De Gendt doet boekje open over zijn pijnlijkste verlies: 'Enige koers waar ik nog aan terugdenk'

Na een lastige paar jaren pakte Thomas De Gendt in de Giro d'Italia van 2022 weer een overwinning van hoog niveau. Hij won de rit naar Napoli, door onder anderen Biniam Girmay en Mathieu van der Poel te verslaan. De Belgische aanvaller-pur-sang kon zijn geluk niet op, en schrijft op Twitter dat het zijn meest emotionele zege is uit zijn carrière.

'Het is mijn laatste dag alleen voor ik op trainingskamp ga met de ploeg', tweet De Gendt. 'Tijd voor een Q&A (questions and answers, red).' De vragen stroomden binnen bij de nog altijd zeer populaire Belg. De meeste vragen gingen, logischerwijs, over zijn escapades uit het peloton. Op de vraag wat zijn meest emotionele zege was, antwoordde hij de Giro-etappe. 'Na veel slechte dagen en een hoop ziekte, was een overwinning in een grote ronde het laatste wat ik verwachtte.'

Verder ging het onder andere over de imposante Belgian Breakaway van 2021. In Parijs-Nice stormden elf Vlamingen naar de voorposten van het peloton in de Franse rittenkoers en trachtten het peloton te breken. Ze bleven niet vooruit, maar met mannen als Victor Campenaerts, Yves Lampaert en Oliver Naesen in de groep was het zeker een gevaarlijke situatie. Toen er in de Twitter Q&A gevraagd werd of er nieuwe plannen zijn voor zo'n monsterontsnapping, antwoordde De Gendt welwillend: 'We zullen een meeting houden in de groepsapp.'

De Gendt over Brabantse Pijl 2010: 'Enige koers waar ik nog aan terugdenk'

Veel mensen vroegen naar zijn favoriete vluchtgenoot in zijn carrière, of naar de grappigste wielrenner in het peloton. Over de grappigste wielrenner wil De Gendt niet reppen. 'Dat zijn er heel veel.' Wel doet hij uit de boeken wie de fijnste compagnon was in een vluchtgroep. 'Jens Voigt.'

Op de vraag welk verlies in een wielerkoers het meeste pijn deed, antwoordde De Gendt eerlijk. 'Brabantse Pijl 2010. Ik was de snelste man in de sprint en daar was ik honderd procent zeker van. Tot ik plots krampen kreeg in de laatste honderd meter van de wedstrijd en gepasseerd werd met nog twintig meter te rijden. Dat is de enige wedstrijd waar ik nog altijd aan terugdenk.'