Column: Een mooie rol in de kleedkamer? Peter Sagan is helemaal niet 'back'

Peter Sagan is terug! Althans, zo klonk het op veel verschillende plekken na de zege van de Slowaak in de derde etappe van de Ronde van Zwitserland. Toch moet je door wat dingen heen kijken om een vleugje van de oude Peter de Grote terug te zien...

De euforie bij wielercommentatoren, -journalisten en -verslaggeving is logisch. Sagan is een grootheid in de sport. Hij was de man van wie je moest genieten voordat mannen als Mathieu van der Poel en Wout van Aert het profcircuit betraden, de man van drie wereldtitels op rij en bovenal ook de man die voor vele glimlachen zorgde als clown van het peloton. Wie wielrennen niets vond, kon nog best belangstelling voor Peter Sagan opbrengen. Voor degene die de koers wél liefheeft, was hij een gigantische verademing.

Zijn veelzijdigheid werd bewonderd. Sagan kon goed een heuvel over, punchen, sprinten, dalen, kasseien vreten en hij had bovenal geweldige stuurmanskwaliteiten. Toch was het vooral zijn bravoure dat Peter Sagan ook daadwerkelijk Peter Sagan maakte. De man die zichzelf de Hulk toe-eigende, de man die als John Travolta stond te dansen, de man die aan het petje van Chris Froome zat. Je kunt je haast niet voorstellen dat een andere renner in het peloton op die manier met zijn vak omgaat. En dat je vervolgens blijft presteren, is dan nog het allerbeste eraan.

Sagan is op zijn retour

Het zijn echter allemaal momenten die al enige tijd achter ons lagen. Sagan heeft, hoe jammer we dat ook mogen vinden, al jaren geleden zijn verval ingezet. Wie de statistieken erop naslaat, kan een duidelijk verloop zien: steeds beter worden tot en met 2016, daarna langzaam op de weg terug. Een normaal verloop voor een renner. Absoluut niets mis mee.

En natuurlijk, Sagan heeft een aantal lastige maanden achter de rug met ziektes. Maar stellen dat de Slowaak écht terug is? Dat ligt er dan een beetje aan wat we daaronder verstaan. Als we het hebben over een renner die zijn wedstrijden weet te winnen op hoog niveau... dan geef ik die mensen nog ergens recht van spreken. Als ik echter zie hoe ik naar Sagan kijk, is er helaas nog veel meer benodigd om van een comeback te spreken. Ik zie een renner die obligaat de pers te woord staat met een enorme skibril om de nek. Die hebben we inmiddels al vaker gezien. Hij verrast niet meer, hij prikkelt niet zoals hij ooit deed. Zelfs online niet.

Een rol in de kleedkamer

Één zin in een interview met Sagan na afloop van zijn overwinning was wat mij betreft voldoende om te concluderen dat hij helemaal niet terug is. Hij stelde een toegevoegde waarde te hebben binnen TotalEnergies door jonge renners te kunnen helpen. Nobel, dat staat buiten kijf. Het geeft echter ook aan dat hij zelf doorheeft dat hij niet meer de renner van weleer is. Niet meer de coureur die de ene puntentrui aan de andere weet te rijgen: voor hem was plots een spreekwoordelijke rol 'in de kleedkamer' toebedeeld.

Dat is doorgaans de laatste fase voordat ze je echt als oude lul beginnen te zien. Daar werkt Sagan overigens zelf ook hard aan mee, bijvoorbeeld door zijn uitspraken eerder in het jaar dat het respect steeds verder te zoeken is in het peloton. Een renner die wint, heeft het gelukkig over andere zaken. In dat opzicht moeten we hopen dat hij zijn benen en daarmee zijn haast onuitputtelijke dosis zelfvertrouwen op de fiets terugvindt. Pas als zijn bravoure terug is, is Peter Sagan weer terug.

Dat van dinsdag? Dat is een uitspatting van iets wat talent heet. Dat bezit hij nog altijd meer dan voldoende.

Jannick van der Hooft ( j.vanderhooft@indeleiderstrui.nl / Twitter: @jannick_der)