Favorieten etappe 8 Giro d'Italia | Lastig, maar alleen Via Saragat kan sprint afwenden

Na de on-Italiaanse vlakke etappe van vrijdag krijgt het peloton voor het de bergen ingaat op zondag voor de zoveelste keer een typische Giro-rit voor de kiezen. Het is overal gevaarlijk en wie er zal gaan winnen is soms meer gokken. Toch gaat In de Leiderstrui proberen te analyseren en dan goed te gokken.

De etappe van zaterdag gaat over 200 kilometer van Giovinazzo naar Viesto. Als je je ogen over het profiel laat glijden denk je de eerste 90 kilometer: sprintrit. Daarna raak je het noorden kwijt dankzij een bizarre opvolging van kleine heuveltjes, wat de etappe een klassieke aanblik geeft. En het zou zomaar kunnen dat de meer klassieke types hier bovendrijven.

Lossen Gaviria en Viviani op de Sant'Angelo?

Na de 90 vlakke kilometers is de Monte Sant’Angelo de eerste scherprechter van de dag. De klim is 9,4 kilometer lang aan 6,2 procent. Voor de meesten wel te overleven, maar we zagen Fernando Gaviria, Álvaro Hodeg en Elia Viviani al eerder de rol lossen op dit soort klimmen. Na de klim gaat het alleen nog maar op en af. Daarmee is de kans om terug te komen ook redelijk verkeken als je op de Sant’Angelo gelost bent. Kop over kop rijden is daarna amper mogelijk.

Of bovenstaande sprinters kunnen winnen, is afhankelijk van het koersverloop en de benen van de drie. Toch scharen we het trio niet meteen bij de topfavorieten. De favorieten zoeken we in het favorietenartikel en de uitslagenlijst van rit 6. Deze etappe was enigszins vergelijkbaar en werd gewonnen door Arnaud Démare.

Klassieke sprinters in het voordeel

De naam van de eerste favoriet is daarmee meteen genoemd. Niet alleen is de Fransman een topsprinter bij wie de smaak van winnen de papillen nog volop teistert (hij won deze Giro al drie keer), hij kan ook klassiekers rijden en is daarmee een geduchte concurrente van ultieme klassieke sprinters Michael Matthews en Peter Sagan.

Dit toptrio lijkt om de zege te gaan vechten, maar de concurrentie is niet ver weg. In het heuvelachtige Italiaanse werk komen de sprinters met inhoud meer en meer bovendrijven. Lang niet elke sprinter verteert heuvels goed, maar wie dat zeker doet is Davide Ballerini. De Italiaan bewees al meermaals te kunnen winnen na een zwaar koersverloop met veel hoogtemeters.

Aan dat rijtje voegen we een paar outsiders toe: Andrea Vendrame reed al meermaals deze Giro kort op heuvelachtig terrein, maar komt die laatste stap nog net tekort. Datzelfde geldt voor Davide Cimolai, die nog iets verder wegstaat dan Vendrame. Op dit terrein voegen we ook Juan Sebastian Molano toe. Normaliter moet hij werken voor Gaviria, maar deze lijkt niet al te lekker bergop te gaan deze ronde, in tegenstelling tot zijn lead-out, die al top-tien reed in etappe 6. Fabio Felline is normaal kansloos in een vlakke sprint, maar na 100 klassieke kilometers willen we het nog wel eens zien.

Via Saragat: sprintersbeul of hooguit kuitenbijter?

Ondanks dat het profiel niet meegeeft en er een flinke afstand te overbruggen is, is het toch aannemelijk dat het een sprint wordt. Het laatste zware obstakel ligt namelijk op 10 kilometer van de streep. Op de Via Saragat gaat het vanaf kilometer 11,1 een kilometer steil omhoog tot kilometer 10,1. Gemiddeld 9,3 procent, maar maximaal liefst 17 en daarmee voer voor de punchers die nog wat willen.

Diego Ulissi kan uitstekend overweg met zo’n klimmetje en toonde al vorm met etappewinst. We voegen daar ook Simon Clarke, een razendsnelle heuvelvreter voor zijn beroep, aan toe. En ook de jonge Mikkel Honoré achten we niet helemaal kansloos. Hij werd al derde in de etappe die Ulissi won en ook in de heuvels van etappe 6 reed hij prima naar plaats 7.

Eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat de kans dat één van deze drie wint niet heel groot is. Dit omdat de Via Saragat de top op ruim tien kilometer van het einde heeft. Het loopt nog wel iets vals plat door, maar daarna is het vrijwel vlak. Bovendien liggen er tussen de top van de klim en de finish nog drie serieuze bochten en een chicane vlak voor de laatste kilometer. Verder is het rechttoe, rechtaan en daarmee zijn vluchters in een kleine groep vrijwel kansloos. Een eenling wordt met huid en haar verslonden. (foto: Sirotti)