Wout van Aert kende in 2025 een soort transitiejaar. Noem het de puberteit of een midlife-crisis, maar de 31-jarige Belg van Visma | Lease a Bike heeft veel geleerd van een moeilijk maar mooi seizoen. Met die lessen in de achterzak gaat het roer om voor het komende jaar. Weg met de voorzichtige WvA, welkom terug durfal Wout!
Van Aert was de laatste weken in de VS met zijn ploeg, onder meer om fietsfabrikant Cervelo te bezoeken. Daar sprak hij met The Athletic over de status van de sport in de States. 'Omdat er geen grote wedstrijden meer zijn in de VS op de kalender, kan je denken dat het een sport is die volledig vergeten is. Maar als je er bent, voel je dat het compleet anders ligt', vertelt Van Aert.
Andere sporten, zoals basketbal, zijn veel groter in Amerika. Die kunnen we als voorbeeld gebruiken. 'Je kan altijd leren van andere sporten. Hoe de NBA is als federatie is compleet anders dan wat we hebben in het wielrennen. Het financiële systeem is iets wat we zouden moeten proberen en waar we van zouden moeten leren, ook al zou het lastig zijn om het te veranderen.'
'Ik hoop dat we ooit weer een groter Amerikaans circuit hebben', gaat Van Aert verder, die wel ziet dat de kalender al overvol zit. Desondanks is er een mogelijkheid. 'Het is een grote markt, en vrijwel alle materiaalsponsors die we hebben, zijn hier gevestigd of hebben kantoren hier. Fiets is iets hier, en het is heel jammer dat we dit platform niet gebruiken om het op het hoogste niveau te presteren.'
Lees verder onder de foto's!
Van Aert vreesde voor nieuwe blessure en herstel: 'Zou ik dat weer willen doen?'
Van Aert moest zich dit jaar weer terugknokken van een flinke blessure. Nadat hij in Dwars door Vlaanderen vorig jaar hard was gevallen, ging het weer mis in de Vuelta a España. Het was een verschrikkelijke terugslag, en het had tot diep in het nieuwe seizoen invloed op de Belg. Mede dankzij de valpartijen won hij slechts twee keer, al waren het wel zeges van status.
'Het was te vlug na de vorige blessure', vertelt de Visma-renner over de val in Spanje. 'Ik besefte dat ik terug op hetzelfde punt zou komen. Het was te veel. Ik denk dat iedere atleet gewend is aan blessures en terugkeren, maar om ze zo achter elkaar te krijgen, deed me nadenken over al dit herstel en dan volgend jaar weer vallen. Zou ik dat weer willen doen?'
Het waren beangstigende gedachten. Gedachten die een jonge Wout van Aert nooit in zijn hoofd had. 'Dan denk je niet eens aan vallen. Het zit niet eens in je achterhoofd. Maar na een paar blessures snap je hoe het is. Het is normaal om het met je mee te dragen. Iedere blessure wordt steeds gecompliceerder, en het helpt niet als je een familie hebt met kinderen.'
Lees verder onder de foto!
Tourzege belangrijk, maar teamgevoel net zo cruciaal
In de Tour de France bleef de eindzege wederom uit voor Visma | Lease a Bike. Tadej Pogacar was voor het tweede jaar op rij te sterk voor kopman Jonas Vingegaard. Waar de Killer Bees een aantal jaar verschrikkelijk dominant waren, lijkt de weg naar de Tourzege opeens langer dan ooit. Maar Van Aert ziet dat de mindset anders is geworden.
'Een paar jaar geleden, was de mindset direct gerelateerd aan de resultaten', legt de Belg uit. 'Nadat we de Tour twee keer hebben gewonnen, denk ik dat iedereen besefte hoe speciaal het was, vanwege de manier waarop het lukte: Jonas in geel, ik in het groen. Mensen praatten over de zege, maar ook over hoe we het reden als team.'
Lees verder onder de foto!
Montmartre
De zege over Montmartre in de Tour van dit jaar blijft speciaal voor Van Aert, waar hij Pogacar versloeg. 'Op bepaalde punten, op parallelle secties, passeerde ik groepen, en daar schreeuwden ze in de radio om me te steunen. Maar iedere keer als de radio open ging, dacht ik: 'f*ck, ze zitten achter me.' Ik kon niet echt achter me kijken, met de regen en de motoren. Pas op het laatste rechte eind kon ik geloven dat ik zo ver voor lag.'
Het feit dat hij de gele truidrager loste, maakt de zege nog specialer. 'Om Tadej te lossen was exceptioneel. Ik ging vol gas, ik probeerde gewoon zo snel mogelijk bij de finish te komen. Het was een mooi moment op de finish, maar een paar dagen later besefte ik pas hoe groot de impact was. Honderden mensen vertelden hun verhaal van hoe zij het hadden ervaren.'
Van Aert kwam al staand op zijn trappers over de meet, met de handen. Dat was geen toeval, legt hij nu uit. 'Ik had dat zegegebaar al lang in mijn hoofd. Nadat ik geblesseerd was geraakt, had ik een doel. Ik wilde laten zien dat ik er nog steeds ben, dat ik nog steeds bij de beste renners kan horen. Ik wilde laten zien dat ik er nog sta.'
Lees verder onder de foto!
Focus weer vol op de klassiekers: 'Het zou alles betekenen'
Dat hoopt hij nu ook te laten zien in de kasseienklassiekers. Daar lukte het dit jaar weer niet om een grote vis binnen te hengelen, maar Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen zijn nu de grote doelen van Van Aert. 'Ik heb er al mijn hele loopbaan op gejaagd, maar ik ben er nog steeds mee bezig. Het zou de kers op de taart zijn, het zou alles betekenen.'
Een nieuwe mindset moet hem helpen richting de felbegeerde tweede Monumentzege, na Milaan-Sanremo in 2020. 'Na de blessures koos ik ervoor om het iets rustiger aan te doen, om minder risico's te nemen en gevaar te ontwijken. Maar ik haatte de koersen waar ik niet op mijn niveau was. Ik realiseerde me dat ik in het fietsen was om de beste versie van mezelf te zijn.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties