Magnus Sheffield heeft de Brabantse Pijl bij de mannen gewonnen. De Amerikaan speelde het overtal van INEOS Grenadiers in de finale prachtig uit en boekte zo zijn mooiste zege uit zijn nog prille carrière.
Davide Ballerini zorgde er richting de eerste klim van de dag voor dat de voorsprong iets terugliep. Hij kreeg niet veel later hulp van Cameron Wurf (INEOS) en Chun Kai Feng (Bahrain), die daarmee hun ambities ook lieten blijken. De Alsemberg, Sollenberg en Bruine Put werden in een status quo bedwongen, het was echt wachten op het lokale circuit in de tweede helft van de koers. Het was ook niet geheel ontoevallig dat er na dik honderd kilometer wat harder werd gereden in het peloton. INEOS Grenadiers en Team BikeExchange-Jayco gingen er eens goed voor zitten en logischerwijs daalde de voorsprong van de kopgroep hierdoor rap.
De drie leiders bereikten de Hertstraat - na 120 kilometer fietsen - met een kleine twee minuten voorsprong. Okamika moest er meteen lossen op de kasseitjes. Het was ook de plek waar het dan echt ging beginnen. INEOS stuurde ben Ben Turner en Magnus Sheffield twee mannen op avontuur op de Hertstraat en Victor Campenaerts glipte mee namens Lotto Soudal. Alexander Kamp (Trek-Segafredo) en Giacomo Nizzolo (Israel) waren ook van de partij. Zo hadden we vijf achtervolgers, die in razende vaart richting de Moskesstraat reden. Het werd Remco Evenepoel te heet onder de voeten. De Belg ging met 72 kilometer te gaan op de pedalen staan en flitste zo naar de groep-Campenaerts toe. Ook Dylan Teuns van Bahrain Victorious ging mee.
Bij de achtervolgers was al snel bekend dat Evenepoel was aangesloten en plots deed INEOS geen trap te veel meer. Turner en Sheffield stopten de boel af, om rivaal Evenepoel geen hulp te bieden en ondanks dat de Belg met wilde gebaren nog wat tegenstribbelde, kwam het peloton terug aansluiten. Dat peloton was door de tempoversnellingen plots nog maar vijftig á zestig man sterk, er kon even adem worden gehaald. Het was ook de tijd dat de jury een officiële waarschuwing gaf aan Evenepoel, die bij z'n onmin met de INEOS-heren een duw had uitgedeeld.
Kopgroep ingerekend, Kwiatkowski moet al lossen
Bij het ingaan van de laatste drie lokale rondjes was het klaar voor Robeet en Van Poucke. De twee werden ingerekend op de Hagaard, op het moment dat UAE Team Emirates het heft in handen had genomen. Het ging hard, wat ten koste ging van Michal Kwiatkowski, die namens INEOS niet de benen had uit de Amstel Gold Race. Ploeggenoot Turner was duidelijk in betere doen, want de Engelsman trok op de Moskesstraat weer hard door en sloeg een klein gat. Evenepoel reageerde in de afdaling met Campenaerts zwoegend in zijn wiel, terwijl we begonnen aan de laatste vijftig kilometer.
Bij het ingaan van het laatste kwart van de koers vond een groepje van tien renners zich tezamen. Evenepoel, Campenaerts en Turner hadden gezelschap gekregen van, Pidcock, Sheffield, Teuns, Tim Wellens (Lotto Soudal), Robert Stannard (Alpecin-Fenix), Benoît Cosnefroy (AG2R) en Warren Barguil (Arkéa Samsic). Grote afwezige was Julian Alaphilippe, maar ook de ploegen van Team BikeExchange-Jayco (Michael Matthews) en UAE Team Emirates (Matteo Trentin en Marc Hirschi). De tien koplopers hadden binnen enkele kilometers al een voorsprong van een halve minuut te pakken, terwijl er nog twee lokale ronden van 22 kilometer te wachten stonden.
Dat betekende nog twee keer het volgende rijtje aan korte klimmen: Hagaard (0,3 km a 10,2%), Hertstraat (0,7 km a 4,7%), Moskesstraat (0,5 km a 4,9%), Holstheide (1 km a 5,3%) en de S-bocht (1,3 km a 4,2%). Teuns was daarin de eerste man die moest afhaken, al was dat tragisch genoeg door een lekke band van de Belg. Het was het sein voor Bahrain Victorious om in de groep daarachter te gaan rijden, maar die hadden nog een groot gat te overbruggen.
Evenepoel lost, komt terug en trekt weer ten aanval
Bij de Hertstraat werd vervolgens de volgende schifting in de kopgroep gemaakt, waar drie renners er op de omhoog lopende kasseitjes af moesten. Verrassend genoeg was Evenepoel één van die mannen en zo leek het wederom niet de dag van Quick Step-Alpha Vinyl te worden in de klassiekers. Samen met Barguil en Campenaerts moest de Belg de achtervolging op de zes vooraan inzetten en het lukte het drietal toch om bij de voet van de Moskesstraat weer aan te sluiten. Pidock trok vervolgens hard door, terwijl Evenepoel weer wat betere benen vond. Na wat speldenprikjes over en weer waren er nog zeven man over. Evenepoel zat weer voorin, Campenaerts en Stannard waren definitief gelost.
Zo trokken we met Evenepoel, Cosnefroy, Barguil, Wellens en het INEOS-trio (Pidcock, Sheffield en Turner) de laatste ronde in. Het peloton volgde op bijna een minuut en leek geen meter dichterbij te komen. Wel gebeurde er een uiterst merkwaardig tafereel in die grote groep. De ploegwagen van Quick Step-Alpha Vinyl tikte een renner bij het ingaan van de laatste ronde van de fiets, wat een vervelende valpartij tot gevolg had. Daarbij ging onder andere hun eigen renner Alaphilippe hard tegen de vlakte, al kon de Fransman zijn koers wel vervolgen.
De koers vooraan ging onverstoord verder, waar Cosnefroy en Sheffield even loskwamen, maar Evenepoel het gat wist te dichten. In de achtergrond probeerden Trentin (UAE), Matthews (BikeExchange), Teuns (Bahrain), Kron (Lotto Soudal) en Meurisse (Alpecin-Fenix) het gat nog wel te dichten, maar hun poging leek te laat te komen. Bij het ingaan van de laatste tien kilometer hadden we daarmee nog steeds zeven renners vooraan bij aanvang van de laatste keer Moskesstraat.
INEOS-trio vs. Evenepoel, Wellens en Cosnefroy
Barguil ging er als eerste af op de Moskesstraat, terwijl Sheffield en Wellens de beste benen leken te hebben. Zij sloegen een klein gat, maar de vier medevluchters sloten snel weer aan en ook Barguil kwam op karakter terug. De vraag was of het INEOS-trio hun overwicht in de laatste kilometers kon uitbuiten, terwijl men nog één keer de Holstheide en de S-bocht moest beklimmen. Na de Holstheide ging Sheffield er als eerste vandoor namens INEOS-Grenadiers en al snel leek de Amerikaan gevlogen. Evenepoel en Cosnefroy deden pogingen om terug te komen, maar zagen ploegmaten Pidcock en Turner direct in hun wiel. Daardoor zakte de moed al snel in de schoenen en leek Sheffield zich op te maken voor zijn mooiste zege.
Bij het aangaan van de laatste keer S-bocht had de Amerikaan vijftien seconden voorsprong en leken de overgebleven zes renners te moeten sprinten voor de tweede plaats. Dat gebeurde ook, want nadat de Amerikaan juichend over de meet was was gekomen, won Cosnefroy het sprintje voor het zilver. Wellens legde beslag op de derde plaats, al werd hij uiteindelijk na een foutieve sprint teruggeplaats in de uitslag. Pidcock en Evenepoel kwamen niet verder dan een vijfde en zesde plaats, al zal vooral de Engelsman daar absoluut niet over treuren.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties