Veel tranen bij Nederland na junioren-EK, angstig dalende Megan Arens heeft advies voor Pogacar en co op listig rondje

Na de beloftenkoers voor vrouwen op het EK wielrennen in Frankrijk waren er nog veelal tevreden gezichten, maar hoe anders was dat na de juniorenkoers bij de dames op vrijdag. Kopvrouw Megan Arens kwam er nooit echt lekker in en ook bij veel van haar ploegmaats was er bij de bus sprake van teleurstelling en zelfs tranen. In de Leiderstrui vroeg Arens naar haar koers, die niemand kon zien op tv.

De wereldkampioene tijdrijden kwam na een vierde plek in de EK-tijdrit van woensdag vol verwachting naar de wegwedstrijd, die slechts 62,9 kilometer was, met één kort rondje over de Montée de Costebelle en vervolgens nog drie lokale rondjes met daarin naast de Costebelle (300 meter aan 11,7 procent) ook de Val d'Enfer, van 1,5 kilometer aan maar liefst 10,5 procent.

Waar bij de beloftenkoers voor vrouwen in de ochtend nog sprake was van een snelle opening en veel aanvallen in een langere lus, daar bleef het bij de junioren dames meer gesloten op het lokale rondje. 'Het sloeg op de langere klim wel steeds een beetje uit elkaar, alleen viel het steeds stil na de afdaling. Dat was jammer, omdat ik ook niet in m'n eentje kon doorrijden en koers kon maken', zei Arens.

Lees verder onder de foto

Angst zat er bij Arens goed in voor de afdaling op technisch rondje

'Ik ben wel een beetje teleurgesteld', gaf de 18-jarige Nederlandse toe. De Spaanse Paula Ostiz won na haar wereldtitel op de weg en het EK tijdrijden ook de EK-titel op de weg, met de Zwitserse Anja Grossmann op twee en de Italiaanse Chantal Pegolo als derde. Arens kon die namen op de Val d'Enfer telkens wel goed volgen, maar in de afdaling verloor ze steeds een hoop ruimte.

'In de verkenning was ik al een keer gevallen in die afdaling, dus daar was ik wel een beetje bang voor. Het was bovendien een heel hectische koers, waardoor voor mij het positioneren voor de klimmetjes heel lastig werd. Op de langere klim kwam ik wel steeds weer van voren, maar in de laatste ronde gingen Anja en Paula, werd het in stukken gereden en reden ze na de afdaling vol door.'

Lees verder onder de foto

Angst zat er bij Arens goed in voor de afdaling op technisch rondje

Arens had zodoende wel de benen, maar het hoofd werkte in de cruciale afzink niet mee. 'Ik begon daardoor steeds vrij achteraan en moest ook op de laatste keer klimmen weer iedereen inhalen. Dat kostte natuurlijk veel kracht. Ik sloot nog wel bij het tweede groepje aan, maar in de afdaling verloor ik weer de aansluiting.'

'Afdalen is niet mijn favoriet, maar hier was het nog een beetje erger, omdat ik al gevallen was', analyseerde het piepjonge toptalent verder. 'Daar probeer je dan niet mee bezig te zijn en ik wist hoe ik de afdaling moest rijden, maar ik werd toch gelost. Ik hoopte nog dat ze na de afdaling op het vlakke nog een beetje naar elkaar zouden kijken, omdat dat de rondes ervoor wel gebeurde. Maar helaas.'

Het is kostbare informatie voor de wegwedstrijden die nog komen, want het finalerondje met de Val d'Enfer kan bergop én bergaf beslist worden. Wie sterke benen heeft, rijdt maar beter door. 'De groep bleef bij ons groot en met al die rotondes, bochten en rare obstakels was het technisch. Tactiek speelt hier meer een rol dan op het WK in Rwanda', aldus Arens.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)