Interview met vader Mäder zorgt voor kippenvel op de armen: 'Hij moet geweten hebben dat hij ging sterven'

Het is vandaag (15 juni 2024) precies een jaar geleden dat Gino Mäder crashte in de Ronde van Zwitserland, alvorens de Zwitser van Bahrain Victorious in het ziekenhuis overleed aan z'n verwondingen. Het Nieuwsblad sprak met vader Andreas Mäder en dat leverde een indrukwekkend interview op.

Dat Mäder een geliefd persoon was in de wielerwereld, werd recent nog prachtig opgeschreven door z'n ploegmaat Pello Bilbao. De wereld stond dus ook even stil toen Mäder een jaar geleden viel en in de nacht van donderdag op vrijdag tevergeefs werd behandeld. 'Elke minuut zit in mijn hoofd gebeiteld', zegt zijn vader nu. 'Iemand zei dat ik naar Chur moest. "Waarom zou ik dat doen?", reageerde ik eerst nog. Chur is drie en half uur rijden van Bern. Van die schaafwonden zou hij ook zonder mij wel herstellen.'

Pas in het ziekenhuis sloeg de bom in. Mäder had zwaar hoofdtrauma en zou nooit meer in staat zijn om te lopen of praten. In het begin was Andreas vooral praktisch ingesteld. Hij noemt het overlijden van z'n zoon op dat moment zelfs 'een geruststelling'. 'Ik kan niemand iets verwijten. Niet de organisatoren van de Ronde van Zwitserland, laat staan iets of iemand van zijn ploeg. Daar ben ik blij om: stel je voor dat zijn dood te vermijden was. De gedachte zou ondraaglijk zijn. Nee, dit was gewoon een stom ongeluk, finito.'

Lees verder onder de foto

Familie Mäder besefte in Zwitserland hoe populair Gino was

'Enerzijds is het een troost. Hij is gestorven terwijl hij deed wat hij het allerliefste deed', zegt hij er nog bij. Het verdriet zit hem veel meer in het gemis van zijn zoon en de gedachte aan de laatste momenten van leven. 'En dat doet wel pijn, hij moet het beseft hebben. Het kan niet anders. Die twee, drie seconden dat hij in de lucht hing, daar moet hij geweten hebben dat hij ging sterven', klinkt het. 'Ik ben geschrokken van de impact. Enkele uren na zijn dood reed ik samen met Gino’s moeder naar huis. We passeerden aan de finish van de Ronde van Zwitserland. Ik vond dat we er even moesten stoppen. Voor zijn team, voor de organisatie. Maar de stilte die daar heerste, dat wil ik nooit meer meemaken.'

Het was daar in de Ronde van Zwitserland dat de familie Mäder besefte hoe populair hun zoon was. 'Nooit had ik daar bij stilgestaan. Voor mij was Gino Gino. Een van mijn vier kinderen, degene die toevallig goed kon fietsen. Dat hij zo’n impact kon hebben, onvoorstelbaar.' En toch was de familie ook blij dat er daags na de crash weer werd gekoerst, dat de Ronde van Zwitserland ook in 2024 doorgaat. 'Daarom was ik ook zo blij dat Evenepoel won een dag na Gino’s dood. Hij was zó de juiste man op de juiste plaats. Al twee dagen ging het alleen maar over Gino, en nu won de wereldkampioen een rit. Plots ging het weer over koers. Evenepoel heeft daar van de Ronde van Zwitserland opnieuw een wielerwedstrijd gemaakt. En zo hoort het.'