De Bondt vond eigen aanval 'heel goed gelukt': 'Dan moet het een beetje meezitten'

Dries De Bondt kleurde woensdag de finale van de elfde etappe van de Giro d'Italia. De Belg van Alpecin-Fenix greep in de slotfase zijn kans om weg te springen en kon lang standhouden. Op dik één kilometer van de meet werd hij echter gegrepen door het peloton, die net op tijd op gang kwam. Na afloop geeft de Belg voor de microfoon van Eurosport aan dat hij het gokje durfde te wagen.

De elfde etappe werd uiteindelijk verrassend gewonnen door Alberto Dainese, die namens Team DSM alle grote sprinters de baas was. Fernando Gaviria (UAE Team Emirates) leek op de winst af te stevenen, maar zag Dainese in de laatste meters voorbijsnellen. Bij Alpecin-Fenix is het doorgaans uitkijken naar de kunsten van Mathieu van der Poel, maar de Nederlander besloot net als eerder deze Giro om de echte sprintetappes aan zich voorbij te laten gaan. De Bondt greep vervolgens zijn kans om in de aanval te gaan, maar dat mocht helaas niet baten.

Na afloop van de etappe doet De Bondt zijn verhaal. 'Ik wist dat het peloton met de sprinters een beetje ging spelen met mij. Dat is waarom ik in eerste instantie niet vol heb gereden. Ik heb pas echt het gas opengedraaid op tien kilometer van de meet, in de hoop dat ze dan nog even aan het wachten waren en ze een beetje te verrassen misschien. Het is een beetje gelukt, maar misschien was ik net niet sterk genoeg en had ik net niet genoeg geluk dat ze verkeerd getimed hebben. Met die rugwind vond ik dat wel een gokje waard.'

De Bondt: 'Ik wilde proberen een gokje te wagen'

De Bondt vervolgt zijn verhaal, waarin hij aangeeft dat hij in de finale gokte op de onrust in het peloton. 'Ik was de hele tijd aan het denken hoe ik dit slim kon doen. Ik ben ook niet van gisteren en er zijn al niet veel sprintkansen in de Giro. Normaal gaan de sprinters zich niet misrekenen. Daarom heb ik ook niet vol gereden en het geprobeerd in te delen om op het laatst echt te versnellen. Ik denk dat het heel goed gelukt is, maar dan moet het nog een beetje meezitten. Voor hetzelfde geldt is het een stressvolle situatie in het peloton in de laatste bochten. Je weet nooit hoe het schip strandt en het zou niet de eerste keer zijn dat het wel lukt. Ik heb nog niet veel pijlen geschoten deze Giro en ik wilde proberen een keer een gokje te wagen. Ik wist dat de kans klein was, maar als je niet schiet, kun je ook niet raken.'