Het is een sprookje, een echt Disney-verhaal: de wielercarrière van Jardi van der Lee. De renner van EF Education-EasyPost maakte eind 2023 een opmerkelijke sprong, rechtstreeks van het clubniveau bij Willebrord Wil Vooruit naar de grote Amerikaanse WorldTour-ploeg. 2024 markeerde zijn eerste seizoen op het hoogste niveau, een 180-gradenwending in zijn leven. Hoe kijkt hij na een jaar terug? Zit hij op de goede weg, hoe heeft hij deze overgang beleefd, en is het sprookje nog steeds springlevend? In de Leiderstrui sprak met de Nederlander.
Momenteel traint de geboren Zuid-Hollander onder de Spaanse zon op Mallorca, waar hij de laatste puntjes op de i zet voor een zware reeks van drie meerdaagse koersen. Hij begon zijn seizoen al vroeg in Australië en vervolgde zijn campagne met de UAE Tour, waar hij de belangrijke taak had om kopman Georg Steinhauser door het peloton te begeleiden. Tot de laatste etappe ging dat goed.
Tekst gaat door onder de foto
Met Pogacar aan de start verandert de manier van koersen, merkt Van der Lee
‘Op de laatste dag ontstonden er waaiers en hij zat er net achter’, vertelt Van der Lee. Daarna mocht hij aan de bak. ‘In eerste instantie bleef het hangen op een minuut, maar daarna liep het snel op. De mannen van UAE begonnen mee te draaien en uiteindelijk hadden ze bij de klim een voorsprong van drie minuten.’
De UAE-mannen deden dat voor hun kopman Tadej Pogacar. Voor Van der Lee was het de eerste keer dat hij in hetzelfde peloton reed als de wereldkampioen, en dat had impact. ‘Je merkt dat andere ploegen hun koers op zo iemand afstemmen, omdat je weet: hij bepaalt het koersverloop. Dat is een heel andere manier van rijden. Het was niet alleen de eerste keer dat ik tegen hem reed, maar ook de eerste keer dat ik op deze manier gekoerst heb. Dat was even wennen’, vertelt de Schiedammer.
Hij doelt hiermee op de onvoorspelbaarheid die in een koers sluipt als Pogacar meedoet. ‘Hij maakt de koers. Normaal gesproken heb je een plan: dit en dit gaan we doen. Maar met renners als Pogacar kan dat plan ineens veranderen. Op zich was het wel een leuke ervaring.’ Maar starstruck was Van der Lee niet. ‘Op een gegeven moment is het ook zo: het zijn gewoon je concullega’s. Je moet er niet te veel mee bezig zijn, maar het blijft natuurlijk gaaf om tegen zulke renners te koersen.’
Dat Pogačar de koers bepaalt, werd in etappe vijf opnieuw duidelijk. Op de eindeloze, vlakke woestijnwegen vond de Sloveen het wat te eentonig. Hij trok ten aanval. Op een gegeven moment kwamen het peloton en het groepje van Pogačar elkaar in tegengestelde richting weer tegen. ‘Hij zwaaide gewoon even naar de rest van het peloton.’ Een deel van het peloton kon het grapje van Pogacar niet waarderen, maar Van der Lee wel. ‘Ik moet zeggen dat ik er wel de charme van inzie. Ik kom van het amateurniveau en daar is het altijd koers van start tot finish. Bij de profs is dat nou eenmaal niet het geval, dus als dit soort mannen het initiatief nemen en de koers hard maken, vind ik dat wel gaaf. Voor de wielerliefhebber is het spectaculair om te zien.’
Tekst gaat door onder de video
Van der Lee kende ups en downs in een extreem lang seizoen
Het eerste jaar van Van der Lee als profwielrenner was lang en veelzijdig. Hij reed zijn eerste koers op 13 januari in Australië en sloot het seizoen af op 12 oktober in Japan. Daartussen stond hij aan de start van een breed scala aan koersen, zelfs Parijs-Roubaix. ‘Dat was geweldig om mee te maken.’ Bovendien hebben Van der Lee en de ploeg uit die veelzijdigheid een belangrijke conclusie kunnen trekken: ‘Ik merk dat ik na een paar dagen nog net zo fris ben als op de eerste dag, en dat maakt me meer geschikt voor meerdaagse koersen in plaats van eendaagse.’
Op WorldTour-niveau kon Van der Lee zich daarnaast nog niet echt laten zien. ‘In koersen op een iets lager niveau kon ik mijn taak als renner beter uitvoeren en me meer waarmaken’, zegt de Nederlander eerlijk. ‘Al met al was het een lang jaar, met veel koersen en zowel ups als downs. Soms kwam ik terug van een koers of trainingskamp en dacht: dit had ik anders moeten doen. Daar leer je van en de volgende keer maak je progressie.’
Het is niet zo vreemd dat er ups en downs waren, aangezien zijn leven ineens totaal anders werd. Toch was er maar één moment in het seizoen waarop Van der Lee dacht: Waar ben ik aan begonnen? ‘Het zwaarste moment van het seizoen was vlak voor de Tour of the Alps, na een paar zware weken. Toen dacht ik wel: poeh, dit is echt veel. Ik moest een stapje terugzetten.’ Maar verder geen problemen. ‘Als je van je droom je werk kunt maken, moet je niet klagen, maar dragen. Ik doe iets wat ik geweldig vind, en mentaal is het voor mij nooit te veel geweest.’
Niet klagen, maar dragen. Het zit mentaal goed bij Van der Lee. Ook lichamelijk leert hij zichzelf steeds beter kennen. ‘De hoogtestage was voor mij een compleet nieuwe ervaring. Je moet daar vooral rustig trainen en jezelf niet forceren. De eerste twee weken voelde dat goed, en we hebben het echt rustig opgebouwd. In de derde week begonnen we met intervallen, en toen liep ik al vrij snel tegen mijn grens aan. Maar juist daardoor leer je je lichaam beter kennen: wat je aankan, waar je grenzen liggen en waar nog ruimte is om te verbeteren.’
Tekst gaat door onder de foto
De fundering van uithoudingsvermogen is op orde, nu de piekvermogens nog
Sebastian Langeveld speelde een belangrijke rol in het binnenhalen van Van der Lee. Hij was een project, eentje met veel potentie, maar ook iemand die nog een lange weg te gaan had. Na een jaar is het altijd goed om te evalueren hoe het project ervoor staat: lopen we op schema, zijn er onverwachte ‘kosten’, en moet er misschien een tandje bij? ‘Qua uithoudingsvermogen zitten we goed op schema, daar zie ik veel progressie. Maar op het gebied van piekvermogen had ik graag al iets verder willen zijn. Toch ben ik tevreden met wat ik heb bereikt’, vertelt Van der Lee.
Die piekvermogens waren juist een belangrijk argument om de geboren Schiedammer in huis te halen. Aan de andere kant geldt: zonder een stevige fundering stort elk huis vroeg of laat in. ‘Doordat we ons dit jaar vooral hebben gefocust op uithoudingsvermogen—bijvoorbeeld om aan het einde van de wedstrijd nog steeds hoge waarden te kunnen leveren—ging dat enigszins ten koste van mijn piekvermogen.’ In 2025 moet dat veranderen. Van der Lee richt zich weer meer op zijn piekvermogen, en dan in de breedste zin van het woord. ‘Van een sprint tot een lange klim. Als dat lukt, kan ik misschien meedoen voor een etappezege of een belangrijke lead-out bergop verzorgen.’
Toch hoeven we nu niet direct overwinningen te verwachten. ‘Het is lastig voor mijn type renner om een specifiek resultaat als doel te stellen, omdat ik vooral in een ondersteunende rol rijd. De belangrijkste focus is om de komende jaren progressie te blijven maken, totdat je op een niveau zit waar de groei afvlakt. Daarna kan je kijken hoe je door tactische keuzes en externe factoren je resultaten kunt verbeteren.’
Tekst gaat door onder de foto
Het Disney-verhaal van Van der Lee is nog springlevend
Na een jaar is het vuur bij Van der Lee nog allesbehalve gedoofd. ‘Het profwielrennen is precies zoals ik het me had voorgesteld. Ik heb me er volledig op gericht in mijn laatste jaar voor mijn profcontract, en daar heb ik geen moment spijt van gehad. Je offert dingen op, maar je krijgt er ook veel voor terug. Uiteindelijk draait het om prioriteiten en hoe graag je ergens voor wilt gaan. Topsport vraagt volledige focus, en daar moet je naar leven. Er zijn altijd plan B’s, maar die stellen we voorlopig nog even uit.’
Het Disney-verhaal is dus daadwerkelijk een Disney-verhaal. ‘Het is bijna saai voor jullie', lacht Van der Lee. ‘Alles is mooi en loopt volgens plan, een soort sprookjesverhaal. Maar het is echt honderd procent waar: ik doe dit met enorm veel plezier en kan me niet voorstellen om iets anders te doen.’
Dat hoeft ook nog niet, hoewel het contract van Van der Lee eind dit jaar afloopt bij EF. Hij zal zich dus moeten bewijzen. De komende weken staat hij aan de start van onder andere de Settimana Internazionale Coppi e Bartali en Tour of the Alps. ‘Ik hoop dit jaar nog een grote ronde te kunnen rijden, puur om te zien hoe mijn lichaam daarop reageert. Dat is iets wat ik heel graag wil ervaren.’ Gezien het feit dat Van der Lee niet minder wordt in een meerdaagse koers, kan dat hem maar zo goed liggen. ‘Het is een interessante uitdaging om te ontdekken hoe mijn lichaam zich houdt. Het is wel een doel om dit jaar een grote ronde te rijden en ook uit te rijden’, sluit Van der Lee het gesprek toch nog af met een concreet doel.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties