Per Strand Hagenes heeft de wereldtitel bij de junioren voor mannen gegrepen. Na een razendsnelle en explosieve koers op een lokaal circuit in Leuven kwam het aan op de slotronde. Daarin maakte Hagenes in de finale de oversteek naar een kopgroep, om vervolgens solo te gaan. Belgische hoop en topfavoriet Cian Uijtdebroeks viel al in de eerste ronde en reed zeker honderd kilometer op kop in een achtervolgende groep. Voor hem eindigde de dag in mineur.
Acht rondjes op het plaatselijke Leuven-circuit, dat stond er op de rol voor de junioren. De koers van dik 121 kilometer begon meteen vol vuurwerk. Na een crash van favoriet Uijtdebroeks werd er vooraan gestreden om een plekje in de kopgroep. Luis-Joe Lührs (Duitsland), Josh Tarling (Groot-Brittannië) en Milan Kadlec (Tsjechië) sloegen snel een kloofje en reden driekwart minuut voorsprong bijeen. Toen Noorwegen in het peloton de controle nam, bleef de voorsprong van de leidende drie steken op een minuut. Ook Nederland en België deden een duit in het zakje.
Uijtdebroeks strepen we weg na crash in eerste ronde
Met de eerste drie rondes aan dik 45 kilometer per uur gemiddeld, ging het verschroeiend hard. Veel mindere goden gaven er dan ook al snel de brui aan. Helaas voor Uijtdebroeks zat ook hij achteraan, door zijn crash in de eerste ronde. Van opgeven was geen sprake, de jonge Belg boorde in z'n eentje op kop in een enorme groep gelosten, op dik twee minuten achter het peloton. Dat pak was in die fase al enorm geslonken, met dus één van de topfavorieten als grootste slachtoffer achteraan in de wedstrijd.
Vooraan werd er volle bak gekoerst, met een heleboel aanvallen vanuit het peloton, allen zonder succes. De Zwitser Jan Christen hield het nog het langst vol, maar hij kwam nooit bij de kopgroep van drie. Halfweg koers, met nog dik zestig kilometer te gaan, werd hij ingerekend. Voor het leidende trio was het goed nieuws, want door het hollen en stilstaan bleef de voorsprong rond de minuut bungelen. Noorwegen was eigenlijk het enige land dat maar bleef controleren. Uijtdebroeks bleef in de bus dapper doorrijden, maar hij verloor steeds meer tijd.
Kopgroep ingerekend na werk van de Noren, finale kan beginnen
Het tempo van de Noren sorteerde richting de laatste vijftig kilometer dan eindelijk effect. De voorsprong van Lührs, Tarling en Kadlec slonk tot een halve minuut, maar er werd niet doorgedrukt. In plaats daarvan bleef het iedere ronde een golf van aanvallen op de klimmetjes, maar iedere keer weer kwam het peloton terug. Dat peloton bestond richting de laatste dertig kilometer overigens nog uit zo'n vijftig renners, met nog twee rondes te gaan. Het was rond het passeren van de finishlijn dat de kopgroep eindelijk werd teruggepakt. Het kon nu zo langzamerhand weleens gaan losbarsten.
Terwijl Uijtdebroeks op grote achterstand in een achtervolgende groep maar bleef geven, moest hij lijdzaam toezien dat anderen gingen strijden om de wereldtitel. Het enorme tempo en de golf aan aanvallen reduceerde het peloton al snel tot zo'n dertig renners en de laatste ronde moest nog beginnen. Twee renners slaagden erin om een kloof te slaan van zo'n twintig seconden. Italië had Dario Igor Belletta mee en Duitsland schoof dit keer Daniel Schrag naar voren. De Franse Eddy le Huitouze en Brit Finlay Pickering gingen in de achtervolging, het peloton gaf langzaam meer tijd prijs.
Groep van zes maakt de finale, wie pakt de wereldtitel?
Nadat ook de Fransman Pierre Gautherat de oversteek maakte, hadden we bij het ingaan van de laatste twintig kilometer vijf koplopers. Frankrijk had twee mannen mee en zij namen logischerwijs de kop. Ook Schrag wilde wel een handje toesteken. In de achtervolgende groep werd echter ook vol gas doorgereden, door onder meer België. Bij het ingaan van de laatste ronde had de groep van vijf maar enkele seconden speling naar het peloton, waarmee alles nog open lag. Simon Dalby namens Denemarken maakte al snel de oversteek, waarmee we even zes leiders hadden. Wat kwam er nog van achteren?
Even niets, waardoor de kopgroep van zes plots weer een voorsprong kreeg van vijftien seconden en nog tien kilometer voor de wielen. In het peloton werd men nerveus en dus probeerden er renners naar de kopgroep te knallen. Dat lukte een duo, met Europees kampioen Romain Grégoire erbij en ook de sterke Noor Per Strand Hagenes. Bij het ingaan van de laatste zes kilometer ging Hagenes vol op de pedalen staan, terwijl Dalby en Gautherat in elkaar haakten. Hagenes kwam alleen vooraan, Grégoire bleef als enige nog in de buurt.
Het was een man tegen man gevecht in de laatste drie kilometer, met de Italiaan Belletta solo op de derde plek in de koers. Het peloton gaf al 23 seconden toe op Hagenes, dus zij konden goud vergeten. Hagenes vloog in de laatste meters en hield Grégoire met gemak op afstand. De Fransman moest genoegen nemen met zilver.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties