Tom Devriendt gaat noodgedwongen met wielerpensioen. De 33-jarige Belg miste twee jaar geleden nog nipt een podiumplek in Parijs-Roubaix met een geweldige vierde plek, maar nu moet hij het wielrennen vaarwel zeggen. De reden: de ziekte van Crohn, een ontstekingsziekte in het darmkanaal.
Het jaar na zijn doorbraak in de Hel van het Noorden tekende Devriendt voor Q36.5 Pro Cycling. Daar ging het aan het begin van het jaar al fout. 'Dat was in de Ronde van Valencia', herinnert hij zich in gesprek met Sporza. 'Het was 17 graden en ik had een buff nodig, want ik had het koud. Raar, want als klassieker-renner kon ik altijd goed tegen de kou. Na die Ronde van Valencia was ik extreem moe en heb ik nooit meer mijn niveau gehaald.'
Na de vermoeidheidsverschijnselen gingen zijn ingewanden hem ook parten spelen. 'Ik kwam thuis van de Amstel Gold Race en ging meteen in mijn bed liggen om aan mijn rustperiode te beginnen. Toen begonnen de buikproblemen. acht maanden lang moest ik dag en nacht naar toilet, 10 tot 12 keer op een dag.' Na uitvoerig onderzoek werd in januari dit jaar de ziekte van Crohn vastgesteld. Helaas was het geen verlossende diagnose: de problemen bleven aanhouden. 'Na de GP Monseré (3 maart) heb ik 12 dagen onafgebroken in bed gelegen. Ik kon werkelijk niets meer.'
Lees verder onder de foto!
Devriendt heeft geen spijt van besluit: 'Voelt echt als een bevrijding'
Ondanks alle problemen werd Devriendt opgesteld in het voorjaar. Dat ging voor geen meter. 'Tijdens de Ronde reed ik de hele dag bij de laatste drie. Uiteindelijk ben ik afgestapt tijdens een passage in Oudenaarde. In de ploegbus heb ik de staf nadien gesmeekt om me niet te selecteren voor Parijs-Roubaix. Ik was volledig uitgeput en leeg, heel mijn lichaam was uit balans. Ik kan dat gevoel moeilijk verwoorden, het was alsof mijn ziel mijn lichaam aan het verlaten was.'
Het besluit om te stoppen komt daarom ook niet als een verrassing, maar zelfs als een opluchting. 'Zelfs al had mijn ploeg me nog een contract aangeboden, ik zou het geweigerd hebben. Ik kon echt niets meer. Op training kon ik zelfs mijn makkers Gerben Thijssen en Xandro Meurisse niet meer volgen. Veel renners zeiden dat het moeilijk zou zijn om te stoppen met koersen. Maar voor mij voelt het echt aan als een bevrijding.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties