Tourtijdrit in Kopenhagen: Wie geel wil, moet in het rood tot hij zwart voor de ogen ziet

Na wekenlang speculeren is het op vrijdag 1 juli zover, de openingstijdrit van de Tour de France. De Denen hebben een fraai parcours uitgetekend van dertien kilometer door de straten van de hoofdstad. In de Leiderstrui legde een vergrootglas op de route om tot een heldere favorietenanalyse te komen.

Eerste kilometers: remmen is angst

De coureurs beginnen aan hun Ronde van Frankrijk op de Nørre Farimagsgade, een brede weg op goed bollend asfalt. In een mum van tijd kan er hier een geweldig tempo ontwikkeld worden door de krachtpatsers. Na zeshonderd meter volgt de eerste bocht naar links, er staat wat wegmeubilair in de vorm van verkeerseilandjes, maar wanneer je perfect stuurt hoef je hier naar alle waarschijnlijkheid niet voor te remmen. Waaghalzen kunnen hier al meteen kostbare tijd pakken op de pure stoemperts.

Via de Frederiksborggade komen de renners aan op de Koningen Louisebrug, waarna Nørrebro wordt ingedoken. Na in totaal 1,3 kilometer wedstrijd volgt de tweede bocht, naar rechts ditmaal, deze is makkelijker dan de eerste bocht. Ook hier kun (en als je voor de zege rijdt moet) je keihard doorheen. Zevenhonderdmeter verder volgt de volgende bocht naar rechts, en vijfhonderd meter daarna de volgende bocht naar links. Voor deze bochten geldt hetzelfde, al lijken ze iets lastiger dan de tweede bocht.

Op de Øster Allé gaat de gaskraan vol open, waarna een volgende makkelijke bochtencombinatie volgt. De wegen zijn breed, de bochten zijn wijd, spek naar de bek van Filippo Ganna. De eerste acht kilometer werken volledig in het voordeel van de pure krachtpatsers, na halfkoers wordt het technischer.

Technisch deel te kort voor stuurmannen

Via de Langelinie arriveren de mannen aan het water. Na een korte sectie waar naar beneden gereden wordt, moeten de renners het voetpad op, waarna een scherpe rechtse bocht volgt richting de toeristische trekpleister De Kleine Zeemermin. Bekijk voor een uitgebreid beeld hiervan de video die In de Leiderstrui heeft gemaakt over het tijdritparcours., Een kort stuk rechtdoor volgt, waarna er even omhoog gereden moet worden richting het Churchill park.

Een zeer lastige linkse bocht volgt, met een flinke hindernis aan de binnenkant van de bocht. Flashbacks van Wout van Aert die in 2019 in de binnenbocht aan het hek blijft hangen, komen boven. Dit is de verraderlijkste bocht van het parcours. Als je hem mist en te wijd uitkomt, donder je de fontein in. Lekker afkoelen!

Kasseitjes voor het Koninklijk Paleis vormen einde technische zone

Via de Amaliegade, arriveren de renners bij het Amalienborg. De residentie van de Koninklijke familie van Denemarken. Over de (goed liggende) kasseitjes sturen de renners naar rechts, om via de Frederiksgade op de Bredgade te komen. Vanaf dat moment is het nog twee kilometer knallen met enkele goed lopende bochten (al is de laatste rechtse bocht nog wel een klein beetje technisch) tot de finish op de Hans Christian Andersen Boulevard.

In een notendop: de tijdrit is gemaakt voor de krachtpatsers, voor de renners die verzuring zien als voedingsbron, die, in de woorden van Tim Krabbé, hun handen op een stapel bakstenen leggen en ze er doorheen drukken (De Renner, blz 60). Voor de jongens die (bijna) volledig vertrouwen op hun technische capaciteiten, wordt winnen een lastige opgave. Maar zeg nooit nooit. Mijn favoriet: Filippo Ganna.

Bekijk hier de video die door In de Leiderstrui gemaakt is over het tijdritparcours.