Renner van de Maand juni: De toekomst kleurt goud voor België en Jumbo-Visma

Een wielerseizoen is lang en er gebeuren veel dingen. Prachtige zeges, dramatische verliezen, samenzwering, vetes en vooral heel veel hoofdrolspelers. In de Leiderstrui kiest elke maand een renner die in de ogen van de redactie de titel ‘Renner van de Maand’ verdient. Daarvoor moet diegene in eerste instantie uitmuntend presteren, maar niet minder belangrijk zijn de omstandigheden en het verhaal erachter.

De maand juni is toch vooral de maand in opbouw naar de Tour de France in juli. Er ging geen dag voorbij of het ging over de Tour onder media en fans. Maar eigenlijk is ook het hele peloton ermee bezig. Kopmannen kruisten de degens in mooie voorbereidingskoersen en knechten moesten hun kopman vooral heel houden. En ook legio renners persten alles eruit in de hoop een ticket naar Brussel te bemachtigen. In deze hectische maand floreerden deze drie renners:

3. Remco Evenepoel

Al enkele maanden mocht Remco Evenepoel aan het profpeloton ruiken. Letterlijk met vallen en opstaan. Maar de grote verwachtingen die er rond de renner van Deceuninck-Quick-Step hingen, bleven uit. Volledig begrijpelijk overigens. De Belg sloeg de beloften over, wordt prompt door de hele natie in één adem genoemd met de grote Eddy Merckx en moet het bij het zo succesvolle Deceuninck-Quick-Step maar laten zien.

Dat het in de eerste vijf maanden niet lukte was voor sommigen al de reden om het broekie af te schrijven. Voor Evenepoel was dát de reden om nog harder te fietsen. In juni liet hij de eerste glinsteringen zien van de prachtige carrière die voor hem in het verschiet ligt. Het begon in de Hammer Series van Limburg, waar hij gruwelijk hard huishield in de Hammer Climb. Al vroeg kleurde hij de koers en uiteindelijk bleef hij tegen elitenamen in zijn eentje over.

De kroon kwam in de Ronde van België. Goed, het is niet meteen de grootste koers, maar hij liet er een indrukwekkend staaltje fietsen zien. Samen met Victor Campenaerts ging hij in het offensief en pakte een ruime voorsprong. Maar Evenepoel moest in zijn eentje verder toen zijn medevluchter onderuit ging. ‘Zo hard fietsen, voor een negentienjarige. Ongezien. Ik kon alleen maar naar mijn kader kijken en proberen om zijn wiel te houden. Misschien val ik daardoor. Ik was echt op. Ik hoopte dat hij eens zou stilvallen, maar dat gebeurde nooit. Dit is waanzin’, zou Campenaerts na afloop zeggen.

De val deerde Evenepoel niet. Hij stoempte ongenadig hard door richting Zottegem en bleef het sprintende peloton 42 seconden voor. Een voorsprong die hij in het klassement niet meer uit handen zou geven. Evenepoel won de Ronde van België, maar wat deze prestatie extra bijzonder maakt is dat het al voor dit seizoen een doel was om hier te pieken. Bovendien heeft hij de druk van een wielergekke natie op zijn nek en hij weet deze perfect te dragen als pas negentienjarig ventje. En dan pakt hij ook nog eens brons op het zwaar bezette BK tijdrijden. Een topmaand voor een toptalent.

Lees verder onder de afbeelding!

2. Jakob Fuglsang

Hij kwam het voorjaar uit als winnaar in Luik-Bastenaken-Luik en keerde na een periode van rust en training terug in het Critérium du Dauphiné. En daar ging het winnen door. Na acht loodzware etappes stond de Deen als eindwinnaar op het podium. Dat deed hij niet alleen door ontzettend hard te fietsen en meermaals de knuppel in het hoenderhok te gooien, maar vooral door akelig constant te rijden. In vier van de vijf belangrijke etappes eindigde hij in de top tien, in de laatste eindige hij keurig bij de klassementsmannen in het wiel.

Twee keer was Fuglsang dicht bij een overwinning. Al in de tweede etappe reed hij op het podium door de sprint van een groepje klassementsmannen te winnen, maar had hij de pech dat vluchters Dylan Teuns en Guillaume Martin er nog een dik tiental seconden voorreed. In de zware, natte etappe naar Pipay leek de Astana-renner aan het langste eind te gaan trekken, omdat hij alleen een uitgepierde Emanuel Buchmann in zijn wiel had hangen. Hij had echter gerekend buiten Wout Poels, die in de laatste meters over het duo heen wipte en een prachtige zege pakte.

Fuglsang bombardeerde zichzelf misschien wel tot één van de topfavorieten voor de Tour de France. Zijn constantheid en zijn aanvalslust kostten onder meer Thibaut Pinot, Dan Martin, Nairo Quintana en Romain Bardet de kop in de strijd voor de zege in de Dauphiné. En dat terwijl hij ook nog een keer onaangenaam kennis maakte met het asfalt. Waarom zou hij datzelfde dan niet kunnen flikken in de Tour de France?

Lees verder onder de afbeelding!

1. Wout van Aert

In de maand dat hij en de rest van de wielerwereld werden verrast door een selectie voor de Tour de France, schitterde Wout van Aert als nooit tevoren. We wisten uit de klassiekers van 2018 en 2019 al dat we met Van Aert geen gewone renner zagen koersen. Wat hij in juni presteerde, sloeg echter alles. Fuglsang mag het Critérium du Dauphiné dan wel gewonnen hebben, de pas 24-jarige Van Aert was de morele winnaar.

Wie had deze prestatie van Van Aert verwacht? Van het wielerpubliek: niemand. Van de media: niemand. Van zijn familie: misschien een hoopvolle ouder. Van zijn ploeg: hooguit een performance manager. WvA liet zich al in etappe 1 zien door in een gekke massasprint derde te worden. Dat was nog niet superspraakmakend, want het was geen normale sprint. Maar in etappe 3 klopte hij al meerdere sprinttoppers en moest hij alleen Sam Bennett voor zich dulden, u weet wel, die renner die drie Giro-ritten won.

Van Aert had inmiddels wel het groen veroverd en in een groen pak zette hij een wereldprestatie neer in de 26.1 kilometer lange tijdrit in Roanne. Niemand had gedacht dat hij tijdritkanonnen Steven Kruijswijk, Tom Dumoulin en Tejay van Garderen zou kloppen. En niet eens in een secondespel. De laatste stond het dichtst op 31 seconden. Maar we konden ons blijven verbazen, want een dag later sloeg de oud-wereldkampioen veldrijden nog eens toe, nota bene in de massasprint. Tegen Sam Bennett, u weet wel, die renner die drie Giro-ritten won, tegen wereldranglijstaanvoerder Julian Alaphilippe en tegen vele andere toppers. Ze kregen allemaal klop.

Klop. De Belgische tijdritelite weet ook wat het betekent. Niemand kwam ook maar in de buurt bij Van Aert op het BK tijdrijden in Middelkerke. 51.314 kilometer per uur haalde hij. Een gemiddelde snelheid waar werelduurrecordhouder Victor Campenaerts liefst 1 minuut 5 op moest toegeven en waarmee hij voormalig Belgisch kampioen Yves Lampaert makkelijk mee op afstand hield: 32 seconden.

In juni ontdekten we een hele nieuwe renner. Wout van Aert is toch die jongen die zo vaak op zijn broek krijgt van Mathieu van der Poel? Dat is toch die Belg die goed rijdt in het voorjaar, maar niet kan winnen? Ja, klopt, maar nu is Wout van Aert een andere Wout van Aert. Hij is de nieuwe hoop van België. Hij is een winnaar op de weg. Hij is een kampioen. Hij dwong eindelijk respect af. Hij is de nieuwe topper van Jumbo-Visma. Hij is de nieuwe maat van Steven Kruijswijk. Hij is de nieuwe sprintaantrekker van Dylan Groenewegen. Hij is de nieuwe Wout van Aert. Hij is de Renner van de Maand juni. (Foto's: Sirotti)

Marijn van den Berge (E-mail: marijn@indeleiderstrui.nl / Twitter: @Marijnvdberge97 )