Pogacar kijkt uit naar kasseien, droomt van regenboogtrui en is 'geraakt' door uitspraak Merckx

Tadej Pogacar heeft er een paar indrukwekkende dagen opzitten. Op zaterdag was de Sloveen nog de sterkste in de Ronde van Lombardije, op woensdag zat hij plots aan tafel met Eddy Merckx. In gesprek met L'Equipe vertelt Pogacar over die ontmoeting, over zijn drukke seizoen en natuurlijk zijn ambities voor de toekomst.

Dat de tweevoudig Tourwinnaar woensdag met Merckx aan tafel zat, kwam niet uit het niets. De jonge Sloveen was al in Frankrijk voor de presentatie van het Tourparcours op donderdag. Merckx was er ook, enkele dagen nadat hij Pogacar in de media 'de nieuwe Eddy Merckx' had genoemd. 'Ik had hem pas één keer eerder gezien, een paar minuten achter het podium in de Tour. Het was bijzonder om zoveel tijd door te brengen met zo'n kampioen. In het begin was ik een beetje verlegen, ronduit nerveus eigenlijk. Hij maakte indruk op mij, maar tegen het einde van de avond was ik relaxter', zo vertelt Pogi.

Dat hij door Merckx zelf de nieuwe Eddy wordt genoemd, is volgens Pogacar bijzonder. 'Normaal gesproken worden dergelijke vergelijkingen door de media gedaan, maar nu kwam het rechtstreeks van hem. Daardoor krijgt het een heel andere lading. Ik was verrast dat hij het zei, ik had het niet verwacht. Ik was geraakt, want we hebben het over een man die alles heeft gewonnen. Ik ben hem erg dankbaar, al weet ik niet of hij gelijk heeft. Het doel van mijn carrière is om het beste eruit te halen, ik geef niet om de toekomst en ik hoef de geschiedenis van het wielrennen niet te herschrijven. Ik besef nauwelijks wat ik al twee jaar aan het doen ben, dus de teksten van Eddy Merckx veranderen mijn perspectief wel een beetje. Als hij het zegt, denk ik dat ik toch geschiedenis aan het schrijven ben.'

Tekst gaat verder onder de post.

Pogacar kijkt uit naar de kasseien, maar is angstig in vlakke etappes

Tijd om stil te staan bij wat hij allemaal doet, heeft Pogacar ook amper. Het feit dat hij enkele dagen na Il Lombardia alweer het Tourparcours van 2022 moet bestuderen, zegt alles. Dat parcours kan hem wel bekoren. De kans dat hij in 2022 opnieuw de Tour rijdt, lijkt 99,9 procent. 'Ik heb een paar toffe dingen gehoord. La Planche des Belles Filles, de Alpe d'Huez, de kasseien... Rijden over de kasseien is een uitdaging waar ik enthousiast van word. Ik heb dat nog niet eerder gedaan, dus ik kan niet wachten om het te ervaren.'

Een opvallende uitspraak, aangezien Pogacar ook vertelt dat hij helemaal niet zo zelfverzekerd is als dat hij overkomt. 'Ik ben in het dagelijks leven redelijk gereserveerd. Soms heb ik slechte benen en dat brengt me aan het twijfelen. Voor elke tijdrit stel ik mezelf vragen en ik houd niet van sprintetappes. Ik voel me niet op mijn gemak als er gewrongen moet worden, met zestig kilometer per uur over smalle wegen, om te voorkomen dat ik val. Ik ben niet zo makkelijk als dat het lijkt.'

Regenboogtrui een droom, vijf monumenten (nog) niet

Toch heeft hij na drie seizoenen als prof al twee keer de Tour gewonnen en met Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije twee monumenten in de tas. De ambities van Pogacar reiken echter nog verder. 'Ik zou dolgraag eens winnen in de trui van de nationale ploeg. Ik was al dichtbij op de Olympische Spelen, maar het WK winnen zou een ander verhaal zijn. Winnen voor je land en een jaar de regenboogtrui dragen, daar droom ik van.' Het winnen van al de vijf monumenten wordt lastiger. 'Milaan-Sanremo zou moeten kunnen maar de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix... Ik heb nog nooit meegedaan en eerlijk gezegd lijken ze voor mij onbereikbaar. Ik zou een ander programma moeten rijden, wil ik daar competitief zijn. Het staat momenteel niet in de planning. Misschien dat ik het ooit probeer, maar nu nog niet.'

Er wordt nog veel meer gezegd door de Tourkampioen, maar we halen zijn quotes over het huidige wielrennen er nog even uit. Want Pogacar is onderdeel van een generatie die de fans weer in vervoering brengt. 'Jongens die op honderd kilometer van de finish aanvallen, geen afwachtende koers. Ik heb het gevoel dat profwielrennen nog nooit zo leuk is geweest. Natuurlijk gaat we nu sneller, de trainingsmethoden en uitrusting zijn geëvolueerd. De jonge renners profiteren daar het meeste van, het is makkelijker om snel te rijden op de fietsen van vandaag.'