Interview | Vollering met nieuwe trainer Van der Breggen: 'Nu al de vorm die ik normaal in februari heb'

Demi Vollering mag, gezien haar resultaten van de afgelopen seizoenen, tot de absolute top van het vrouwenwielrennen gerekend worden. In de Leiderstrui sprak in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten (KMSKA) te Antwerpen, de locatie van de persdag van haar ploeg Team SD Worx, met de 26-jarige Nederlandse.

Van 7 tot en met 16 januari belegde het team, dat het voorbije seizoen wederom afsloot als nummer één op de UCI-ranking, een trainingskamp in Spanje. Daags na terugkomst (dinsdag 17 januari) stond voor Vollering en co al weer de volgende 'verplichting' op de rol: de pers- en presentatiedag van de ploeg. Vollering geeft aan dat het wel even wennen was om terug te zijn, daar het temperatuurverschil toch meer dan vijftien graden Celcius bedroeg. 'Het was prima vertoeven in Spanje. Dat zal de komende tijd wel weer eventjes acclimatiseren worden', begint de klassementsrenster c.q. klassiekerspecialiste het gesprek.

Vollering treurt vooral om het mislopen van een Monument in 2022

Op de vraag of Vollering met een tevreden gevoel terugkijkt op 2022, antwoordt zij bevestigend. 'Ik ben heel tevreden over het seizoen. Het was natuurlijk een beetje een gekke start, maar ik kan echt heel tevreden zijn met mijn resultaten. Ik miste alleen die echt grote overwinning in de voorjaarsklassiekers. Gelukkig kon ik nog wel de Brabantse Pijl winnen. Dat was erg fijn. Ik had gewoon heel erg een doel gemaakt van het drieluik (Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik, red.), dus dan is het wel een beetje balen dat ik daar geen grote overwinning kon pakken. Maar al met al mag ik zeker niet klagen, want ik reed toch wel drie keer podium.'

Ze reflecteert verder: 'Daarna ging ik natuurlijk naar het Baskenland en daar won ik alle drie de ritten. Dat gaf een heel goed gevoel. Toen wist ik dat het er gewoon inzat, maar het er bij de voorjaarsklassiekers net niet lekker uit kwam. In het Baskenland kwam dus wel het besef dat ik gewoon helemaal in orde was. Dat is heel fijn om te beseffen en daar ben ik nog wel trots op. Daarna kwam de Tour en die ging natuurlijk ook heel lekker. Ik had vooraf ook een groot doel gemaakt van de Tour. Ik had graag een etappe willen winnen, maar ik ben er enorm tevreden over. Ik was daar in de vorm van mijn leven. Er was er gewoon eentje te sterk.'

Vollering hoeft dan ook niet lang na te denken over het antwoord dat zij zal geven op de vraag of ze meer baalt van het mislopen van een Monument in de klassiekers of van het mislopen van een ritzege in de Tour de France Femmes. 'Meer van het mislopen van een Monument in de klassiekers, omdat het er daar wel écht inzat. Misschien liep ik daar een zege mis omdat ik een keer een verkeerde beslissing nam of te lang twijfelde. Ik was daar teveel bezig met winnen en durfde niet te verliezen. Dus ik gokte als het ware te veel en speelde daardoor juist misschien ook weer te veel op safe. Voor mijn gevoel heb ik daarom een beetje verloren in de klassiekers. Dat is zonde. Bij de Tour heb ik er juist alles uitgehaald wat erin zat en dat weet ik honderd procent zeker. Dan kan je er niets aan doen als je niet wint en er eentje beter is.'

Met een andere voorbereiding (en trainer) hoopt Vollering in 2023 weer een grote vis binnen te hengelen

Vorig jaar was goed presteren in het drieluik, bestaande uit de Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik, het hoofddoel van Vollering. Dat zal in 2023 niet anders zijn. 'Ik probeer weer in die drie wedstrijden op mijn allerbest te zijn. Dat zijn ook echt mijn drie favoriete wedstrijden. Luik-Bastenaken-Luik is ook gewoon een heel speciale wedstrijd voor mij. Die wedstrijden liggen me allemaal goed, dus ik zet alles op alles om daar in de best mogelijke vorm aan de start te verschijnen.'

De kans is groot dat we Vollering, net als vorig jaar, ook in de Vlaamse en Italiaanse voorjaarsklassiekers op het startpodium zien verschijnen. 'Ik start in Omloop Het Nieuwsblad en daarna natuurlijk ook in Strade Bianche. Hopelijk ga ik ook meedoen aan de Ronde van Vlaanderen, maar we hebben onze wedstrijdschema’s nog niet volledig ingevuld teruggekregen. Het is dus nog niet helemaal bekend waar ik allemaal ga rijden. Natuurlijk probeer ik in de andere klassiekers ook weer goed te zijn, maar mijn piek zal waarschijnlijk wel weer in het drieluik liggen', benadrukt de winnares van Luik-Bastenaken-Luik 2021 nog maar eens.

Vollering zegt haar wintervoorbereiding op het wegseizoen anders aangepakt te hebben dan in voorgaande jaren. 'Ik heb nog nooit zo vroeg op de racefiets gezeten als nu, dus dat is best wel anders. Ik heb naar mijn idee ook nu al de vorm die ik normaal in februari heb. Dat geeft toch wel een goed gevoel. Ik heb het idee dat ik heel goed in orde ben. Hopelijk blijf ik gezond, want je hoort zoveel mensen met verkoudheidjes om je heen. Je hoopt dat je dat een beetje kan vermijden natuurlijk. Maar ik zit heel lekker in mijn vel en ik zit ook gewoon bij een heel fijne ploeg. Ik hoop dat het allemaal goed uit gaat pakken.'

Desgevraagd beaamt Vollering, die het WK in Wollongong als gevolg van een coronabesmetting moest missen, ook anders te zijn gaan trainen. Vooral het switchen van trainer is daar in grote mate debet aan geweest. 'Ik ben nu echt volledig met Anna (Van der Breggen, red.) aan het trainen. Vorig jaar had ik mijn eigen trainer nog. Langzamerhand heeft Anna het steeds meer overgenomen. Voor de Tour maakte Anna eigenlijk al mijn trainingsschema’s en keek mijn eigen trainer alleen nog mee. Ik ben heel langzaam overgestapt van trainer, ook met het idee dat ik anders bang was om te veel in een keer te veranderen aan mijn trainingsplan. Maar ik denk dat dit uiteindelijk wel heel goed heeft uitgepakt. Ik merk wel dat het anders is natuurlijk. Je lichaam moet wel even wennen, want je gaat opeens een andere trainingsleer inpassen. Het duurt even vooraleer je lichaam daaraan aangepast is. Daarom was ik in het begin een sceptisch erover en te bang om snel te switchen. Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik heb er geen spijt van. Stefan (haar eigen trainer, red.) kijkt zeker nog mee, maar Anna maakt nu volledig mijn trainingsschema’s. Die heeft het dus helemaal overgenomen.'

Vollering zou graag een manusje-van-alles willen zijn

Het feit dat Vollering eerder dan ooit al zo vroeg in de winter naar haar racefiets gegrepen heeft, resulteert in het gegeven dat zij amper tijd had om zich met andere fietsdisciplines bezig te houden. 'Normaal zat ik heel november en december bijna nooit op de wegfiets en was ik gewoon heel veel bezig met gravellen, mountainbiken en hardlopen. Toen deed ik in ieder geval heel veel andere dingen. Maar nu, omdat we in november met de ploeg al op trainingskamp naar California gingen, ben ik eigenlijk thuis ook direct op de wegfiets gestapt en op de wegfiets gebleven. Ik heb dus nu al veel meer duurtrainingen achter de rug in vergelijking met andere jaren. Ik hoop dat het goed uit gaat pakken.'

In november 2021 was Vollering de eerste winnares van het NK gravel, dat toentertijd in Epe werd verreden. Het is een tak van de wielersport die haar enorm aan het hart gaat en waarin zij zich de komende jaren verder zou willen ontwikkelen. 'Ik vind gravellen echt enorm leuk om te doen, vooral als afwisseling voor de normale trainingen. Dus als er ruimte is in mijn schema, doe ik dat heel graag. Maar de weg staat natuurlijk gewoon op één qua prioriteit. Wel hoop ik dat ik meer gravelritjes kan gaan maken in de toekomst. Dat zou ik erg leuk vinden.'

De liefde die Vollering kent voor de verschillende takken die de wielersport rijk is, wordt andermaal benadrukt als het gesprek zich tot het veldrijden wendt. Ze heeft al meermaals overwogen om ook op de crossfiets zo nu en dan een koers te rijden. Zo ver is het echter nog niet gekomen. 'Veldrijden is wel gelijk weer iets anders. Je moet dan enorm veel materiaal hebben. Bovendien heb je dan een heel team om je heen nodig. Daar komt gelijk zoveel bij kijken, dus dat is wel wat lastiger. Altijd als ik naar het veldrijden kijk, gaat het wel een beetje kriebelen. Dan vraag ik me toch altijd wel af hoe ik het in dat veld zou doen. Daar ben ik soms wel eens nieuwsgierig naar. Het lijkt me ook enorm gaaf om veldrittrainingen te doen. Maar aan de andere kant ben ik ook enorm gehecht aan mijn offseason, waarin ik lekker andere dingen kan doen. Ik woon in Zwitserland en als ik dan een crossprogramma zou rijden, ben ik veel van huis weg. De meeste crossen zijn immers toch in Nederland en België. Daar gaat mijn vriend ook niet heel blij van worden', stelt de winnares van het bergklassement in de meest recente Tour de France Femmes met een knipoog.

Vollering staat er zelfs niet onwelwillend tegenover om zo nu en dan een aantal trainingen op een wielerbaan af te werken. 'Eigenlijk heeft het baanwielrennen me nooit echt getrokken, maar het lijkt me dan wel weer leuk als trainingsalternatief. Wedstrijden ook wel, maar ik ben toch iets meer van de buitensporten. Het is natuurlijk in de winter wel lekker. Als het slecht weer is, kun je lekker op de baan trainen. Ik denk dat het ook wel goed voor me zou zijn, vooral voor meer explosiviteit en snelheid in de benen. Daarvoor zou ik het zeker wel overwegen. Maar je kan simpelweg niet alles doen, dus dan zou ik zelf toch eerder voor het gravellen kiezen en dat er een beetje bij doen', sluit de vrouw die hoopt in 2023 meer te kunnen wedijveren met Van Vleuten af.

Youri van den Berg