Van Vleuten na mislukte WK-tijdrit: 'Kan geen excuses aandragen, wel vertrouwen in wegwedstrijd'

Annemiek van Vleuten wilde graag meedoen om de prijzen bij het WK tijdrijden voor vrouwen, maar de Nederlandse van Movistar moest zich tevreden stellen met een anonieme plek zeven. Na afloop in het flashinterview wond ze er geen doekjes om: 'Het was shit vandaag.'

'Ik kon niet de power pushen die ik wilde pushen en op zo'n slechte dag is een tijdrit geen pretje. Ik kon niet presteren met deze vermogens en als je dat op de fiets al weet, is het een lange weg naar de finish', zo zegt een eerlijke Van Vleuten, die bij het eerste tussenpunt al veel tijd verloor en er geen moment lekker in kwam.

Op de vraag waar het aan ligt dat ze niet top presteerde, moet Van Vleuten het antwoord schuldig blijven. 'Ik kan geen excuses aandragen. Ik heb goed geslapen, had geen jetlag meer en in de Vuelta (die ze recent won, red.) was het allemaal nog prima. Ik heb daarom ook wel vertrouwen in de wegwedstrijd op zaterdag, maar vandaag was het niet voor mij.'

Goede voorbereiding niet genoeg voor Van Vleuten

Met Ellen van Dijk, Grace Brown en Marlen Reusser eindigden er uiteindelijk drie echte tijdritspecialisten op het podium. 'Als je naar het podium kijkt, dan zie je dat er steeds vaker echte specialisten meedoen om de zege. Het is niet meer zo dat als je goed bent op de weg, dat je even meedoet en een tijdrit wint.'

Van Vleuten benadrukt echter dat ook zij zich uitstekend had voorbereid. 'Ik was goed voorbereid en heb na de Tour de France ook op hoogte veel getraind op mijn tijdritfiets, waarmee ik bij de Olympische Spelen in Tokio nog kampioen werd. Bij de tijdrit in Tokio waren er echter meer hoogtemeters en dat was in mijn voordeel.'

Van Vleuten was niet bereid om tandje bij te schakelen

Bij de NOS analyseert Van Vleuten verder na over haar tijdrit, eentje waar ze op voorhand toch best hoge verwachtingen voor had. 'Ik zei tegen de bondscoach Loes Gunnewijk dat ik zomaar kampioen zou kunnen worden, maar het kon ook de andere kant op vallen. De wattages waren echter zoveel minder dan die ik in Tokio deed of bij de WK's waar ik wereldkampioen werd... Ik was gretig voor de start, dus dit valt wel tegen.'

Toen Van Vleuten halfweg koers wist dat ze in ieder geval niet meer ging winnen, ging het tempo ook niet meer verder omhoog. 'Tijdrijden is zo lang mogelijk je vinger tussen de deur houden, maar als je na één ronde al zover achter ligt op Brown, ben je toch iets minder bereid om nog een tandje bij te schakelen.'