Van der Poel in de aanval: 'Vermogensmeter werkte niet, dus wist niet wat ik aan het doen was'

Mathieu van der Poel leek op weg naar een waar huzarenstukje in de zeventiende etappe van de Giro d’Italia. De Nederlander wilde mogelijk zijn grote concurrent Wout van Aert nadoen, die vorig jaar een bergrit in de Tour de France won. Van der Poel reed op de laatste klim even aan kop, maar werd uiteindelijk toch overvleugeld door betere klimmers.

Bergritten of niet; Van der Poel springt gewoon mee met de kopgroep. Waar dat avontuur in eerdere bergetappes snel voorbij was, trok hij dat woensdag door tot de diepe finale. Dat het voor het eerst in de Giro wat kouder was, hielp daarbij. ‘Ik was alleen aan het hopen dat het ging blijven regenen en fris blijven. Het was de eerste keer dat de temperatuur weer een beetje normaal was, en dat ligt me toch net iets beter’, vertelt Van der Poel na afloop aan het AD.

Verder had de Nederlander ook het voordeel van de afdalingen. Daar kon hij verschil maken op de mindere dalers onder de klimmers. ‘Ik heb ook het geluk dat ik in de afdaling mijn ding kan doen. Eigenlijk is het meestal de bedoeling om met een goede groep vooraan te geraken, om aan het einde rustig aan te kunnen doen. Maar vandaag voelde ik me wel goed, dus dan heb ik het eens geprobeerd.’

En het bleek een sterke poging. ‘Het tempo lag op de eerste klim heel hoog. We reden met een goede groep weg, en dan voelde ik me heel de dag wel best oké. Dat ik niet win, daar kan ik wel mee leven. Het is ook niet dat ik er heel dicht bij was of zo’, aldus Van der Poel.

Van der Poel: 'Vermogensmeter deed het niet'

De renner van Alpecin-Fenix zat in de finale met zijn landgenoot Gijs Leemreize voorop. Hij zette zijn landgenoot stevig onder druk op de loeisteile laatste klim. ‘Dat was een alles-of-nietspoging in de hoop dat Gijs ging breken. Dan kon ik misschien vleugels krijgen, maar hij bleef aandringen. Ik had geprobeerd om het gat voor het steile stuk een beetje te maken, en daar met vleugels over proberen te geraken. Maar dat was misschien een beetje optimistisch. Voor de rest was het wel een goede dag.”

Had Van der Poel niet verder kunnen komen als hij de laatste klim voorzichtiger begonnen was. ‘Het was zeker geen zelfoverschatting. Mijn vermogensmeter werkte niet, dus ik wist niet wat ik aan het doen was. Maar ik wist dat ik het zo moest proberen. Gijs is natuurlijk de betere klimmer’, legt Van der Poel uit. Hij werd overigens door de stemmers wel uitgeroepen tot meest strijdlustige renner van de zeventiende etappe. Daardoor mag hij in etappe 18 het rode rugnummer dragen.