Evenepoel komt niet af van wieltjesplakker in Spanje: 'Hoe vaak krijg je de kans om in zijn wiel te fietsen?'

Onder de noemer 'wereldschokkend nieuws': een wieltjesplakker in Spanje. Een wieltjes-watte? Een wieltjesplakker. Iemand die tijdens een rit op de fiets in je wiel gaat zitten, niet overneemt en zo soms wel kilometer uit de wind mee surft. In de omgeving Calpe staat ene Artem Shcherbyna er kennelijk bekend om, om professionele wielrenners zo lang mogelijk proberen te volgen. Remco Evenepoel was er echter niet van gediend.

Op zijn Youtubekanaal omschrijft Shcherbyna zichzelf als amateurwielrenner, maar het is wel duidelijk dat hij een potje kan fietsen. Zo zat hij recent al eens een tijdje in het wiel van Stefan Küng en fietste hij ook al eens een stukje mee met de ploeg van TotalEnergies in de Spaanse heuvels. Enkele dagen geleden (van het moment van schrijven) moest Evenepoel eraan geloven, in zijn voorbereiding op de Vuelta a San Juan.

Shcherbyna kon dik drie minuten mee met de wereldkampioen, die er met enkele intervals zeker geen makkelijk ritje van maakte. Dan vindt hij het wel mooi geweest en kijkt hij om. Evenepoel gebaart dat zijn Oekraïense volger moet afhaken en roept 'stop' naar de wieltjesplakker. Dat doet Shcherbyna dan ook netjes, alvorens we Evenepoel op de video aan de horizon zien verdwijnen.

Tekst gaat verder onder de video

Profs zijn bekend met wieltjesplakker Shcherbyna

Volgens Shcherbyna doet hij niet zoveel verkeerd. 'Hoe vaak krijg je de kans om in het wiel van de wereldkampioen te fietsen? Laat me raden: bijna nul procent kans. Tijdens de trainingskampen in de winter is het mogelijk om professionele wielrenners te ontmoeten en voor een paar minuten met ze mee te rijden. Ik hing in het wiel van Evenepoel tijdens een intervaltraining, al vond hij het niet zo leuk', zo schrijft hij bij zijn video.

In gesprek met Het Laatste Nieuws laat Victor Campenaerts (Lotto-Dstny) weten dat hij en veel andere profs bekend zijn met amateurs die proberen te volgen. 'Vaak vind ik het aangenaam als een wielertoerist aansluit om even een babbeltje te doen. Voor mij is dat een luchtig babbeltje, maar ik probeer me er ook van bewust te zijn dat het voor een wielertoerist misschien een moment is dat hij zich nog lang zal herinneren. Als het voor de rest van de dag een glimlach op zijn gezicht kan toveren, waarom niet? Tijdens het intensieve werk is dat anders. Dan is het ‘focus on the job’ en ben je in gevecht met je eigen pijngrens. Ik probeer dan ook vooraf aan te kondigen dat ik mijn blokken liever alleen of met collega’s doe. Daar heeft vrijwel elke toerist respect voor.'