Van Vleuten spreekt van beste jaar ooit: 'Al mijn doelen gehaald en misschien wel meer'

Annemiek van Vleuten kende een uiterst succesvol jaar, met goud op de Olympische Spelen en een overwinning in de Ronde van Vlaanderen. Daarnaast won ze nog veel meer koersen, maar waren er op de Olympische Spelen en in Parijs-Roubaix ook kleine teleurstellingen. Toch spreekt ze in een video van haar ploeg Movistar Team van 'het beste jaar ooit'.

De inmiddels 39-jarige Nederlandse begon het seizoen met een 21e plaats in Omloop Het Nieuwsblad en een vierde plaats in Strade Bianche. Misschien wat teleurstellend, maar daarna won ze onmiddellijk Dwars door Vlaanderen, om vier dagen later te zegevieren in de Ronde van Vlaanderen. 'De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix winnen was een groot doel van het team. Om dan het team te joinen en het af te maken in Vlaanderen, tien jaar nadat ik al eens had gewonnen, was goud voor mij. Zeker toen ik de gezichten na afloop van de race zag.'

Daaropvolgend haalde Van Vleuten ereplaatsen in de Amstel Gold Race (derde), de Waalse Pijl (vierde) en Luik-Bastenaken-Luik (tweede), maar het grote doel kwam pas in juni. In de olympische wegrit leek de Nederlandse naar het goud te snellen, maar de teleurstelling was groot toen bleek dat ene Anna Kiesenhofer nog voor alle rensters uitreed en het goud pakte. Drie dagen later nam Van Vleuten revanche tijdens de olympische tijdrit, om met een verschil van bijna een minuut nu wel het goud te veroveren. 'Ik zat echt in een flow. De eerste twintig kilometer waren zo over. Je voelt geen pijn en telt de kilometers niet af. Ik was alleen gefocust op mijn taak. Zo hard gaan als ik kon, veel power leveren en focussen op mijn techniek.'

'Misschien was de derde etappe in de Vuelta wel mijn beste dag op de fiets'

Het was die uitmuntende prestatie in Tokio die haar deed beseffen dat dit jaar misschien nog wel beter was dan alle andere seizoenen. 'Ik denk dat het misschien wel mijn beste jaar was. Ik heb al mijn doelen behaald en misschien wel meer dan dat. Ik denk ook dat het mijn beste seizoen was, omdat ik in Tokio mijn beste prestatie leverde. Ik was er honderd procent zeker van dat alles wat ik deed in in mijn voorbereiding, honderd procent voor Tokio was.'

Toch kende Van Vleuten haar beste dag op de fiets niet in Tokio, maar iets meer dan een maand later in La Vuelta, waar ze na vier etappes het eindklassement won. 'Misschien was de derde etappe in de Vuelta wel mijn beste dag op de fiets van afgelopen jaar. Die dag voelde ik me enorm sterk. Ik moest mijn concurrenten niet eens aanvallen, maar ze vielen gewoon af. Ik dacht dat ik ze in de finale nodig had.' Van Vleuten moest terugkomen van een grote achterstand die ze in de eerste etappe had opgelopen, maar dat maakte ze ruimschoots goed. 'Ik dacht dat ik het op de eerste dag verloren had, maar toen won ik drie minuten terug. Dat was een hele mooie dag.'

Seizoen van Vleuten eindigde in mineur

Naast het zilver in de olympische wegrit, kreeg Van Vleuten op het eind van het seizoen ook nog te maken met de nodige pech. In de eerste editie van Parijs-Roubaix ging ze hard tegen de grond, wat gebroken bekken en een gebroken schouder als gevolgd had. Het kostte wat moeite om weer op gang te komen en dat had niet alleen met het fysieke gestel te maken. 'Na afloop van het seizoen wil je tijd hebben om het te vieren en relaxen. Die kans werd me ontnomen en ik moest eerst herstellen van mijn crashes. Ik kan niet klagen hoe het nu gaat. De dokters hebben laten weten dat ik geen problemen in de toekomst krijg. Fysiek was het een slechte tijd en mentaal nog iets moeilijker dan ik had gewenst, zo buiten het seizoen.' Inmiddels is ze de Nederlandse weer volop in training, zo bewees onze Strava-analyse.