Vingegaard was lang een zenuwpees: 'En had in 2021 niet het zelfvertrouwen om Pogacar te volgen'

Jonas Vingegaard is anno 2022 een nuchtere en stoïcijnse klasbak, misschien wel klaar om de Tour de France te winnen. De 25-jarige Deen van Jumbo-Visma vertelt in de Tour-editie van Procycling echter dat hij pas vorig jaar mentaal de stap heeft gemaakt richting het kopmanschap. 'Ik kreeg last van zenuwen.'

Vingegaard is bezig aan zijn vierde seizoen als prof bij Jumbo-Visma en toen hij in 2019 zijn neus aan het venster drukte, was hij een hele andere renner. 'In mijn eerste jaar bij Jumbo in 2019 won ik een rit in de Ronde van Polen en werd daarna de kopman in die koers. Ik kon toen alleen nog niet met die rol omgaan. Dat kwam doordat ik last kreeg van zenuwen. Ik heb moeten leren die spanning onder controle te krijgen. Mijn vriendin heeft me daar heel erg bij geholpen, door me in bepaalde situaties te pushen. Bijvoorbeeld wanneer ik iets oncomfortabels moest doen, zoals iemand iets vertellen waarvan ik wist dat diegene het niet leuk zou vinden.'

'Ik moest voorbij de grens van wat voor mij comfortabel was en de confrontatie aangaan. Daar word je als mens volwassen van', zo vervolgt Vingegaard, die de trucs uit het dagelijkse leven kon uitvoeren in de wielersport. 'Ik heb er meer haar op mijn borst door gekregen. Op een gegeven moment wist ik wat ik moest doen als ik merkte dat ik zenuwachtig werd en stukje bij beetje kon ik er beter mee omgaan. Totdat ik er helemaal geen last meer van had. Begin vorig seizoen was ik kopman van de ploeg in de Settimana Coppi e Bartali. Een kleine koers waar weinig druk was. Ik moest gewoon mijn best doen, meer niet. Het dragen van het kopmanschap ging toen goed in Italië.'

Vingegaard had nooit het idee dat hij Tour 2021 kon winnen

De Deense klassementsrenner stelt dat hij van iedere positieve ervaring leert en vorig jaar in de Tour de France geen zenuwen meer had. Toch benadrukt hij dat hij in die Tour van 2021 mentaal niet in staat was Tadej Pogacar aan te vallen. 'In de vorige Tour verloor ik 3,5 minuut op Pogacar in de regenetappe naar Le Grand-Bornand. Eerder die dag was ik hard gecrasht. Ik weet niet of ik de benen had om hem te volgen, want Tadej was ongelofelijk goed die dag. Maar ik had op dat moment in elk geval niet het zelfvertrouwen om het te proberen. Primoz (Roglic, red.) zou dat zeker wel hebben gedaan. Hij had echt een kans om de Tour te winnen, of in elk geval om voor de eindwinst te gaan. Ik niet, ik ben tweede geworden, maar heb voor mijn gevoel nooit voor de winst gereden.'