Vrije geest Pidcock ontbeert flexibiliteit die Van Aert en Van der Poel anno 2024 wél op kunnen brengen

De namen komen langzaam over de brug. De info druppelt binnen. Eén ding is zeker: de Tourselectie van INEOS Grenadiers gaat eind juni bijzonder sterk zijn. Twee oud-winnaars, Egan Bernal en Geraint Thomas, hopen erbij te zijn, en de kans is groot dat ze beiden moeten werken voor een jonge Spanjaard, die langzaam uitgroeit tot de sterkste klassementstroef van de Britten. Carlos Rodriguez maakte indruk in de Dauphiné met ritwinst en lijkt te gaan pieken in La Grande Boucle. Die Tourinsteek kan weleens een veeg teken zijn voor Tom Pidcock, de kleine allrounder die verbeten richting Frankrijk trekt, ogenschijnlijk varend op zijn eigen, grote ambities.

De bombastische en soms wel heel erg op drama gefocuste serie Tour de France: Unchained laat een interessante ontwikkeling rondom Pidcock zien. In de editie van 2022 moest hij op papier werken voor Thomas, die vocht voor het podium in Parijs. De dan 22-jarige Pidcock reed zijn eerste Tour, was olympisch kampioen op de mountainbike en wereldkampioen in het veld. Na enkele dagen dienst kreeg hij op dag twaalf de kans om in de rit naar Alpe d’Huez voor eigen gewin te fietsen. Totaal onwetend vloog hij door de Alpen, reed vrij rond, amuseerde de ploegleiding en soleerde ongenaakbaar naar de etappezege. Een ongekend debuut in de Tour, een handtekening van de vrijbuiter in optima forma.

In 2023 ging het ogenschijnlijk stroever. Pidcock had grotere ambities en wilde graag een klassement rijden. Een slechte dag over de Joux Plane veegde dit plan van tafel, Rodriguez was vanaf dan het speerpunt voor het klassement. De Spanjaard won de rit in de afdaling, juist Pidcocks specialisme, voor Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard. De kleine Brit voelde zich - op basis van beelden van Netflix - niet gesteund, keerde zich tegen zijn Spaanse ploegmakker en reed de Tour kleurloos uit. Onlangs sprak Pidcock voor de Tour van 2024 opnieuw scherpe woorden uit. Niemand vertelt hem hoe hij zíjn Tour moet rijden, hij focust zich alleen op zichzelf en koestert een eigen ambitie op een goed klassement. Het kon weleens een eenzame julimaand voor de geboren crosser worden.

Lees verder onder de foto

Onbegrepen richting de Tour: Tom Pidcock drijft almaar verder weg van gele ambitie INEOS Grenadiers

INEOS heeft maar één missie: het gat naar de ploegen Pogacar-Vingegaard dichten. Die kans is bewezen het grootst met Rodriguez, de 23-jarige Spanjaard die zich snel ontwikkelt als ronderenner. Een ontwikkeling die Pidcock ook nastreeft en hardop ambieert. Een top vijf-notering in de Tour, en het liefst zelfs het podium. Het zijn de wensen van een renner die nog geen top tien reed in een grote ronde. Een renner die vlak voor de Tour nog een mountainbikewedstrijd rijdt. Een renner die het liefst in de Tour de hulp krijgt van twee oud-Tourwinnaars en een beoogd kopman die vorig jaar al vijfde werd. Pidcock plaatst zichzelf met zijn veelzijdige ambities en bijbehorende toon buiten de planmatigheid die INEOS koestert op de weg terug naar de top.

Het ontbeert de Britse ploeg al een aantal jaren aan een échte klassementstopper. Een topper van het kaliber Pogacar-Vingegaard-Roglic-Evenepoel. Juist in de brei aan subtoppers heeft de ploeg een gedegen plan nodig: met meerdere ijzers in het vuur ten strijde trekken en onderweg beslissen wie de uitgesproken kopman wordt. Iets anders kunnen de roodhemden niet. Rodriguez, maar ook Bernal, Thomas, Pidcock en misschien zelfs Laurens De Plus zullen die werkwijze allemaal moeten omarmen. Een werkwijze die structureel en impliciet strijdig is met de visie van Pidcock. Een werkwijze die door Bernal bijvoorbeeld al wél werd geaccepteerd.

Pidcock, die nog niet het bewezen palmares heeft van een topper in grote rondes, lijkt te fungeren als eenzame cel in een ploeg die juist de regie in het rondewerk wil heroveren. Als allrounder, een wereldtopper op de mountainbike, in het veld én op de weg, past hij op papier perfect in de wielerwereld anno 2024, waarin Mathieu van der Poel en Wout van Aert eveneens als allrounders floreren. Pidcock ontbeert vooralsnog echter de flexibiliteit die Van der Poel en Van Aert wel hebben getoond. Andere toprenners helpen, zich schikken naar de ploegorders, wachten op de eigen kans om uit te blinken. Denk aan Van Aerts rol in de eindzege van Vingegaard in de Tour van 2022, of Van der Poels lead-outs voor Jasper Philipsen in de Tour van 2023. Pidcock lijkt het geduld er niet echt voor te hebben. Het is op den duur een onvruchtbare houding in een ploeg die als collectief wil terugkeren naar het niveau van de tijden van Chris Froome.

Lees verder onder de foto

Tom Pidcock kan beter op zoek gaan naar een rol als kopman in een vrijbuitersploeg

Tenzij Pidcock ons in juli heel erg verrast, lijkt een verandering van statuur binnen INEOS ver weg. Pidcock combineert de drie disciplines het liefst, fladdert met zijn eigen ambitie door de rest van de meute heen en toont zich daarmee ook ietwat eigenwijs. Een mountainbikewedstrijd vlak voor de Tour? Geen probleem. Zijn vrije geest wordt er sterker van, maar zijn groterondeconditie heeft daar normaliter geen baat bij. Het besef dat een topvoorbereiding en een sterk team nodig zijn om überhaupt hoop te koesteren op een topklassement, blijft achterwege. De taal die Pidcock in aanloop naar de Tour bezigt, vertelt de wereld dat hij het liefst alles maar zelf opknapt. In die zin kan Pidcock beter op zoek gaan naar een vrije rol in een vrijbuitersploeg.

Misschien is een vertrek voor Pidcock bij INEOS op den duur onvermijdelijk, ook al is hij anno 2024 hét gezicht van de ploeg. Is de ruimte die hij nodig heeft om de renner die hij wil zijn te kunnen zijn, niet groot genoeg bij INEOS? De topploegen behandelen de grootste renners bij bewezen diensten heus wel op de juiste manier. Maar die status heeft de olympisch kampioen op de mountainbike nog niet op de weg. En juist daarom begint de wisselwerking tussen werkgever en werknemer steeds meer te wrijven. Waar ze bij INEOS stoïcijns doorwerken aan het grotere plaatje, drijft Pidcock in zijn eigen wereldje weg van de realiteit.

En dat terwijl de renner Pidcock ongetwijfeld alleen maar sterker wordt én meer vrijheid en waardering krijgt door zich te voegen naar dat grotere plaatje.

Huub Mol