Anna van der Breggen verklaart na afloop van WK wielrennen waarom we haar niet van voren zagen

Nederland hoopte zaterdag op het WK wielrennen voor vrouwen in Rwanda op een superdag van Demi Vollering of Anna van der Breggen, maar die kwam er niet. Van der Breggen maakte de finale door een mindere dag niet mee en had daar logischerwijs stevig de pee in, maar het sierde de renster dat ze toch bij de Nederlandse pers in Kigali langskwam voor haar versie van het wedstrijdverhaal.

'Mijn wedstrijdverhaal? Vrij kort: slechte benen', was ze scherp van tong. In tegenstelling tot Riejanne Markus (vijfde) en Demi Vollering (zevende) was er bij Van der Breggen geen sprake van maag- en darmproblemen in Rwanda. 'Nee, daar heb ik geen last van gehad. Ik heb ook geen idee waar mijn mindere dag van komt.'

'Ik heb de afgelopen week goede dagen sowieso wel afgewisseld met slechte dagen, en dit was overduidelijk een slechte dag', concludeert ze. 'In de eerste drie rondes ging het nog vrij steady en voelde ik me oké, maar in de vierde ronde werd er voor een eerste keer doorgetrokken en toen voelde ik wel dat het hem niet ging worden.'

Lees verder onder de foto!

Van der Breggen baalt: 'Het was zo'n mooi koersverloop'

'Dan wordt het plots ook best wel explosief voor mij', legt ze uit. 'Met goede benen kan ik die steile eerste stukken nog wel opvangen. Het is echt balen dat ik op zo'n dag een slechte dag heb: het was zo'n mooi koersverloop, waarin er heel veel gespeeld kon worden. Maar: ik stond erbij en keek ernaar.' Van der Breggen voelde zich zo slecht, dat aanvallen geen moment in haar op is gekomen. 'Ik heb niet het idee gehad dat ik op kon komen, op één situatie na dat ik iemand terughaalde.'

Haar bijdrage aan plan-Nederland was dus ook beperkt. 'We reden goed samen en communiceerden goed. Riejanne kwam van voren te zitten en dat was prima, want ze reed echt wel goed. Ik denk dat ze mij ook wel misten op dat moment en dat is echt wel jammer, want dan kun je zoveel meer spelen en controleren. Of ik kan bij Demi blijven en wat goedmaken, maar ik zag ze wegrijden en kon niets doen.'