Vollering komt met vreselijke anekdote uit 2022: 'Man schreeuwde me toe 'Overnemen, hoer''

Demi Vollering begint zaterdag in de Omloop het Nieuwsblad aan haar vijfde wielervoorjaar. Na het stoppen van Anna van der Breggen in 2021, wordt het haar tweede voorjaar als (mede-)kopvrouw van het ijzersterke Team SD Worx. Iets waar Vollering het aanvankelijk moeilijk mee had, zo vertelt ze in een openhartig gesprek aan NRC. Ook met de negatieve commentaren die ze naar haar hoofd geslingerd kreeg worstelde ze naar eigen zeggen.

Beginnen doet Vollering met een trieste anekdote. Het gaat over de Amstel Gold Race van 2022, waar Van Vleuten versnelt op de Keuteberg. Vollering kan haar landgenote ternauwernood volgen, maar boven wacht haar een uiterst onaangename ervaring. 'Een man schreeuwde me vanuit het niets toe: 'Overnemen, hoer.' Ik werd het hele seizoen al de wieltjeszuiger van Annemiek genoemd. Dat raakte me meer dan zou moeten. Een andere man riep vlak voor de start van de Strade Bianche dat ik niet altijd in haar wiel moest zitten. Die paar negatieve stemmen hadden zoveel invloed op me, ik ben daar van nature gevoelig voor.'

Dus zocht ze professionele hulp. 'Met een sportpsycholoog heb ik geleerd me daarvoor af te sluiten. Ik moest bewust stoppen met het lezen van reacties op fora die over mij gingen. Dat was een strijd in mijn hoofd: ik wil graag weten wat anderen van me vinden. Maar het bracht me teveel van de wijs. Het is zo gek dat die ene negatieve reactie tussen honderden positieve zoveel met je doet, terwijl ze vaak gemaakt worden door wildvreemden die zomaar wat roepen.'

Vollering: 'De last van kopvrouw vond ik in mijn eerste jaar als kopman ingewikkeld'

Het mentale aspect van het wielrennen is lange tijd onderschat geweest. Wielrennen gaat over meer dan enkel hard kunnen trappen, en zeker als je kopvrouw bent. 'Kopvrouw zijn is veel ingewikkelder dan mensen denken. Je draagt het hele team. Als het goed gaat en als je wint, is dat leuk. Als het minder goed gaat, is dat zwaar. Je moet sterk in je schoenen staan, want fouten worden jou aangerekend. Die last dragen vond ik vorig jaar in mijn eerste seizoen als kopvrouw ingewikkeld, zeker met de toegenomen aandacht voor het vrouwenwielrennen.'

Maar nu, één jaar later, staat Vollering er naar eigen zeggen anders in. 'Ik weet nu wat er nodig is om kopvrouw te zijn, om met die druk om te gaan. Om de stemmetjes in mijn hoofd het zwijgen op te leggen. Het is onvermijdelijk dat iedereen me naast Annemiek van Vleuten legt, maar ik denk zelf vooral dat ik een stap dichter bij het winnen van de Tour de France ben', zo sluit ze af op een positieve noot.