Verrassende Zambanini en Pidcock verrassen bijna 'koning' Pedersen: 'Maar als je een man als Vacek hebt...'

Het scheelde echt niets, maar uiteindelijk hengelde Mads Pedersen zijn derde ritzege in de Giro d'Italia binnen. In de vijfde rit naar Matera was het echter de verrassende Edoardo Zambanini die hem bijna te vlug af was. De Italiaan van Bahrain Victorious werd tweede, voor Tom Pidcock. De twee eerste verliezers zagen achteraf dat ze niet veel meer hadden kunnen doen tegen de roze truidrager.

Zambanini zat bij het inzetten van de sprint nog ver. Vanuit ongeveer de tiende positie kwam hij hard opstomen aan de binnenkant. 'Uiteindelijk heb ik mijn job gedaan tot de laatste strook, en ging ik vol gas tot de finish', vertelt hij tegenover Cycling Pro. 'In de laatste sprint voelde ik me goed, en ik had goede benen. Zo'n aankomst ligt me goed, en ik heb alles gegeven.' De 24-jarige Italiaan kwam uiteindelijk een half wiel tekort voor zijn zege: het zou zijn eerste profoverwinning zijn geweest.

Op de klim zag de jonge Italiaan enorm af, mede dankzij een versnelling van Primoz Roglic. 'Roglic probeerde het, maar het tempo lag zo hoog dat het moeilijk was om weg te rijden. Ik zat altijd bij de top twintig, samen met Damiano (Caruso, red.) en mijn ploeggenoten. Daarna mocht ik alles geven.' Ploeggenoot Caruso probeerde nog weg te rijden: hij werd uiteindelijk negende. Ook kopman Antonio Tiberi kwam veilig over de meet op de 22e plek.'

Een tweede plek in de Giro is tot dusver het hoogtepunt van de loopbaan van de jonge Zambanini, maar toch was hij ook wel teleurgesteld. En dat is ook te begrijpen. 'Ik vond mezelf een beetje achterin omdat ik de ploeg had geholpen. Fysiek was ik nog goed genoeg om alles te geven. Maar een extra 5 of 10 meter was genoeg geweest. Ik was zo dichtbij...', treurt hij op de website van de ploeg.

Lees verder onder de video!

Pidcock treurt: 'Misschien had ik er meteen langs moeten gaan'

Pidcock werd derde. De kopman van Q36.5 had eventjes hoop dat Pedersen zou lossen, maar die kwam toch terug. 'Jammer genoeg wel', lacht de Brit achteraf. 'Het was een lastige finale. Tegenwoordig kan de koers zo moeilijk zijn, maar dan zijn er nog altijd 100 man over in het peloton. Ik moest gefocust blijven en timede mijn sprint goed. Ik zat in het wiel van Mads, en hij ging niet zo hard aan als ik had gedacht. Ik wilde niet heel vroeg in de wind zitten, dus moest wat inhouden, maar eenmaal uit het wiel kwam ik er niet overheen. Het was een dragrace en dat is tegen hem onmogelijk. Misschien had ik er meteen langs moeten gaan.'

Toch is de kleine mountainbiker niet ontevreden met zijn eerste podiumplek in de Giro. 'Het was niet slecht. Het was geen perfecte finish voor mij, al was het wel explosief.' Een demarrage onderweg zat er niet in. 'Nee, niet echt. Als je een man als Vacek aan de kop hebt, dan is er weinig dat je kan doen. Dan moet je gewoon meezitten. Het ging hard, en ik zat best ver achterin. Toen wilde ik alleen volgen. Ik dacht nog dat ik iets bovenop zou proberen, daar zou het kunnen. Maar de klim was te kort', besluit hij.