Zelfs fietswissels deren Van Vleuten niet: nieuwe ritzege én eindwinst Tour de France Femmes

Annemiek van Vleuten heeft in de slotetappe van de Tour de France Femmes haar gele trui extra eer aangedaan. In de leiderstrui kwam de Nederlandse als eerste aan bovenop de finish van La Super Planche des Belles Filles. Zelfs een viertal fietswissels deerde haar niet in de jacht op de rit- en eindzege.

Van Vleuten had in de voorlaatste etappe van de Tour de France Femmes een geweldige slag geslagen: een fenomenale solo leverden haar de gele trui op, waar ze in de slotrit naar La Super Planche des Belles Filles in mocht starten. Die mocht ze voor de gelegenheid verdedigen op een bijbehorende knalgele fiets, die ze voor de gelegenheid van haar fiets had gekregen.

Kopgroep ontstaat laat

Dat materiaal werd in de openingsfase van de rit direct goed getest, want het ging hard in het peloton. Door het hoge tempo was het niet mogelijk om weg te springen uit het peloton, waardoor het dus ook lang bij elkaar bleef. Pas in aanloop van de eerste beklimming zagen we dat er wat schiftingen plaatsvonden, al was dat achteraan de koers. Daar kwamen verschillende rensters in de problemen.

Op de Côte d’Esmouliéres barstte de koers vervolgens echt los. Een groep van tien rensters wist los te breken van de grote groep. Daarbij zaten enkele interessante rensters, zoals Riejanne Markus (Jumbo-Visma), Mavi García (UAE) en Elise Chabbey (Canyon). Later werden zij vergezeld door nog wat extra rensters, die de oversteek hadden gemaakt naar de kop van de koers.

Van Vleuten wisselt vier (!) keer van fiets

De rensters leken een mooie voorsprong bij elkaar te rijden, maar daarna brak er een chaotische situatie in de koers aan. Daar was klassementsleidster Van Vleuten zelf verantwoordelijk voor. Ze moest van fiets wisselen, waarna ze in de achtervolging moest. SD Worx rook haar kans en besloot de snelheid in het peloton te verhogen. Ondanks dat wist Van Vleuten de aansluiting weer te vinden.

Daarmee was het echter nog niet klaar, want Van Vleuten zat op dat moment nog niet op de juiste fiets. Ze wisselde weer, ze wisselde weer en ze wisselde weer… iedere keer bleef ze rustig en kwam ze terug tot aan het peloton. Het zou haar wat extra energie gekost hebben, maar tot grote problemen leidde het op de Ballon d’Alsace in ieder geval niet.

Vollering zet druk, Van Vleuten rustig

Vollering wist dat er nog enkele kansen lagen voor haar met de vele fietswissels van Van Vleuten. Ze besloot daarom redelijk wat druk te zetten. Eerst op de klim van de Ballon d’Alsace, maar vooral de afdaling was voor haar interessant. Op dat deel van het parcours wist ze dan ook een klein gaatje bij elkaar te rijden. Die werd echter al snel weer gedicht.

Een stuk in de vallei volgde. De koploopsters behielden daar een voorsprong van een minuut op de groep met Vollering en Van Vleuten. Met een klim als La Super Planche des Belles Filles in het vooruitzicht leek dat niet heel veelbelovend. De rensters vooraan reden desondanks met goede moed verder, hopend op een stunt.

Van Vleuten zet de turbo weer aan

De rensters uit de kopgroep hadden zelf ook wel door dat ze er op de beklimming snel aan moesten beginnen, omdat ze anders vrijwel direct ingelopen zouden worden door de vrouwen uit het peloton. Pauliena Rooijakkers en Garcia probeerden het onderling met elkaar uit te vechten, terwijl zij wat afstand namen van de rest van de kopgroep.

Het waren slechts inleidende beschietingen, want achter hen was 'de machine' alweer op volle toeren. Met nog zo'n zes kilometer te gaan ontbond Van Vleuten haar duivels en peuzelde de ene na de andere rensters uit de kopgroep op. Vollering zag het gebeuren, maar besloot om zichzelf niet op te blazen. Ze zocht haar eigen tempo en volgde op gepaste afstand het spoor van haar landgenote.

Rit- én eindzege voor Van Vleuten

Net als een dag eerder bewees Van Vleuten dat bergop geen enkele vrouw in haar schaduw kon staan. Meter voor meter reed zij verder weg van de concurrentie. Zelfs de allersteilste stroken van 'de Plank' deerden haar niet. Ze wist ook die te overwinnen en solo naar de finishlijn te rijden: een prachtige zege voor haar in de gele trui.

Logischerwijs veranderde er voor Van Vleuten ook weinig meer in de strijd om het algemeen klassement, daar ze de leiding al stevig in handen had voorafgaand aan de rit. Ze kroonde zich daarmee winnares van de allereerste editie van de Tour de France Femmes.

Veel Nederlands succes in de Tour de France Femmes

Het werd niet het enige succes voor de Nederlandse wielerdames. Behalve de gele trui, gingen ook de groene, bollen- én witte trui naar rensters met de Nederlandse nationaliteit. Marianne Vos was de beste in het puntenklassement, terwijl Vollering zich als bergkoningin kroonde. Shirin van Anrooij was dan weer met afstand de beste jongere.

Ook in de strijd om de dagsuccessen waren de Nederlanders erg succesvol gebleken. Van de acht etappes gingen er maar liefst zes naar de oranje-dames. Vos en Van Vleuten waren daarbij succesvol, terwijl ook de eerder afgestapte Lorena Wiebes twee ritzeges greep. Marlen Reusser en Cecilie Uttrup Ludwig waren de overige etappewinnaressen.