Vijf talking points na het Baskenland: Rogla vs Poga, Vingegaard, Valverde, Bauke en Wilco

Voorafgaand aan iedere eendags- en rittenkoers is er van alles te bespreken, maar vooral na afloop van de race vallen er dingen op. In de Leiderstrui somt na iedere belangrijke koers vijf dingen op die opvielen. Deze keer: de Ronde van het Baskenland, in extremis gewonnen door Primoz Roglic.

Onderaan deze pagina is het mogelijk om te reageren op één of meerdere talking points. Hiervoor heb je een account nodig op In de Leiderstrui.

Talking point #1: Roglic en Jumbo-Visma vs Pogacar en UAE

Het duurde even, maar daar was dan eindelijk de eerste ontmoeting tussen de twee Slovenen dit jaar. Tadej Pogacar bouwde in de eerste maanden aan zijn vorm in de UAE Tour, Strade Bianche en de Tirreno; Primoz Roglic reed alleen Parijs-Nice. Pogacar had een loodzware Tirreno in de benen, Roglic ging in Parijs-Nice op de slotdag twee keer onderuit en verspeelde zo het klassement. Hoe zouden beide heren voor de dag komen in het Baskenland? En ook interessant: hoe sterk zouden Jumbo-Visma en UAE Team Emirates zijn?

Het werd een interessante strijd, die lang onbeslist bleef, maar op de slotdag overtuigend werd gewonnen door Roglic en Jumbo-Visma. Roglic toonde eens te meer aan dat hij altijd en overal in vorm is. Zelfs na zijn harde crashes in Parijs-Nice deelde hij meteen een dreun uit in de openingstijdrit. Hij pakte meteen 28 seconden op Pogacar, die bovendien moest toezien dat ook Jonas Vingegaard sneller was. Roglic week in de tweede, derde en vierde rit nooit van Pogacars wiel en hoewel de jonge Tourwinnaar een rit won, leek hij zijn oudere landgenoot toch nooit echt in de verdrukking te brengen.

Daarvoor had UAE Team Emirates opvallend genoeg de hulp nodig van Brandon McNulty, die in de vierde rit brutaal wegsprong met vijf anderen en de leiderstrui overnam. Bij Jumbo-Visma bleef men er koel onder, maar het was toch zeker niet zo bedacht. Roglic moest in de achtervolging en deed dat - met hulp van een geweldige ploeg - in de slotetappe. Antwan Tolhoek zette de boel onder druk, Roglic ging brutaal in het offensief na goed werk van Sam Oomen en Vingegaard bleef de rest van de etappe als lijm aan het wiel van Pogacar geplakt. Die zag lijdzaam toe hoe McNulty niet sterk genoeg bleek om te winnen en toen UAE Team Emirates dat inzag, was de schade al geleden. Pogacar bewees andermaal ijzersterk te zijn door de halve etappe op kop te beuken, maar Roglic en Jumbo-Visma staan na Baskenland - en in de koude oorlog richting de Tour de France - toch echt met 1-0 voor.

Het duel Roglic-Pogacar en Jumbo-Visma-UAE stelde geen moment teleur!

Talking point #2: Jonkies drukken hun stempel, Vingegaard als vervanger van Dumoulin?

We noemden Vingegaard en McNulty al, zij drukten in een sterk bezette Ronde van het Baskenland toch verrassend hun stempel. Vingegaard werd uiteindelijk doodleuk tweede, achter ploegmaat Roglic. Het toonde eens te meer aan dat de jonge Deen dit seizoen in topvorm is. Hij won al een rit in de UAE Tour, voegde daar twee ritzeges en de eindoverwinning in de Coppi e Bartali aan toe en bewees zich nu ook tegen de allerbeste renners. Zijn tijdrit (derde) was indrukwekkend, hij sloop met McNulty mee in de vierde rit en in de slotetappe was hij de perfecte wielzuiger van Pogacar. Trekt hij deze vorm door, dan lijkt Vingegaard toch een serieuze kanshebber op de plek die Tom Dumoulin vooralsnog achterlaat in de selectie voor de Tour de France...

McNulty voegde in het Baskenland een ijzersterke prestatie toe aan zijn al goede seizoen. In de Ronde van Catalonië was hij al dik in orde en werd hij dertiende. Daar deed hij afgelopen week nog een schepje bovenop. Hij werd tweede in de tijdrit, veroverde in de vierde etappe brutaal de leiderstrui en verdedigde die in de vijfde rit met verve. Tegen het grote geweld bleek hij nog niet opgewassen in de slotrit, hij zakte er volledig doorheen en verloor bijna acht minuten. Desondanks heeft McNulty andermaal naam gemaakt.

Dat geldt toch ook zeker voor David Gaudu en Mauri Vansevenant. Gaudu doet al een tijdje mee, maar zijn ritzege in de zesde etappe was toch indrukwekkend. Hij kon als enige mee met een ontketende Roglic. Het leverde hem tevens plek vijf in het klassement op. Vansevenant toonde andermaal aan dat hij een geweldig klimtalent is. Hij won dit jaar al de GP Industria & Artigianato en klom in het Baskenland met de grote mannen mee. Hij ging in de slotetappe nog mee in de aanval, maar moest daarvoor wel de rekening betalen. Een tiende plek in de eindrangschikking, daar kun je echter mee thuiskomen bij Patrick Lefevere.

Jonas Vingegaard (hier op kop) bewees zijn waarde en werd tweede in het klassement.

Talking point #3: Astana en Movistar slaan terug na matige seizoenstart, Valverde biedt routiniers hoop

In de schaduw van de battle Roglic versus Pogacar toonden twee ploegen grinta, na een moeizame seizoenstart. Astana had dit jaar nog niet gewonnen en reed ietwat onzichtbaar rond. In de Ronde van het Baskenland toonde de formatie echter zijn bekende spierballen. Hoewel Jumbo-Visma en UAE Team Emirates de koers droegen, pakte Astana iedere kans aan om de druk op te voeren. Dat leverde twee keer ritwinst op, één keer na een late uitval van Alex Aranburu (etappe 2) en één keer via Ion Izagirre (etappe 4). Izagirre bleek op plek tien de beste in het eindklassement, maar vooral de manier van koersen zal de Kazachse ploeg hoop geven voor de Ardense klassiekers en wat daarna komen gaat.

Dat geldt toch ook zeker voor Movistar, dat net als Astana meermaals de ploeg op kop zette en de koers hard maakte. We hadden de Spaanse ploeg dit jaar nog niet veel gezien, maar aan de hand van Alejandro Valverde komt het weer langzaam bovendrijven. De 40-jarige Spanjaard was in 2020 geen schim van zichzelf en toonde ook begin dit jaar nog geen superbenen. In de GP Indurain was daar plots winst, nadat hij ook al een ijzersterke Ronde van Catalonië had gereden. Hij werd vierde. In het Baskenland was hij wederom veel in de aanval, al wist hij geen etappe te winnen. Een zevende plaats in het klassement geeft desondanks hoop.

En niet alleen voor Valverde zelf. De Spanjaard is in principe bezig aan zijn laatste seizoen, waarin vooral het WK en de Olympische Spelen zijn doelen zijn. Maar na 2020 was toch ook vooral de vraag: hebben de routiniers in het peloton nog iets in de melk te brokkelen? Het antwoord is dus voorzichtig 'ja'. De prestaties van Valverde onderbouwen de argumenten, die door de 'oudjes' vorig jaar werden aangedragen. Zij hebben wat meer ritme nodig, wat meer opbouwtijd en dan komt het wel in orde. De Vincenzo Nibali's en Rigoberto Uráns van deze wereld zullen de prestaties van Valverde met hoop hebben bekeken.

Alejandro Valverde lijkt langzaam op de weg terug, na een zwaar tegenvallend 2020.

Talking point #4: Mollema moet vrezen voor de Ardennen?

Voor de Nederlanders was de Ronde van het Baskenland wisselend succesvol. Tolhoek en Oomen toonden goede benen namens Jumbo-Visma, maar we hadden misschien wel een beetje meer verwacht van Bauke Mollema. De man van Trek-Segafredo vliegt dit jaar, met al ritwinst in Tour des Alpes Maritimes et du Var en de zege in de Trofeo Laigueglia. In de GP Industria & Artigianato werd hij tweede en na een hoogtestage toonde hij in de GP Indurain meteen weer vorm met plek zeven.

In het Baskenland wilde hij zich weer laten zien, maar dat kwam er nooit echt van. Een 69e plek in de tijdrit was al weinig hoopgevend, in de eerste rit in lijn gaf hij meteen zo'n twee en een halve minuut toe op de andere klassementsrenners. Dat klassement ging dan ook snel uit het hoofd, maar we zagen Mollema ook in de vlucht nooit van voren. Zijn beste prestatie was een 49e plek in de vierde etappe. Daar moeten we wel bij zeggen dat het voor de aanvallers sowieso geen ideale ronde was. De klassementsploegen maakten er bijna iedere dag oorlog van.

Voor Mollema rest de vraag: hoe goed ben ik richting de Ardennen? Hij zal andermaal van de partij zijn in de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Na een hoogtestage is het niet gek dat de motor niet meteen draait, dus Mollema zal zich ongetwijfeld niet veel zorgen maken. Hem kennende mollemaalt hij straks gewoon weer naar een plek in de top tien op de Muur van Hoei. In 2019 ging er echter wel een iets meer hoopgevende Ronde van het Baskenland aan de Ardense campagne vooraf...

Bauke Mollema had de benen niet in het Baskenland.

Talking point #5: Raakt Kelderman de vloek ooit kwijt?

En dan was er nog Wilco Kelderman. De Nederlander van BORA-hansgrohe lag begin dit jaar in de kreukels, na een aanrijding met een auto in training. Hij moest herstellen, maar zoals wel vaker, was hij meteen weer op de afspraak bij zijn rentree. Kelderman reed knap naar een vijfde plek in het eindklassement van de Ronde van Catalonië en de hoop was dat hij in het Baskenland nog een beetje beter zou zijn. Zijn tijdrit was alvast prima met een elfde plek en ondanks een crash kwam hij in de tweede etappe niet ver van de andere favorieten binnen.

In de derde rit sloeg echter het noodlot weer eens toe. Kelderman ging samen met Michael Woods onderuit in een bocht en stond met een gehavend gezicht langs de kant. De helm ging af, Kelderman stapte in de auto. Het was al de zoveelste valpartij met erg voor de Nederlander, bij wie we ons zo langzamerhand afvragen welke vloek er op hem rust... In principe gaat hij nu richting de Amstel Gold Race en Luik, maar de vraag is of dat ook echt zo gaat zijn. Laten we Wilco vooral een dikke rol bubbeltjesplastic opsturen, zodat hij in de zomer in topvorm aan de start staat van de Tour de France. Laat dit dan maar de laatste valpartij van 2021 zijn.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)