Vijf talking points na Luik-Bastenaken-Luik: Valverde is véél te jong om te stoppen

Met de finish van Luik-Bastenaken-Luik kunnen we definitief een punt zetten achter het klassieke voorjaar. In de Leiderstrui bekeek de wedstrijd en stuitte op enkele interessante onderwerpen. In 'Vijf Talking Points' blikken wij terug op de wedstrijd.

Onderaan deze pagina is het mogelijk om te reageren op één of meerdere talking points. Hiervoor heb je een account nodig op In de Leiderstrui.

Talking Point #1: Tadej Pogacar

Tadej Pogacar is een alleskunner. We zeggen het direct, want de manier waarop de Sloveen in Luik wint, is er één van ongekende klasse. Na afgelopen seizoen wisten we al dat we hem op geen enkel moment moesten onderschatten, maar dat was dan vooral bergop of in de tijdrit. Na deze zondag weet iedereen ook: met Pogacar moet je niet in een groepje naar de finish rijden. Hoewel hij al eerder liet zien niet de traagste te zijn op het vlakke (denk aan de Tour-rit naar Laruns vorig jaar), is de sprint in Luik-Bastenaken-Luik een definitieve bevestiging.

De vraag die hierbij komt kijken, is: hoe gevoelig ligt deze overwinning van Pogacar? Saillant is namelijk dat hij Primoz Roglic opvolgt op de erelijst. De kopman van Jumbo-Visma kon niet met de besten mee op de Roche-aux-Faulcons en eindigde op een dertiende plek. Na zijn spectaculaire overwinning in de Ronde van het Baskenland noteerden we de 1-0 voor de gele brigade in aanloop naar de Tour de France, maar Pogacar heeft in La Doyenne eigenhandig gezorgd voor de gelijkmaker.

Tel daarbij op dat niet alleen Pogacar goed voor de dag kwam, maar ook zijn ploeg deed het niet onverdienstelijk. Na een ietwat troosteloos voorjaar reed Davide Formolo (zestiende) zich in de kijker, maar vooral Marc Hirschi liet voor het eerst weer zien een vleugje van zijn 2020-benen te hebben hervonden. In de achtergrond stoomde hij door naar de zesde plek in de uitslag, met afstand zijn beste prestatie sinds zijn overstap naar UAE Team Emirates.

Talking Point #2: Demi Vollering

Hoeveel water kun je bij de soep doen, tot het geen soep meer is? Hoewel we Demi Vollering absoluut niet willen vergelijken met een pan soep, slaat de metafoor op haar talent voor de wielersport. Met andere woorden: hoe vaak moet iemand nog bevestigen, voordat we haar tot de huidige generatie toprensters beschouwen en niet meer als het grote talent. Heeft dat met leeftijd te maken, met prestaties of met iets anders? Op dit moment is dat in ieder geval niet duidelijk.

Want wat buiten kijf staat, is dat Vollering dé vrouw van de heuvelklassiekers dit seizoen was. Na tweede in de Brabantse Pijl (na een fotofinish), tweede in de Amstel Gold Race (iets meer dan een fotofinish) en de zege in Luik-Bastenaken-Luik kan geen enkele wielerliefhebber meer om haar heen. Ja, ze was tiende in de Waalse Pijl, maar wat daar cijferde ze zichzelf juist weg voor Anna van der Breggen, de Koningin van Hoei die het werk afmaakte.

Dit seizoen heeft ze het in de heuvelklassiekers beter gedaan dan menig ander. Annemiek van Vleuten was goed, maar niet zo dominant als voorheen. Marianne Vos heeft gewonnen in de Amstel Gold Race, maar kraakte toch in Luik. Katarzyna Niewiadoma en Elisa Longo Borghini blijven met lege handen achter. Waar we ons misschien afvroegen hoe het met de opvolging van de Nederlandse toprensters zit, maken ze het nu misschien nog wel mee wanneer ze zelf in het peloton rijden...

Talking Point #3: Alejandro Valverde

Alejandro Valverde is véél te jong om te stoppen met wielrennen. Afgelopen jaar ging het hem allemaal niet voor de wind, maar de Spanjaard lijkt tijdens de heuvelklassiekers zijn 58e jeugd te hebben gevonden. Misschien dat hij daardoor ook 'een jeugdfout' beging, zoals Michel Wuyts het noemt: zich de kop laten opdringen in een sprint met vijf. Een ervaren rot als Valverde zou in zijn beste jaren nog niet met grof geweld uit het wiel van een ander weg te slaan zijn. Nu was hij de naïeveling, de beginner die de rode loper uitrolde voor zijn concurrenten.

Wat serieuzer nu: Valverde werd op de dag van Luik-Bastenaken-Luik 41. Dat Valverde te oud begint te worden voor de sport, wordt dan ook al enkele jaren gezegd. Hij kondigde zijn afscheid aan, maar begon te twijfelen. Die onzekerheid zal na zijn klassiekercampagne alleen maar gegroeid zijn. Niet alleen bij zichzelf, maar ook bij zijn staf. Het was namelijk wéér de klopbare El Imbatido die de meubelen in het voorjaar moest redden, niet aanwinst Ivan García Cortina of anderen.

Movistar probeert al jaren door te schakelen naar jeugdige renners, maar op dit moment staan deze allemaal nog in de schaduw van Valverde. Alleen Enric Mas wist naast hem dit seizoen een zege te pakken voor de ploeg. Dat kan karig genoemd worden voor een ploeg met het statuur van Movistar, wat te denken geeft: wat blijft er over als hij daadwerkelijk stopt?

Talking Point #4: David Gaudu

De Fransen hebben geluk. Nét op tijd lijkt David Gaudu zijn eeuwige belofte te gaan inlossen. De Fransman rijdt stilaan, sneaky misschien zelfs, een heel degelijk seizoen. Na zijn ritzege in de Ronde van het Baskenland had hij in onze Talking Points slechts een 'bijrol' tussen de andere jonkies, maar na zijn klassiekercampagne verdient hij een eigen stukje. Dat heeft alles te maken met de timing van zijn prestaties (zevende in de Waalse Pijl, derde in Luik-Bastenaken-Luik).

Afgelopen week werd namelijk bekend dat Thibaut Pinot, Frankrijks hoop in bange dagen, forfait moet geven voor de Giro d'Italia. Het troetelkind van het Franse wielrennen sukkelt al lange tijd met zijn rug en moet noodgedwongen extra rust pakken. Terwijl Romain Bardet momenteel ook niet de klinkers uit de straten rijd, is Gaudu plots dé mogelijkheid op een goed klassement voor de Fransen in een grote ronde. Kan hij daar echter nog wel zo sneaky naartoe werken, nu hij volledig uit de schaduw van zijn landgenoten stapt?

Dit najaar zagen we dat Gaudu op zijn best is wanneer je hem misschien niet verwacht. Na een ietwat teleurstellende Tour de France, pakte hij op knappe wijze twee ritzeges in de Vuelta a España. Voor Gaudu is het te hopen dat hij op zijn eigen manier toe kan werken naar zijn doelen deze zomer, want er zullen er weinig zijn die door de druk van de natie beter zijn gaan presteren. Allez, allez!

Talking Point #5: Julian Alaphilippe

Verwachten we te veel van Julian Alaphilippe? Het complete voorjaar werd de wereldkampioen in hetzelfde rijtje als Mathieu van der Poel en Wout van Aert geschaard, wat absoluut geen sinecure is. Hij werd tweede in de Strade Bianche (na een ontketende Van der Poel), won de Waalse Pijl (vóór Primoz Roglic) en wordt nu geklopt door nota bene de Tour de France-winnaar. Stervelingen zouden we loven om dat soort prestaties, maar Alaphilippe wordt kennelijk langs een andere meetlat gelegd: terecht of niet?

Tom Boonen verwoordt het naar ons idee in zijn column bij Het Laatste Nieuws juist: 'Wees niet te hard voor Julian Alaphilippe. Als je bij de beste vijf renners in koers bent, kun je niet spreken over een mislukking.' Het gaat te ver om zijn voorjaar te kunnen afrekenen op basis van de verloren sprint op de Quai des Ardennes (hulde overigens voor de herintrede van Luik als finishplaats). Want mocht hij zijn wiel wél iets voor dat van Pogacar geduwd hebben, hadden we nu al gesproken van een geslaagde campagne met twee zeges. Wat dat betreft kwam het te veel aan op kleine momenten, gezien de renners erg aan elkaar gewaagd zijn.

Jammer voor hem is het wel, zeker met de editie van afgelopen seizoen in het achterhoofd. Het had hét ultieme moment kunnen zijn om af te rekenen met het gelach van zijn slecht getimede zegegebaar en de kwak in de sprint. Volgend jaar wordt er namelijk ongetwijfeld weer gesproken over zijn tweede plaatsen, je gunt het hem niet dat dat 'een dingetje' wordt. We zullen hem volgend jaar bij deze wedstrijd ongetwijfeld weer in deze rubriek behandelen.

Door: Jannick van der Hooft - j.vanderhooft@indeleiderstrui.nl