Column: Oranje-bondscoach Gunnewijk verdient de 'Advocaat of De Boer-guillotine' helemaal niet

Na Frank de Boer (na het EK voetbal) vond Nederland Meningland in Tokio een nieuwe zondebok, of sterker nog enkele nieuwe zondebokken. Pieter van de Hoogeband in eerste instantie, maar dan verpakt onder de pech die onder meer Mathieu van der Poel (het plankje) en Annemiek van Vleuten (miscommunicatie) trof vroeg in Tokio.

Dinsdag werd bekendgemaakt dat Loes Gunnewijk haar contract bij de KNWU heeft verlengd. Gunnewijk wordt alom beschouwd als 'de veroorzaker' van het debacle op de olympische wegrit bij de vrouwen. Want hoe durfde ze het Nederlandse sportpubliek een gouden medaille, een zeker lijkende plak, af te pakken? Een schande, ze werd bijna als verraadster gezien van de eigen olympische equipe. Dat de Olympische Spelen uiteindelijk meer dan succesvol verliepen, ondanks het stroeve begin, voor zowel de wielerafvaardiging als de totale Nederlandse ploeg, hoor je nu niet veel meer.

Het is een beetje het ding van Nederland sportland: of je nu Mathieu van der Poel, Frank de Boer, Dick Advocaat, Matthijs de Ligt of Loes Gunnewijk heet, fouten maken op een groot sportevenement is een no-go. Biezen pakken is dan de enige optie in het voetbal, maar gelukkig kijkt de KNWU nu verder dan de korte neus van de KNVB.

Voor het gemak wordt er namelijk vergeten dat Gunnewijk, die op 1 januari 2019 aantrad, in haar nog geen drie jaar als bondscoach verantwoordelijk is voor vijf Europese titels (drie op de weg, twee op de tijdrit), vier wereldtitels (twee op de weg, twee op de tijdrit) en ook nog eens een olympische gouden medaille (Annemiek van Vleuten op de tijdrit). Tel daar nog een karrenvracht aan medailles bij op en je hebt het toch over een zeer succesvol bondscoach?

De KNWU trekt de juiste lijn met aanblijven Gunnewijk 

Maar bij die prestaties gaat het vooral om de rensters, en terecht. Wat onder meer Van der Breggen en Van Vleuten presteren is buitengewoon, maar mag het ook niet een beetje aan Gunnewijk te danken zijn dat Amy Pieters (EK weg 2019) en Ellen van Dijk (EK weg 2021 en WK tijdrijden 2021) ook titels in de kast hebben. En kijk niet verbaasd op als één van de Nederlandse outsiders ook aankomende zaterdag, op het WK in Vlaanderen, met de titel gaat lopen.

Wat dat betreft trekt technisch directeur Thorwald Veneberg helemaal de juiste lijn, gezien zijn uitspraken in het AD. 'Er werd gesuggereerd dat Loes niet aan zou kunnen blijven, maar voor ons is dat geen item geweest. Het is zaak dat goed te evalueren, maar op basis van één wedstrijd een beslissing nemen, dat is niet onze stijl. Niemand is onfeilbaar. Het is vooral belangrijk er lessen van te leren. Bondscoach van de Nederlandse vrouwen is een zeer uitdagende baan. Coachen is echt een vak en op dit hoogste niveau komt daar nog een extra stap bij.'

Desalniettemin staat Gunnewijk een mooie uitdaging te wachten, gezien het pensioen van Van der Breggen en Chantal van den Broek-Blaak en de leeftijd van Van Vleuten en Van Dijk. Geen 'Advocaat of De Boer-guillotine' na zogenaamd onbegrijpelijke wissels op het EK voetbal 2004 en 2021, maar gewoon drie jaar contract om het ongelijk van de critici te bewijzen en te bouwen aan een nieuw overheersend Nederlands damesteam.

Benieuwd naar de mogelijke opvolgers van Van der Breggen en Van der Broek-Blaak? Lees dan onze serie 'In de voetsporen van Anna en Chantal' met interviews met Demi Vollering, Shirin van Anrooij, Lorena Wiebes en Lonneke Uneken!

Door: Tom van der Salm - t.vandersalm@indeleiderstrui.nl