Peloton denkt aan Weylandt op dag 12 in de Giro: 'Beste zou zijn dat we een minuut krijgen'

De twaalfde etappe van de Giro d'Italia staat donderdag vooral in het teken van Wouter Weylandt. De Belg overleed elf jaar geleden in de afdaling van de Passo del Bocco, die in de Giro van 2022 voor het eerst sinds toen weer wordt beklommen.

Weylandt crashte hard tegen een muurtje en liet het leven. Elf jaar later rijden er nog een boel renners in het peloton die er toen bij waren. Mark Cavendish herinnert zich zelfs nog dat hij samen met Weylandt reed op die 9e mei van 2011. 'We keerden terug naar het peloton', vertelt hij aan Sporza. Cavendish ziet de twaalfde etappe als 'geen fijne dag' en hij hoopt dat er op de plek waar Weylandt overleed een kans is om even te stoppen. 'Het beste zou zijn dat we een minuut krijgen om er even bij stil te staan. Mijn gedachten zijn sowieso bij hem en zijn familie.'

Vincenzo Nibali en Domenico Pozzovivo hebben het in 2011 niet zien gebeuren, maar ze reden wel in de Giro van dat jaar. 'Ik herinner me dat het een snelle etappe was. Het was een moeilijke afdaling van de Passo del Bocco. We wisten eigenlijk niet echt wat er achter ons gebeurd was. Ik herinner me dat het pas na de finish begon te dagen dat er iets ernstigs gebeurd was. Er waren geen journalisten en was er geen muziek. Pas in de bus hoorden we wat er gebeurd was met Weylandt. Het was een heel droevige dag', zo zegt Nibali.

Pozzovivo en Van Emden spreken van 'zwarte bladzijde' en 'dieptepunt'

Pozzovivo noemt het 'een loodzwaar hoofdstuk voor het wielrennen'. 'Ik denk dat het voor iedereen een zwarte bladzijde is, die maar moeilijk kon omgeslagen worden. We wisten tijdens de rit niets, tot we aan de aankomst het trieste nieuws kregen. Het is vele dagen mentaal moeilijk geweest. De dag nadien was bijna ondraaglijk. We moesten het verwerken tijdens de etappe de volgende dag, maar die leek wel eindeloos. Niemand van ons kon zich de pijn van zijn familie inbeelden.'

Tot slot Jos van Emden, die Weylandt heeft zien liggen. 'Het was verschrikkelijk. Ik reed die dag helemaal achteraan, ik heb Wouter daar zien liggen. Ik kan dat wellicht bestempelen als het dieptepunt van mijn carrière. Hoe ik die dag beleefd heb? Daar lag een dode renner, dat wist je op dat moment wel. Dat heeft heel veel indruk gemaakt.'