen dezelfde ongemakken naar boven in je hoofd. Dat is bij dit soort jongens gewoon zo.'