Sweeck kwam, zag, en reed lek op cruciaal moment: 'Had anders écht kunnen strijden om de zege'

Laurens Sweeck was net niet in staat om Pim Ronhaar van de zege te houden in de Wereldbeker in Dublin. De Belg van Crelan-Corendon zette alles op alles in de laatste twee rondes om de Nederlander te verslaan, maar een lekke band in de voorlaatste ronde kostte toch net teveel krachten. 'Mijn benen liepen vol', zo verklaart hij in het flashinterview.

Pim Ronhaar, Eli Iserbyt op drie seconden, Laurens Sweeck op vijf seconden; dat was de situatie met nog twee rondes te gaan in Dublin. Alle drie de heren maakten nog kans op de overwinning. Sweeck zat op dat moment nog fris, zo zou later blijken. De Belg reed alleen lek op een vervelend moment en lag plots meer dan twintig seconden achter de andere twee. 'Voor de overwinning hoeven we geen rekening meer te houden met Sweeck', sprak Eurosportcommentator Thijs van Amerongen zich al uit.

Sweeck wilde er niets van weten en bleef vechten. Vlak voor de laatste ronde sloot hij zelfs aan bij Iserbyt. 'Dat gat dichten was echt lastig', vertelt Sweeck. 'Toen ik net weer aan leek te sluiten bij Iserbyt, zette Pim opnieuw aan. Ik had een super snelle ronde moeten rijden en kreeg niet echt de kans om even bij te komen. Ik hoopte dat Eli het gat nog zou dichten, maar het gat werd alleen maar groter. Vlak voordat we bij de zandbak kwamen, besefte ik dus ook dat ik het zelf moest doen. Toen was het gat alleen al wel behoorlijk groot.'

Sweeck wilde Ronhaar direct counteren in Dublin: 'Dat pakte niet goed uit'

De hele wedstrijd bleek de zandbak echter al dé passage van Sweeck en ook in de laatste ronde reed hij met veel techniek door het zand. Niet lang daarna zat hij in het wiel van Ronhaar. De eerste ogenschijnlijk onmogelijke missie had hij al mogelijk gemaakt, kon hij zelfs nog winnen? 'Ik wilde direct erop en erover omdat het laatste stuk in de modder er heel slecht bij lag. Ik moest hem daar counteren om mentaal het overwicht te pakken maar toen ik dat deed, liepen mijn benen helemaal vol. Dat pakte niet goed uit. Daarna was het sprinten op leven en dood. Mijn inspanning duurde al te lang en ik had geen sprint meer in de benen. Zonder lekke band had ik denk ik écht mee kunnen strijden om de zege.'