De elfde etappe van de Tour de France is gewonnen door Jonas Abrahamsen. De Noor van Uno-X Mobility was de beste in Toulouse na een fantastische heuvelrit, waar zowel de favorieten als de rittenkapers zich bemoeide in het spektakel. Mathieu van der Poel deed er alles aan, maar kwam te laat en moest genoegen nemen met een derde plek, achter Mauro Schmid. Een val van Tadej Pogacar in de finale zorgde voor flinke paniek, maar door een fraaie geste van zijn rivalen kwam hij zonder tijdsverlies over de streep.
Na een welverdiende maar bovenal broodnodige rustdag in Toulouse vertrok men vanuit diezelfde Zuid-Franse stad voor een mooi rondje door het glooiende landschap net buiten de Pyreneeën. Een sprintkans zou het waarschijnlijk niet worden, door de zeer listige finale net buiten de hoofdstad van Occitanie. De elfde rit leek een kans voor de klassieke types, of voor de vluchters.
Die vluchters maakten er vanaf het begin al een heerlijk dagje van. Vanaf kilometer 0 sprongen Jonas Abrahamsen (Uno-X Mobility), Davide Ballerini (XDS-Astana) en Mauro Schmid (Jayco-AlUla) weg. Dat drietal hield zich knap staande in het geweld, want vanuit het peloton bleven de demarrages maar komen. Wout van Aert (Visma | Lease a Bike) mengde zich in de strijd, maar ook namen als Quinn Simmons, Jasper Stuyven (Lidl-Trek), Matej Mohoric (Bahrain Victorious) en zelfs Kévin Vauquelin (Arkéa-B&B Hotels).
Lees verder onder de video!
Aanvalslust zorgt voor ziedende koers
De Fransman kreeg echter geen toestemming van zijn ploeg en liet zich zakken, en ook de andere aanvallers hadden geen succes. Het betekende dat het gemiddelde na anderhalf uur koers boven de 50 kilometer per uur lag. Fred Wright (Bahrain Victorious) en Mathieu Burgeaudeau (TotalEnergies) kwamen na een zware achtervolging bij de drie koplopers, die dus vijf sterk werden. Het peloton gooide toen de rem erop.
Toch? Nee hoor! Er waren een heleboel renners die nog een kans zagen. Van Aert mengde zich, en we zagen ook voor het eerst Mathieu Van der Poel vooraan. Een mooi groepje reed weg, en daar ging plots de gele trui van Ben Healy achteraan. Met wie? Jonas Vingegaard! De Deen en de Ier trokken naar het groepje met Van Aert, en dat zorgde voor alarmfase 1 bij de concurrenten.
Remco Evenepoel en Tadej Pogacar reageerden direct, maar ook de andere klassementskandidaten meldden zich vooraan. Primoz Roglic en Tobias Halland Johannessen misten de slag, maar er was ineens een groep van zo'n 20 man weggereden. Er volgde een soort wapenstilstand, waar Van der Poel, Van Aert, Laurance, Simmons, Arnaud De Lie (Lotto) en van profiteerden: zij reden weer weg in de zoektocht van de vijf koplopers.
Lees verder onder de video!
Van der Poel en Van Aert proberen naar kopgroep te rijden
Dat was geen makkelijke opgave, want de mannen vooraan bleven gestaag op kop doorstampen. Het verschil bleef zo lang rond de 30 tellen hangen. Je zou misschien denken dat toppers als Van Aert en Van der Poel het gat simpel zouden dichten, maar zelfs in de heuvelachtige finale leken de vijf man aan kop misschien wel frisser te zijn dan de achtervolgers. Het peloton hield ook het lijntje kort: het kon nog alle kanten op.
In de laatste 15 kilometer lagen nog twee lastige beklimmingen. Hadden Van der Poel en Van Aert hun benen stilgehouden om juist daar te schitteren? Op de eerste van de twee hellingen kwam de tweede groep een tik dichterbij, alvorens de versnelling van Simmons kwam. Tegelijkertijd demarreerde Schmid uit de kopgroep. Het spel was op de wagen! De Zwitsers kampioen kwam niet weg, maar de Amerikaans kampioen wist een gaatje te slaan.
Lees verder onder de video!
Gepoker bij Van der Poel en Van Aert?
Kon hij naar de voorste groep rijden? Het werd hem nogal moeilijk gemaakt. Ballerini, Burgeadeau en Wright losten, maar de tweede groep bleef op een tel of 10, 15 hangen. Abrahamsen en Schmid gingen samen door aan kop, en begonnen met een fraaie voorsprong aan de laatste klim. Die was kort, maar we de steilste van de dag. Konden de twee voorste mannen overleven?
Het was direct loeisteil op de Côte de Pech David. 35 tellen was de voorsprong: in de groep-Van der Poel bleef men lang zitten. De sterksten leken vooraan te zitten. Ook de eerder ziedend gedemarreerde Simmons viel stil op de steile stroken. Maar daar was eindelijk de actie: Van der Poel versnelde vlak voor de top, en sloeg direct een reusachtig gat. Van Aert kon niet mee.
De Nederlander vloog werkelijk de klim op, maar het gat was nog altijd 25 tellen naar de voorste twee. Van Aert volgde op een tel of 10, met Laurance in het wiel. Ondertussen was het ook oorlog in het peloton: de versnelling van Vauquelin gooide alles overhoop. Healy reageerde, met Vingegaard en Pogacar in het wiel.
Lees verder onder de video!
Van der Poel in zijn uppie achter de koplopers aan
Het peloton klapte keihard uit elkaar: slechts een man of 15 haalde bleven over. Vingegaard versnelde nog onder de top, en Evenepoel en Pogacar reageerden razendsnel op de Deen. Jorgenson was de volgende die demarreerde, maar ook de Amerikaan kwam niet weg. Ondertuusen was Van der Poel tot op 16 tellen gekomen van Schmid en Abrahamsen, die niet mochten twijfelen.
Dat deden ze toch wel een beetje. Van der Poel kwam dichter en dichter, maar een val van Pogacar op 4 kilometer van de meet zorgde voor een schrikmomentje in het peloton. De rivalen hielden vol genade hun benen stil, en dus kon hij terugkeren. Terug naar de kop: Van der Poel kwam tot op 7 tellen, maar de finish leek te vroeg komen.
Abrahamsen nam niet meer over bij de koplopers, waar ze begonnen te bluffen. Van der Poel kwam net te laat: het werd een milimetersprint, die in het voordeel van de beresterke Noor werd beslist. Schmid werd tweede, voor Van der Poel.
Uitslag etappe 11 Tour de France 2025
Results powered by FirstCycling.com
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties