Tadej Pogacar maakte zich voor en tijdens Waalse Pijl zorgen om ploeggenoot: 'En toen hoorde ik dat hij inderdaad gevallen was...'

Tadej Pogacar liet er woensdag in de Waalse Pijl geen twijfel over bestaan wie de beste renner in koers was. De Sloveen van UAE Emirates-XRG dartelde op de steile stroken van de Mur de Huy weg van zijn concurrenten, om vervolgens met een - voor Waalse Pijl-begrippen - gigantische voorsprong van tien seconden over de finish te komen. Na afloop deed hij zijn verhaal als winnaar tegenover de pers.

Pogacar eindigde zijn laatste twee koersen níet als eerste en dat is in de wereld van de veelvraat uit Komenda al een unicum. In Parijs-Roubaix ging hij zelf in de fout in een bocht, waardoor Mathieu van der Poel weg kon rijden. De Nederlander van Alpecin-Deceuninck was er één week later in de Amstel Gold Race niet bij, maar daar wist Mattias Skjelmose (Lidl-Trek) Pogacar af te houden nadat hij samen met Remco Evenepoel (Soudal Quick-Step) naar Pogacar was toegereden.

De Belg verkondigde na afloop dat hij zonder zijn val solo had kunnen winnen en her en der rezen er al twijfels of Pogacar dan toch vermoeid zou zijn na zijn voorjaarscampagne. Op woensdag gaf hij daar in een zware editie van de Waalse Pijl met de pedalen een passend antwoord op: dat was niet het geval.

Lees verder onder de video!

Persconferentie Tadej Pogacar na Waalse Pijl 2025

Tadej, je ziet er getekend uit. Kun je vertellen hoe veeleisend deze wedstrijd was?
‘Dank je, dat is altijd een mooi compliment. Het was een heel zware wedstrijd, met één van de meest lastige finales in het wielrennen. En de temperaturen maakten het natuurlijk nog wat zwaarder.’

Hoe belangrijk is deze overwinning voor je na je tweede plaatsen in de Amstel Gold Race en Parijs-Roubaix?
‘Twee tweede plaatsen zijn niet slecht, maar een zege is beter. Ik ben heel blij dat ik hier heb kunnen winnen, nadat we met onze ploeg het plan hadden om voor de overwinning te gaan.’

Is dit een statement?
‘Toen ik over mijn schouder keek na mijn aanval, was ik blij dat er niemand meer reed. Of ik daardoor verbaasd was? Ik kreeg een heel goede lead-out. Ben Healy pakte over en ik reageerde daar weer op, wat de goede move was. Toen ik zag dat het nog 200 meter was, dacht ik: pfoe, nog zó lang. Het zijn de langste meters in de sport.’

Lees verder onder de foto!

Je hebt hier wel getoond dat je na een lange klassieke periode nog altijd in vorm bent.
‘Ik ben heel goed begonnen in de UAE Tour en daarna heb ik mij gericht op de grootste wedstrijden die er zijn. Daardoor heb ik ook nog helemaal niet zoveel wedstrijddagen, maar wel elke zondag volle bak in de zwaarste koersen. Als ik de andere wedstrijden, zoals E3, Dwars door Vlaanderen, Gent-Wevelgem, er ook bij had genomen, had ik nu wellicht een ander antwoord gegeven. Ik voel me nog altijd goed.’

Je reed de hele klim in het zadel. Is dat de manier waarop je je power het beste kwijt kan?
‘Als ik was gaan staan, was mijn achterwiel vermoedelijk wat gaan slippen. Ik zit namelijk heel erg naar voren op mijn zadel. Maar ik train ook veel op inspanningen in het zadel, dus ook op deze manier kan ik het goed.’

Was er een bepaald plan om de Mur de Huy aan te vatten?
‘We wisten niet precies hoe de race zou verlopen, dus er was niet echt een plan. We reden hard bergop met de hulp van Quick Step, waardoor het wat zwaarder was dan andere edities. Al waren we voor de laatste keer Huy nog altijd met 50 renners.’

Lees verder onder de foto!

Gaan de omstandigheden in deze wedstrijd nog van invloed zijn op zondag?
‘We trokken al naar de Ardennen met de gedachte dat het slecht weer zou kunnen zijn in de Amstel, deze wedstrijd en ook in Luik. Daar stel je je dan ook op in. Donderdag herstel ik en vrijdag kijk je tijdens de verkenning hoe je je voelt, maar drie dagen zou genoeg moeten zijn.’

Laatste vraag: Jan Christen deed de lead-out voor je nadat hij gevallen was. Was je onder de indruk van zijn prestatie?
‘Jan is één van de grootste talenten in de sport, maar nog altijd jong. Hij brak zijn sleutelbeen eerder in het seizoen en ik was eigenlijk wat bezorgd dat de ploeg hem op had geroepen voor de Waalse Pijl. Als hij weer op zijn sleutelbeen was gevallen, had zijn seizoen zomaar afgelopen kunnen zijn.

Daar maakte ik me dus zorgen om en toen ik hoorde dat hij inderdaad gevallen was, dacht ik: shit, ik hoop echt dat hij oké is. Maar hij kwam heel snel terug en hij was ongelofelijk sterk, maar daar ben ik niet verbaasd door. Ik heb al veel met hem getraind en ik weet hoe goed hij is, maar dat geldt voor de hele ploeg die ik hier had.’