Zonneveld zag meermaals een mindere Roglic: 'Het is ze nog best lang gelukt om dat te camoufleren'

Thijs Zonneveld heeft zich in na afloop van de bergrit naar Monte Bondone in de AD-podcast In Het Wiel laten horen over de gang van zaken in die desbetreffende etappe.

'Ik heb voor het eerst koers gezien. Nee, eigenlijk voor de tweede keer', luidt de eerste quote van Zonneveld, die daarbij refereert hij aan de door Ben Healy gewonnen muurtjesetappe, waarin een aantal eerste onderlinge verschillen in het algemeen klassement ontstonden. 'Ik vond het heerlijk om te zien. Eindelijk! Bovendien bleken de verhoudingen anders te liggen dan we van tevoren hadden gedacht', doelt hij op de 25 seconden die Roglic aan zijn broek kreeg. Zonneveld uit, net als Sporza-collega José De Cauwer dat deed, zijn lof voor Almeida, die al redelijk vroeg de knuppel in het hoenderhok gooide. 'Hij wachtte niet tot honderd meter voor de finish, maar zette al op een aantal kilometer van de finish zijn ploeg op kop, waarna hij het in de slotfase zelf afmaakte.'

'In het aanzetten na de bochten zag je dat Roglic telkens een metertje moest toegeven', aldus Zonneveld

Voor menig wielervolger kwam het moeten passen van de Sloveense Jumbo-Visma-kopman als een verrassing. Volgens Zonneveld was het echter tijdens de slotklim meermaals duidelijk dat 'Rogla' niet in opperbeste doen was. 'Jumbo-Visma was tijdens de etappe ontzettend dominant en allesoverheersend. Zo reden ze tenminste rond. De rest is daar normaal gesproken bang voor, want die denken dat wanneer ze zouden aanvallen de gele horde achter hen aankomt. Maar in deze etappe waren de barsten in het harnas van Roglic zichtbaar. Toen Rohan Dennis van kop af ging, zou een goede Roglic het kopwerk direct overlaten aan Sepp Kuss. Maar dat gebeurde dus niet. Toen UAE flink aanzette, fladderde Kuss er zo naartoe, maar bij Roglic ging het net te traag.

'In het aanzetten na de bochten zag je dat Roglic telkens een metertje moest toegeven', gaat de geboren Leidenaar verder. 'Op sommige momenten ging Kuss het tempo drukken, in plaats van versnellen. Dat deed hij om Roglic een adempauze te geven. Ook zulke dingen gaven blijk van een mindere Roglic. Het is ze nog best lang gelukt om te camoufleren dat Roglic niet goed was, maar op een gegeven moment gaat dat niet meer. Thomas pikte dat op en die is dan ervaren genoeg om te weten dat hij dan zelf moet versnellen.'