Net niet, maar was er meer mogelijk? Dit zeggen vaste klant Matthews, Franse revelatie en beste Nederlander Van den Broek

Lang leek het zeker dat Mattias Skjelmose, Tadej Pogacar en Remco Evenepoel met z'n drieën zouden strijden om de zege in de Amstel Gold Race. Maar in de finale kwam de achtervolgende groep dichter en dichter. Uiteindelijk rolden ze op een ruime halve minuut binnen, maar zouden ze door hebben gehad dat er misschien wel wat meer in had gezeten? de top tien-klanten doen hun verhaal na een slopende koers.

Michael Matthews werd vijfde, zijn zevende top tien-notering in de Nederlandse koers. Maar op de Gulperberg kon hij niet mee met Tadej Pogacar en Alaphilippe. 'Ik zat in een hele goede positie toen ze aanvielen', vertelt hij aan Cycling Pro. 'Maar ik kon gewoon niet mee toen ze gingen, en eveneens een beetje vroeg te zijn om zo diep te gaan. Je zag Alaphilippe ook twee bergjes later opblazen. Ik denk dan ook dat ik de goede keuze heb gemaakt om niet te gaan, om niet zo diep te gaan om met ze mee te springen. Maar als je ziet hoe Tadej op dit moment rondrijdt: hij kan alles. Al weet ik niet precies wie er heeft gewonnen, maar het was een sterke koers van Tadej.'

Zat er meer in voor de Australiër? Hij bleef tot op het einde hoop houden dat de drie koplopers gegrepen konden worden, maar hun ploeggenoten maakten de achtervolgers het leven zuur. 'Het probleem was dat UAE een renner mee had, en Trek en Quick-Step ook. Zij maakten de achtervolging erg lastig, maar ik denk dat we best dichtbij kwamen. Ik had vertrouwen dat we ze bijna zouden kunnen aanraken, en dat anderen de sprong zouden wagen. Maar het was gewoon net te ver.'

Uiteindelijk kan de renner van Jayco-AlUla niet ontevreden zijn, ook omdat ploeggenoot Mauro Schmid 15e werd. Dat is belangrijk voor de ploeg, die overal en nergens probeert UCI-punten te sprokkelen. 'Een top vijf is altijd mooi in een klassieker, en het zijn weer een heleboel punten, die we nodig hebben. Ik denk dat we daar erg blij mee kunnen zijn. We kwamen hier voor het podium, maar we komen twee plekjes tekort. Ik denk dat we trots kunnen zijn.'

Lees verder onder de foto!

Revelatie Barré verrast vriend, vijand en ook zichzelf

Eén plekje achter Matthews eindigde een voor bijna iedereen onbekende naam. Louis Barré werd zesde. De Fransman van Intermarché-Wanty behaalde zo zijn eerste ereplek in een grote klassieker. 'Ik wist niet precies wat ik kon verwachten', lacht hij tegenover Cycling Pro. 'Ik wist wel dat het parcours me goed zou liggen, maar ik kwam ziek uit het Baskenland vorige week, dus ik was niet zeker. Maar uiteindelijk voelde ik me de hele dag goed, en ik zat er goed bij, tot en met de finale. Dat maakte het verschil: ik kon daardoor de besten volgen, behalve de drie vooraan die er nog boven stonden. Maar het scheelde niet veel.'

Waar Matthews hoop hield, dacht de 25-jarige renner al een tijdje dat het klaar was. 'Om terug te komen had je met Remco mee moeten zitten. Daarna was het heel tactisch, en was het constant aanvallen. Het was heel lastig om te weten wanneer en wie je moest volgen.' En dus werd het een sprint om een ereplek. 'Ik wist niet echt hoe ik het in de sprint moest doen. Er was een wind op de kop, en ik begon er laat aan. Ik deed eerst alsof ik aanging, en het werkte want de anderen gingen aan. Maar ik had ook meteen moeten aanzetten, want het was een korte inspanning. Maar het was nog steeds een mooie sprint. Als je de namen in die groep ziet, dan is het niet slecht.'

Lees verder onder de foto!

Grégoire: 'We zaten allemaal op de limiet toen we finale bereikten'

Barré was de beste Fransman, maar een plekje achter hem eindigde Romain Grégoire. Zijn landgenoot was dolblij met zijn eerste top 10-notering in de Amstel Gold Race, na een 12e plek vorig jaar. Meer zat er deze editie niet in, vooral vanwege het rappe koersverloop. 'Het was een behoorlijk gekke race', begint hij tegenover Cyclism'Actu. 'Ik denk dat we vanaf het begin niet zo'n hoog tempo hadden verwacht. We zaten allemaal echt op de limiet toen we de finale bereikten, en die explodeerde snel.'

De benen waren al goed leeg toen Julian Alaphilippe en Tadej Pogacar demarreerden. 'Ik ging voluit toen ze versnelden, maar ik kon niet meer. Ik heb de race gereden die ik moest rijden. Ik heb er geen spijt van. Iedereen had zijn plek, en de drie vooraan waren een klasse apart. Ik heb op elke heuvel gevochten om bij deze groep te blijven en mee te gaan voor de top 5 aan de finish.'

Net als zijn iets oudere landgenoot dacht Grégoire dat hij zijn sprint beter kon rijden. Maar hij beseft zich ook dat na zo'n koers de sterksten winnen. 'Ik heb een behoorlijke sprint gereden. Ik had hem iets eerder kunnen starten om meer ruimte te pakken, maar na 250 kilometer aan zo'n snelle koers, dan zit iedereen op zijn plek. Daar zijn we blij mee. Een top 10 op dit niveau is niet zo slecht.'

Lees verder onder de foto!

Beste Nederlander Van den Broek: 'Miste net dat extra beetje'

Geen plek bij de beste tien, maar een 26e plek was voor Frank van den Broek het hoogst haalbare. De renner van Picnic PostNL was daarmee de beste Nederlander in zijn thuiskoers. 'Ik voelde me best goed vandaag', vertelt hij in een persbericht van de ploeg. 'Ik miste net dat beetje extra om in de groep met Van Aert te blijven op de Kruisberg en Eyserbosweg, maar over het algemeen ging het beter dan vorig jaar.'

Uiteindelijk bedroeg zijn achterstand 3.36 minuten op winnaar Skjelmose. Maar de 24-jarige klimmer put moed uit de koers die hij heeft kunnen rijden. Bovendien verkeerde hij in goed gezelschap aan de meet in Berg en Terblijt. 'Ik finishte uiteindelijk in een groep met Alaphilippe en Madouas, echt sterke renners: dat is iets om trots op te zijn. Het was een lastige, eerlijke koers, maar ik ga hier weg met een voldaan gevoel.'