Gespot op Strava: Hoe epische Wout van Aert het jaar van zijn leven reed

Renners zijn niet altijd even open over hun prestaties, wattages en gegevens, maar Strava biedt bij veel mannen en vrouwen toch uitkomst. Wie reed er records aan puin tijdens trainingen en hoe presteerden de renners in wedstrijden? In de Leiderstrui kijkt in 'Gespot op Strava' naar de cijfers achter de prestatie. In de laatste weken van 2020, een terugblik op een kort, maar intens seizoen. Met in deel 3: Het briljante wielerjaar van Wout van Aert.

Er zijn renners die hun hele carrière dromen van zeges die Van Aert alleen in de maand augustus al bij elkaar reed. De Belg van Jumbo-Visma was al een ster in het veldrijden en hij deed de afgelopen jaren al lekker mee op de weg, maar 2020 werd voor hem het jaar van de absolute doorbraak. Plots was Van Aert 'de beste renner ter wereld' en die titel kwam niet uit de lucht vallen. Week in-week uit reed hij om de prijzen, van augustus tot aan oktober. We richten onze blik op de cijfers van vier bizar sterke maanden.

Indrukwekkende voorbereidingsweken van Van Aert richting augustus

Toen de renners in augustus terugkeerden na een voorjaarsslaap van zo'n 4,5 maand, had niemand enig idee wie er goed zou zijn en wie slecht. Bij Jumbo-Visma had men echter allang door dat Van Aert de stenen uit de straat reed. Tijdens het 'Tour-trainingskamp' van Jumbo-Visma (in juli, in Tignes) was Van Aert al in bloedvorm. Waar zijn kopmannen voor de Tour hun kilometers rustig weg trapten, daar moest Van Aert al meerdere malen in het rood, als voorbereiding op een reeks Italiaanse koersen. Getuige zijn Strava trainde Van Aert in drie weken Tignes 2.197,45 kilometer bij elkaar, goed voor 55.025 hoogtemeters! En tel daar voor het gemak nog de 1.989,54 geregistreerde kilometers uit de weken voor Tignes bij op.

Van Aert registreerde in die 5,5 week training 25 (!) KOM's, slechts een enkele inmiddels weer verbroken. We noteerden onder meer een recordtijd op een dik twaalf kilometer lange klim naar La Rosière (aan 4,7 procent gemiddeld). Mathieu van der Poel had er op 20 juli een record van 28:27 minuten neergezet; Van Aert deed het vier dagen later in 27:44 minuten. Hadden we toen al kunnen weten wat er komen ging? Van Aert had dik 4.000 harde trainingskilometers in de benen, toen hij eind juli richting Toscane vertrok. De Strade Bianche was de eerste afspraak.

We keken destijds ook al eens terug op Tignes. Check 'm hieronder:

Van Aert rijdt concurrentie en KOM's op een hoop in Strade Bianche

Voor KOM's en indrukwekkende trainingsritten krijg je anno 2020 geen prijzen, behalve een goud kroontje in je Strava-file. Het was Van Aert te doen om augustus, waarin hij door Jumbo-Visma als absolute kopman werd uitgespeeld in de snikhete Italiaanse eendagskoersen. De Strade Bianche stond op 1 augustus op de rol en het werd een lijdensweg voor iedere renner die meedeed. Stofhappen in gemiddeld 39 graden, Van Aert draaide er zijn hand niet voor om. We kennen het koersverloop nog wel, toch? Een peloton dat door de grindwegen en hitte steeds kleiner werd, de aanval van een elite-groepje en Van Aert die uiteindelijk overbleef met Davide Formolo en Maximilian Schachmann. Alberto Bettiol en Jakob Fuglsang waren er ook lang bij, maar moesten lossen.

Het ging aan 37 kilometer per uur gemiddeld en toch slaagde Van Aert er in de verschrikkelijk zware finale in om weg te rijden, op twaalf kilometer van de streep. De laatste tien kilometers van de Strade Bianche werden gevangen in het segment 'Ultimi 10km GF strade Bianche'; 10,47 kilometer lang met 117 meter hoogteverschil. Van Aert reed het segment aan gemiddeld 40,4 kilometer per uur. De nummer twee in het KOM-klassement (Daniel Lloyd) deed het in 2009 aan 38,7 kilometer per uur. De verschrikkelijke slotkilometer, in die loeisteile straat in Siena, was voor Van Aert ogenschijnlijk een peulenschil. 19,3 kilometer per uur gemiddeld op een klim aan 9,4 procent gemiddeld; dan heb je nog wat over hoor! Van Aert was episch, en het was slechts het begin...

We analyseerden de Strade Bianche in augustus ook al eens. Check:

Van Aert scheurt Poggio omhoog voor nieuw hoogtepunt

Vier dagen na de Strade Bianche volgde Milaan-Torino, in de coronakalender van 2020 eenmalig omgedoopt tot een sprintkoers. Van Aert moest alleen Arnaud Démare en Caleb Ewan voor zich dulden. Hij klopte echter wel onder meer Peter Sagan en Fernando Gaviria. De prestatie bleef misschien wat onderbelicht, maar die derde plek in Milaan-Torino gaf Van Aert ongetwijfeld het vertrouwen toen hij met Julian Alaphilippe naar de meet reet in Milaan-Sanremo, nog eens drie dagen later. Het ging die (andermaal snikhete) dag naar Turijn aan 46,1 kilometer per uur gemiddeld. Van Aert knalde er op de vlakke aankomst een sprint aan maximaal 67,3 kilometer per uur uit. Hij was klaar voor de Poggio.

In Milaan-Sanremo ging het, mede door de wind mee, de hele dag hard en op de Poggio ontplofte de koers. Julian Alaphilippe reed alleen weg en toen er niemand kon reageren, poefte Van Aert er naartoe. Op de Poggio werd Milaan-Sanremo 2020 beslist en uit de cijfers blijkt wel waarom. Op het lastigste gedeelte van dik 500 meter staat Van Aert nu nog steeds bovenaan in het KOM-klassement. Het segment, aan 5,2 procent gemiddeld, werd door hem op geknald aan 43,2 kilometer per uur (!) gemiddeld. Dat haalt de gemiddelde wielertoerist niet eens op een viaduct naar beneden. Enfin, Van Aert had die explosie nodig, want hij kwam daardoor terug bij Alaphilippe. Na een razendsnelle afdaling (Van Aert was er nooit sneller), werd Alaphilippe erop gelegd in de sprint. Met een klein bedankje aan Milaan-Torino...

Ook Milaan-Sanremo namen we al eerder onder de loep. Checken maar...

Dauphiné en BK tijdrijden volgende hordes voor Van Aert

Van Aert reed een dag na Sanremo de benen los en moest vervolgens richting Frankrijk. Hij sloot weer aan bij de Tignes-groep in de Dauphiné, een belangrijke voorbereidingskoers voor de Tour. Van Aert ging erheen met de ambitie om te werken voor Primoz Roglic, Tom Dumoulin en Steven Kruijswijk, maar op dag één waren het juist die drie kopmannen die voor Van Aert de weg naar ritwinst effenden. Een blik op zijn Strava-analyse uit de finale is weer heel indrukwekkend. Op de slotklim, aan gemiddeld dik vier procent, perste Van Aert er nog maar eens een sprint aan 60,5 kilometer per uur uit. Daryl Impey was er niet op bedacht. Champagne, kom er maar weer in!

Na een loodzware Dauphiné, waarin Van Aert de concurrentie alvast waarschuwde met zijn tempobenen bergop, was het op 20 augustus tijd voor het BK tijdrijden. Sprinten, klimmen en een race tegen de klok; Van Aert kon het allemaal. Victor Campenaerts was de enige die in de buurt bleef op een halve minuut. Van Aert ramde 42,58 kilometer weg aan 50,7 kilometer per uur gemiddeld. Dik vijftig minuten en de Belg was binnen, voor zijn tweede Belgische tijdrittitel op rij. Het segment 'Koksijde Flight 2015' staat nog wel even op zijn naam in Strava, denken wij zo... Twee kilometer aan 54,0 kilometer per uur, inclusief een haakse bocht; koekoek!

Tour de France wordt Van Aert-show

Recovery ride, recovery ride, een training van dik 200 kilometer en dan rustig richting de Tour; het ging maar door voor Van Aert. Het werd ook in de eerste week van de Ronde van Frankrijk een Van Aert-show, al stond hij nu niet altijd aan het einde van de rij. Denk eens terug aan de vierde etappe, met aankomst op Orcières-Merlette. Weten we het nog? Van Aert die twee kilometer lang het hele peloton op een hoop fietste, aan 6,4 watt per kilogram? Vier minuten en 46 seconden lang duurde de lijdensweg die Van Aert heette, voor de andere klassementsrenners. Daarna was het de beurt aan anderen bij Jumbo-Visma. Al die weken quotes met de boodschap 'ik rij voor mijn kopmannen' kwam er daar uit.

Een dag later was het opnieuw Van Aert voor en Van Aert na. De vijfde rit eindigde in een sprinte heuvelop en de goedlachse Belg legde Cees Bol er overtuigend op. 67 kilometer per uur was er voor nodig in de sprint, naast Bol kwam er helemaal niemand aan te pas. Door naar rit zeven, de epische waaieretappe in de Tour, en opnieuw een prooi voor Van Aert. Na een rit aan 46,5 kilometer per uur was een sprint van 65,9 kilometer per uur gemiddeld genoeg voor ritzege nummer twee in de Tour. Daarna was het voor de alleskunner knechten geblazen, al spreken twee derde plaatsen, een vierde plek in de laatste tijdrit én plek zes op de Champs Elysées wel tot de verbeelding. Van Aert sloot de Tour af met een sprint aan 991 watt gemiddeld, met een max van 1357 watt. Was 2019 al goed, de groene trui werd in de Tour van 2020 definitief een realistisch doel voor de toekomst!

Uiteraard namen we de briljante eerste Tourweek van Van Aert ook al onder de loep. Check:

Drie keer tweede, dat is even wennen...

Zoals gezegd: er zijn renners die een moord zouden doen voor het palmares van Van Aert uit augustus en september. En zo zijn er ook heel veel renners die dolgraag eens tweede zouden worden bij het WK tijdrijden, of bij het WK op de weg, of in de Ronde van Vlaanderen. Van Aert bokste het allemaal voor elkaar, maar omdat hij nogal naam had gemaakt, was het uiteraard voor hem niet om te lachen. De 'zilveren reeks' startte op 25 september met het WK tijdrijden. Filippo Ganna was een maat te groot, maar Van Aert toonde zich andermaal van zijn beste kant. 31,48 kilometer werd aan 51,7 kilometer per uur afgelegd. Het gemiddeld gewogen wattage was 457 watt... Met de 78 kilogram van Van Aert was dat 5,85 watt per kilogram gemiddeld, voor 36 minuten en 32 seconden lang...

Twee dagen later in de wegwedstrijd was het andermaal zilver en dit keer was de nare bijsmaak groter. Wat als Van Aert de aanval van Alaphilippe op de laatste klim net een beetje beter had kunnen volgen? 'Even my Garmin couldn't handle the attack of Julian...', zette Van Aert erbij op Strava, aangezien niet zijn hele rit werd opgeslagen. De woorden dat hij de sprint om plek twee met twee vingers in de neus wist te winnen, doet vermoeden dat er met iets meer geluk al een regenboogtrui in had gezeten.

De kroon op het werk moest dan maar komen in de Ronde van Vlaanderen, na Parijs-Roubaix het hoogst op het prioriteitenlijstje van de Belg. Het werd een episch gevecht met Van der Poel, beslist in de sprint. 251,46 kilometer aan 42,2 kilometer per uur gemiddeld, met de piek in de finale. Een KOM op de Koppenberg, een KOM op het segment 'Koppenberg - Steenbeekdries - Taaienberg (lang)' en een KOM op het segment 'Mariaborrestraat, Steenbeekdries, Taaienberg'. Het ging ongelofelijk hard, met die schitterende sprint als slotstuk. 55,8 kilometer per uur op de piek, het was net niet genoeg.

Van Aert kon alles en deed bijna alles

Hoewel de laatste weken het meest vers in het geheugen blijven in de kop van een renner, kunnen we na deze hele opsomming niet anders concluderen: zelden was iemand zo allround, succesvol en doortastend als Wout van Aert in 2020. Wat begon in een snikhete Strade Bianche, eindigde in een sprint in De Ronde. Mensen vonden het in oktober al normaal dat hij nog steeds meedeed met de voorsten, maar buiten ploegmaat Roglic was er niemand vier maanden goed. Nee, ook Van der Poel niet.

Opdat we zijn prestaties in een bizar coronajaar nooit vergeten. Want wat kan Van Aert in een normaal wielerjaar? Kan het dan nog harder over de Poggio? Kan hij dan misschien nog meer cols verteren, in de strijd het groen? Kan hij op het WK dan de regenboogtrui grijpen? De cijfers in 2020 waren indrukwekkend, maar alles lijkt erop te wijzen dat KOM's in 2021 ook niet veilig zijn met een epische Van Aert aan de start.

Lees ook: Deel 1 en 2 uit de decemberreeks van 'Gespot op Strava'

Voor meer Gespot op Strava, klik hier.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: redactie@indeleiderstrui.nl)